କବିତା

ମୂଳ ରଚନା : ଖାଲିଲ ଜିବ୍ରାନ୍ ପ୍ରେମ ତୁମକୁ ଡାକିଲେ ତୁମେ ଅନୁସରଣ କର ଏହା ଜାଣିବି ପ୍ରେମର ପଥ ଖୁବ କଠିନ ଓ ବନ୍ଧୁର ତା'ର ଡେଣା ତୁମକୁ ଆଚ୍ଛାଦିତ କଲେ ନିଜକୁ ସମର୍ପଣ କରିଦିଅ। ଯଦିଓ ତା' ପକ୍ଷ ଭିତରେ ଲୁକ୍କାୟିତ ଖଣ୍ଡା ଦ୍ୱାରା କ୍ଷତାକ୍ତ ହେବାର ଭୟ। ସେ ତୁମକୁ କିଛି…

ରଶ୍ମି ରଞ୍ଜନ ରାଉତ କିଏ ଜିତୁ, କିଏ ହାରୁ ଯିଏ ସରକାର ଗଢୁଛି ଗଢୁ କିଛି ପରବାୟ ନାହିଁ ଅଥଚ ଦେଶ ସୁକ୍ଷିତ ରହୁ । ଅଧର୍ମର ଧ୍ୱଜାଧରି କେହି ନଗାଆନ୍ତୁ ମୋ ଦେଶର ଜାତୀୟ ସଙ୍ଗୀତ । ରକ୍ତ ରଙ୍ଗରେ ନବଦଳୁ ଗଙ୍ଗା, ଜମୁନା କି ମହାନଦୀର ଜଳ । ନଭାଙ୍ଗୁ ବିଶ୍ୱାସର ମନ୍ଦିର…

ସାଧନା ପଣ୍ଡା ଭଲ ପାଇବାର ବିଭୁତିକୁ ଛାତିରେ ସାଇତି ଗ୍ରହଣ ପରି ଢୋକୁଛି ପ୍ରୀତିର ଗରଳକୁ ! ଶୋଷରେ ଜର ଜର ଏଇ ଦୁର୍ବଳ ମନର ଜଖମରେ ମଲମ ଲଗାଇ ନିସ୍ତେଜ, ନିର୍ବେଦରେ ସାରା ରାତି ଅନାଇ ରହିଛି ଟିକେ ଶ୍ୟାମଳ ଛୁଆଁକୁ ! ଅନନ୍ତ ପ୍ରତୀକ୍ଷାର ଅନ୍ତକରି ଧୋଇ ଦେଇଛି ଶ୍ରାବଣ…

ଶୁଭ୍ରାଂଶୁ ଶେଖର ମାହୁନ୍ତ ମାଆର ମମତା ଅତୁଳନୀୟ ଯେ ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ ଥାଏ ଯେ ଭରା , ସ୍ନେହର ପଣତ ଢାଙ୍କିଥାଏ ସିଏ ସଦା ସେ ଜୀବନସାରା । ନିଃସ୍ବାର୍ଥ ସମ୍ପର୍କ ନିଃସର୍ତ୍ତ ବନ୍ଧନ ଥାଏ ତା' ସନ୍ତାନ ସହ, ଅଳି ଅର୍ଦ୍ଦଳି ସେ ପୂରଣ କରଇ ହୃଦୟରେ ଚାପି କୋହ । ଅନାବିଳ ସ୍ନେହ…

ବଳରାମ ପୂଜାରୀ ଏଇ ତ ସବୁଜିଆ ସ୍ୱର୍ଗ ପାଦତଳେ ପରସ୍ତ ପରସ୍ତ ପରିସ୍ଥିତି, ମଥାନ ଉପରେ ନୀଳଲେସା ସ୍ୱପ୍ନ, ଆମ ଧାରେ ହସରେ ଫିକ୍ କିନା ହସିଦିଏ ଝରଣା, ପାହାଡର ଛାତି କୁରୁଳେ , ଅଟକି ଯାଆନ୍ତି, ଗର୍ଭମୁକ୍ତ ମେଘମାନେ ସବୁ ଅଭାବିପଣ ଏଇଠି ଆଣ୍ଠେଇପଡେ , ସବୁ ଜଞାଳ, ସବୁ…

