କବିତା

ପିନାକୀ ମିଶ୍ର ହଳେ ରବରଚପଲ ଭଲ ବଇଁତିରି ଯାଏ ପାଦକୁ, ପଥୁରିଆ ହୁଡିବାଟ ଦିହସୁହା ଝୁଣ୍ଟିବନି ଜମା ,କାମକୁ ରତରତ ହାତରେ ଟିଫିନିଭାତ ତା'କୁ ନିଇତି ଆଉଁସେ ନଇଁଁ ପଡିଥିବା ଗଛ । ରାତି ପାହିଲେ ପୋଖରୀ ଧାଏଁ ପଡିଥାଉ କନ୍ଥା ,ବେଲା ,ଚୂଲୀପାଉଁଶ, ବାପା ମାଆ ଚାଲିଲେ ଖାଦାନ୍,…

ଗଦାଧର ସାହୁ  ଶୁଭେଚ୍ଛୁ ମାନଙ୍କ ସ୍ନେହ ଶ୍ରଦ୍ଧା ପ୍ରେମ ଶ୍ରଦ୍ଧେୟ ମଙ୍ଗଳ ପାଇଁ, ଥାଉ ଚିରଦିନ ରହୁ ଅମଳିନ ଏତିକି ବିନତି ସାଇଁ । ଯେ ପଥେ ଚାଲିବୁ ତାଙ୍କରି ଆଶିଷେ ଆମରି ମଙ୍ଗଳ ପାଇଁ, ସେ ପଥ ତାଙ୍କରି ଆମେ ପଥଚାରି ଦି ଦିନ ପଥିକ ହୋଇ । ଏ ଜୀବନ କ୍ଷୀଣ ନୁହେଁ…

ଦେବଜ୍ୟୋତି ଅବିନାଶ ଠିକ୍ ମାଣବସା ପରଦିନ, ଥଣ୍ଡା ପଡ଼ି ଯାଇଥାଏ ଲକ୍ଷ୍ମୀଙ୍କ ପାଦ। ହାତରେ ଆଉ ନଥାଏ ସେ ସେନେହ ପରଶ। ପରଷି ଦିଅନ୍ତିନି ଆଉ ସେ ଷାଠିଏ ପଉଟି। ଉଠାଇ ନିଅନ୍ତିନି ତଳେ ପଡିଥିବା ଅଇଁଠା। ପିନ୍ଧା ଶାଢ଼ୀର ନାଲି ପଣତରୁ ଲିଭି ସାରିଥାଏ ମମତା। ରୋଷ ଘର ଏବେ ଖାଲି।…

ଡମ୍ବରୁଧର ବେହେରା  ଅବ୍ୟକ୍ତ ଅଟନ୍ତି ପ୍ରଭୁ ନିରାକାର ଆଦି ଅନାଦି ଅନନ୍ତ ଯୁଗ ଯୁଗ ଧରି ମୁନି ଋଷିଗଣ ନ ପାଆନ୍ତି ଆଦି ଅନ୍ତ। ସୃଷ୍ଟି ସର୍ଜନାର ବିଶିଷ୍ଠ ବିନ୍ଧାଣୀ ରଚେ ଚର୍ମ ହାଡ଼ ମାଂସ ଦୁର୍ଲଭ ଜୀବନ ଶରୀର ମଣିଷ ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗେ ବେଢ଼ି ଫାଶ। ସଂସାର ରୂପକ ଗଭୀର ଜଳରେ…

ଭାରତୀ ସରିତା ମହାନ୍ତି  କଣ୍ଟକିତ ଏହି ଚଲା ପଥେ ଆଜି ପାଦେ ପାଦେ କଣ୍ଟା ଦିଏ ଆଘାତ ଅଭିଶପ୍ତ ଲାଗେ ସାରା ଜୀବନଟା ସ୍ମୃତିରେ ସ୍ମୃତିରେ ହୁଏ ଆହତ। ଆଶାର ସାଗରେ ହାତାଶାର ଢେଉ ସ୍ବପ୍ନ ବାଲି ଘର ନିଏ ଭସାଇ ରଙ୍ଗହୀନ ଏହି ଅଳିକ ଜୀବନ ମୃତ୍ୟୁକୁ ଅପେକ୍ଷା କରି ବସଇ। ପରାସ୍ତ…

