ବାଟବଣା…
ଜୟ ଜଗନ୍ନାଥ ମଲ୍ଲିକ![]()
ଦୁଃଖକୁ ପାଶୋରି ତୁମ ହାତ ଧରି
ଚାଲିଥିଲି ଯେତେ ବାଟ,
ଅଳପ ସୁଖର ସଂସାର ଗଢିକି
ଛାଡ଼ିଦେଲୁ ମୋର ହାତ ।
ମୋ ଚଲାପଥେ ଚାଲୁଥିଲି ମୁହିଁ
ମୋ ଜୀବନ ଚାଖି ଏକା,
ଆସିଲୁ ଅଧାରୁ ହାତ ଧରିବାକୁ
ସପନରେ ହେଇ ଦେଖା ।
ପ୍ରେମ ବରାଦରେ ସୁଖ ଖୋଜିବାକୁ
ବସିଗଲୁ ମୋର ମିତ,
ଦୁଃଖକୁ ପାଶୋରୀ… ।
ସେଇ ସୁଖ ଦିନେ ସପନ ମୁହାଣେ
ହେଇଗଲା ବାଟବଣା,
ଖୋଜିବା ଆଳରେ ନିଜେ ହଜିଗଲି
ସହି ଯେତେ ଦୁର୍ଘଟଣା ।
