ନୂଆଦିଲ୍ଲୀ: ବିଶ୍ୱରେ ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ଅନ୍ତିମ ସଂସ୍କାରର ପରମ୍ପରା ପ୍ରତ୍ୟେକ ସଂସ୍କୃତିରେ ଅଲଗା ଅଲଗା ହୋଇଥାଏ, କିନ୍ତୁ କିଛି ପ୍ରମ୍ପରା ପ୍ରଥମ ଦୃଷ୍ଟିରେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ କରିଦେଇଥାଏ। ଇଣ୍ଡୋନେସିଆରେ ଏକ ଏପରି ଅଞ୍ଚଳ ରହିଛି ଯେଉଁଠାରେ ଶିଶୁଙ୍କୁ ଜମିରେ ନୁହେଁ, ଗଛ ଭିତରେ କବର ଦିଆଯାଏ। ଶୁଣିବାକୁ ଏହା ଭୟଙ୍କର ଲାଗିପାରେ, କିନ୍ତୁ ସ୍ଥାନୀୟ ଲୋକଙ୍କ ପାଇଁ ଏହା ପ୍ରକୃତି ଏବଂ ଆତ୍ମାର ମିଳନର ପ୍ରତୀକ।
ଇଣ୍ଡୋନେସିଆ ବିଶ୍ୱର ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ମୁସଲମାନ୍-ବହୁଳ ଦେଶ ହୋଇଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଏଠାରେ ଶହ ଶହ ଜନଜାତି ଏବଂ ସଂସ୍କୃତି ରହିଛନ୍ତି। ଦକ୍ଷିଣ ସୁଲାୱେସି ପ୍ରଦେଶର ତୋରାଜା ଜନଜାତି ନିଜର ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଅନ୍ତିମ ସଂସ୍କାର ପରମ୍ପରା ପାଇଁ ବିଖ୍ୟାତ। ଏହି ପରମ୍ପରାଗୁଡ଼ିକ ଧର୍ମରୁ ଅଧିକ ସ୍ଥାନୀୟ ବିଶ୍ୱାସ ଏବଂ ପ୍ରକୃତି ସହିତ ଜଡ଼ିତ ମାନ୍ୟତା ଉପରେ ଆଧାରିତ, ତେଣୁ ଏଗୁଡ଼ିକୁ ବୁଝିବା ପାଇଁ ସାମାଜିକ ପ୍ରସଙ୍ଗ ଜରୁରୀ।
ତୋରାଜା ସମୁଦାୟରେ ଯଦି କୌଣସି ଶିଶୁର ଦାନ୍ତ ଉଠିବା ପୂର୍ବରୁ ମୃତ୍ୟୁ ହୋଇଯାଏ, ତେବେ ତାକୁ ଜମିରେ କବର କରାଯାଏ ନାହିଁ। ଗାଁ ଲୋକେ ଏକ ବଡ଼ ଗଛର ଗୋଡ଼ରେ ଗାତ କରି ଶିଶୁର ଶରୀରକୁ କପଡ଼ାରେ ଗୁଡ଼ାଇ ସେହି ଗାତରେ ରଖି ଦିଅନ୍ତି। ତା’ପରେ ସେହି ସ୍ଥାନକୁ ତାଳ ଗଛରୁ ତିଆରି ଫାଇବର୍ ଦ୍ୱାରା ବନ୍ଦ କରି ଦିଆଯାଏ। ସମୟ ସହିତ ଗଛ ବଢ଼ିବାରେ ଲାଗି ଏବଂ ସେହି ଗାତ ନିଜେ ନିଜେ ଭର୍ତ୍ତି ହୋଇଯାଏ।
ସ୍ଥାନୀୟ ଲୋକଙ୍କ ମାନ୍ୟତା ଅନୁଯାୟୀ, ଏପରି ଶିଶୁଙ୍କ ଆତ୍ମା ଅତ୍ୟନ୍ତ ପବିତ୍ର ହୋଇଥାଏ। ଗଛରେ କବର କରିବା ଦ୍ୱାରା ବାୟୁ ଏବଂ ପ୍ରକୃତି ସେହି ଆତ୍ମାକୁ ନିଜ ସହିତ ନେଇଥାଏ। ସେମାନଙ୍କ ବିଶ୍ୱାସରେ ଏହି ପ୍ରକ୍ରିୟା ଦ୍ୱାରା ଶିଶୁର ଆତ୍ମା ସିଧା ପ୍ରକୃତିର କୋଳରେ ମିଶି ଯାଇଥାଏ। ତେଣୁ ଏହାକୁ ମୃତ୍ୟୁ ନୁହେଁ, ବରଂ ଜୀବନର ଏକ ନୂଆ ରୂପରେ ଫେରି ଆସିବା ଭାବେ ମାନାଯାଏ।
ବାହାରୁ ଆସୁଥିବା ଲୋକଙ୍କୁ ଏହି ପରମ୍ପରା ଭୟାବହ ଲାଗିପାରେ, କାରଣ ଗଛରେ ତିଆରି ଗାତ ଏବଂ ସେଠାର ପରିବେଶ ରହସ୍ୟମୟ ଦେଖାଯାଏ, କିନ୍ତୁ ସ୍ଥାନୀୟ ସମୁଦାୟ ଏହାକୁ ସମ୍ମାନ ଏବଂ ଶ୍ରଦ୍ଧା ସହିତ ପାଳନ କରିଥାନ୍ତି। ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଏହା ଶୋକ ନୁହେଁ, ବରଂ ଆତ୍ମାର ଶାନ୍ତିର ମାର୍ଗ। ଏହି କାରଣରୁ ସେମାନେ ଏହାକୁ ଭୟଙ୍କର ନୁହେଁ, ପବିତ୍ର ମାନନ୍ତି।