ମୂଳ ରଚନା : ଫେଡେରିକା ଗାର୍ସିଆ ଲୋରକା କର୍ଡୋବା ଏକାକୀ ଓ ସୁଦୂର ଛୋଟ କଳା ଘୋଡ଼ା ବିଶାଳ ଜହ୍ନ ଅଲିଭ କୋଳିରେ ଭରା ମୋର ଥଳି। ରାସ୍ତା ମତେ ଜଣାଅଛି କର୍ଡୋବାରେ ତଥାପି ବି ମୁଁ କେବେ ପହଞ୍ଚିବିନି ପବନକୁ ଚିରି , ସମତଳ ଭୂଇଁ ଡେଇଁ ମୋର ଏଇ କଳା ଘୋଡ଼ା ନାଲି ଜହ୍ନ,…

ସାଗରିକା ଦାସ ଅଦୃଶ୍ଯ ମୋ ଇଛାର ପରିଧିରେ ମୋତେ ମୋ ପରି ରହିବାକୁ ଦିଅ , ଯେମିତି ମୁଁ ମୋତେ ବୁଝାଇ ନେଇଛି ଥାପୁଡାଇ ମନକୁ ଫୁସଲେଇ ଦେଇଛି ଯାହା ନଥିଲା ମୋର , ନପାଇବାର ହିଁ ଥିଲା...... ସବୁ ପାଇଲେ ଅବା ଜୀବନ ନଷ୍ଟ ! ତୁମ ଦୁନିଆର ଝାପସା ଆଲୋକ ସଞୁଆ ପବନରେ କିଛି ମହକ…

ଗଦାଧର ସାହୁ  ହେ ପ୍ରଭୁ ! ମୋ ଗର୍ବ ମୋ ଅହଂକାର ଅତି ଦାନର ବଡିମା, ତୁମର ଗୋଟିଏ ପାଦ ତଳକୁ ନିଅଣ୍ଟ । ଥରେ ତୁମେ ଚାପିଥିଲ ତୁମ ପାଦ ବଳି ରାଜା ମଥା ପରେ, ଲଭିଥିଲେ ଶାନ୍ତି, ମୁକ୍ତି ମୋକ୍ଷ ପ୍ରାପ୍ତି ସେ ପାଦ ସ୍ପର୍ଶରେ । ଏବେ ତୁମେ ଆଉଥରେ ଚାପିଦିଅ ସେହି ପାଦ ସକଳ…

ସଫଳା ଦାସ  ପ୍ରତି ଦିନ ମୁଁ ପ୍ରତି ମୂହୁର୍ତ୍ତରେ ପ୍ରଣୟୀ ପତ୍ରରେ ପରଶି ଦିଏ ପ୍ରତିଦାନେ ଖୋଜେ ପ୍ରତାନ ତନୁଟି ପ୍ରୀତିର ଗାଲିଚା ବିଛେଇଦିଏ ।। ପ୍ରିୟତମ ମୁଖ ଆସେ ଅବିରତ ପ୍ରୀତି ଚୁମ୍ବନରେ ମୂରୁକି ହସ ପ୍ରତ୍ୟୁତ୍ତର ମିଳେ ପ୍ରତିଧ୍ବନି କହେ ପ୍ରଣୟ ପିପାସୁ କରିଛି ବଶ ।।…

ବଳରାମ ପୂଜାରୀ ବାହୁଡୁଥିଲେ ତମାମ ମୃତ୍ୟୁ ମୁହାଁ ପ୍ରତିଜ୍ଞାସବୁ ? ଖୋଳପା ଛଡେଇ ଆୟୁଷମାନେ ପାଲଟୁ ଥିଲେ ପ୍ରାରବ୍ଧର ପାଲଟାବାଘ ? ଦିର୍ଘାୟୁ ପ୍ରାପ୍ତ ଆଶୀର୍ବାଦର ଆହୁତିରେ ଭସ୍ମ ହେଉଥିଲେ ଭ୍ରମିତ ଆଣ୍ଟପଣର ଅସୀମ ଧୈର୍ଯ୍ଯ, ବାଟ ଭାଙ୍ଗୁଥିଲେ, ଅଭେଦ୍ଯ ଅସହିଷ୍ଣୁ ଓ ଅନଭିଜ୍ଞ…