ଅଜୟ କୁମାର ମହାନ୍ତି  ପ୍ରେମର ରଙ୍ଗ କଣ ନିଆଁରେ ଚମକୁଥିଵା ସୁନା ଅଙ୍ଗାର ପରି ସାଧାରଣ ଆକାଶ ଅନନ୍ଯ ଶ୍ୟାମଳ ଅରୁଣିମା ଅସ୍ତରାଗର।। କେମିତି ତାର ଭାଷା କେଉଁ ଆଦିମ ନୀରବତା ଇନ୍ଦ୍ରିୟଙ୍କ ଯାଦୁଟୋନା ଅନ୍ଧମାନଙ୍କ ଲେଖା ବ୍ରେଲି ଅପହଞ୍ଚ ଛୁଏଁ ଅନଲାଇନ୍। ପ୍ରେମର କି ଥାଏ…

ମୂଳ ରଚନା : ଜୟ ଗୋସ୍ୱାମୀ ମରିବା ପୁର୍ବରୁ ତୁମେ ଆଉଥରେ ମୋର ରକ୍ତ ପିଅ। କୋକିଶିଆଳିର ସେଇ ପଞ୍ଝା ଦୁଇଟି ମୋ ଛାତି ଉପରେ ରଖି , ନାକଟାକୁ ମୋ ପଞ୍ଜରା ହାଡ଼ ମଝିରେ ପୁରାଇ ଦେଇ ରକ୍ତ ଟାଣିବାର ସେଇ ସଁ ସଁ ଚଁ ଚଁ ଶବ୍ଦ ଏତେ ବର୍ଷ ପରେ ବି ମୁଁ ଭୁଲି ପାରିନାହିଁ। କିନ୍ତୁ,…

ଅଚ୍ୟୁତାନନ୍ଦ ପତି ଗୋହିରୀ ସେ ମୁଣ୍ଡ ଢେଉ ଢେଉକିଆ ଶାଗୁଆ ପାହାଡ଼ ସେ ପଟେ ହୋରି ମଉଛବେ ମନଇଚ୍ଛା ନାଚି ନାଳିଆ ସୁରୁଜ ଲପଟେ।। ମାଳି ମାଳି ବସା ବାହୁଢ଼ା ଚଢ଼େଇ ଡେଣା ଢାଳି ଢାଳି ଆକାଶେ ଶାମଳ କପାଳେ ଟିପି ଟିପି ପାଟି ଗୋରଚନା ଚିତା ବିକାଶେ।। ଦିହେ ଯଉବନ ଭୋଅର ପହର…

ଭାରତୀ ସରିତା ମହାନ୍ତି  ହୃଦ ଉପବନ ହେଉଛି ଦହନ ଅତୀତର ସ୍ମୃତି ଯାଉଛି ଭାସି ଶୋକ ସନ୍ତାପିତ ଦରଦୀ ହୃଦୟ ପ୍ରିୟର ଅପେକ୍ଷା କରିଛି ବସି। ପ୍ରୀତି ପୁଷ୍ପ ମାଳ ଯାଉଛି ମଉଳି ଗଭାର ଗଜରା ହେଉଛି ବାସି ସୁବାସିତ ଫୁଲ ଆଜି ବାସହୀନ ଅଭିମାନେ ପ୍ରିୟା ବସିଛି ରୁଷି। ପାଦର ପାଉଁଜି…

ପ୍ରସେନଜିତ୍ ସେଠୀ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ଦୌଡ଼ି ଯିବାକୁ ସକଳ ବୋଝକୁ ଅଜାଡ଼ି ଦେଇ ଅଧା ରାସ୍ତାରେ ଶାନ୍ତିର ନିଃଶ୍ୱାସଟେ ମାରି ନିଜେ ବାଛିଥିବା ରାସ୍ତାରେ ଆଗକୁ ଆଗକୁ ଯୋଉଠି କେବେ ବି ନଥିବ ଥକିବାର। କେତେ କଳ୍ପନା ଓ ସ୍ବପ୍ନ ସେ ରାସ୍ତାକୁ ନେଇ ଯାହା ଭରି ହୋଇ ରୁହନ୍ତା କୋମଳ…