ଭୁବନେଶ୍ୱର: ୧୯୯୯ ମସିହା ଅକ୍ଟୋବର ୨୯ ତାରିଖ । ଘଣ୍ଟା ପ୍ରତି ୩୦୦ କିମି ବେଗରେ ସୁ ସୁ ହୋଇ ମାଡ଼ି ଆସୁଥିଲା ପବନ । ଛିନଛତ୍ର କରି ଦେଇଥିଲା ସବୁକିଛି । ୩୦ ଘଣ୍ଟାର ତାଣ୍ଡବ, ପୂରା ଛାରଖାର ହୋଇ ଯାଇଥିଲା ଅର୍ଦ୍ଧାଧିକ ଓଡ଼ିଶା ।
ଶତାବ୍ଦୀର ସବୁଠୁ ପ୍ରଳୟଙ୍କରୀ ମହାବାତ୍ୟାରେ ଉଜୁଡ଼ି ଯାଇଥିଲା ଅନେକ ପରିବାର । ପ୍ରାଣ ହରାଇଥିଲେ ୧୦ ହଜାରରୁ ଅଧିକ ଲୋକ । ସବୁଠୁ ଅଧିକ ପ୍ରଭାବିତ ହୋଇଥିଲା ଏରସମା ଓ ଅସ୍ତରଙ୍ଗ । ପାରାଦୀପର ଷଣ୍ଢକୁଦ ବସ୍ତି ସମୁଦ୍ର ଗର୍ଭରେ ଲୀନ ହୋଇ ଯାଇଥିଲା ।
ମହାବାତ୍ୟାର ୫ ଦିନ ପୂର୍ବରୁ ଗଲ୍ଫ ଅଫ୍ ସିଆମରେ ଲଘୁଚାପ ନେଇ ପାଣିପାଗ ବିଭାଗ ଅକ୍ଟୋବର ୨୪ରେ ଆକଳନ କରିଥିଲା । ଉପକୂଳ ଓଡ଼ିଶାର ବାଲେଶ୍ୱର, ଭଦ୍ରକ, କେନ୍ଦ୍ରାପଡ଼ା, ଜଗତସିଂହପୁର, ପୁରୀ ଓ ଗଞ୍ଜାମ ଜିଲ୍ଲାର ନଦୀ କୂଳିଆ ଲୋକଙ୍କୁ ଅନ୍ୟତ୍ର ସ୍ଥାନାନ୍ତରିତ କରାଯାଇଥିଲା ।
ଅକ୍ଟୋବର ୨୯ ସକାଳ ପ୍ରାୟ ୧୦ଟା ୩୦ରେ ଜଗତସିଂହପୁରର ଏରସମା ଓ ବାଲିକୁଦା ମଧ୍ୟରେ ମହାବାତ୍ୟା ମାଡ଼ ହୋଇଥିଲା । ସେତେବେଳେ ପବନର ବେଗ ଏତେ ଥିଲା ଯେ ଆନେମୋମିଟର ବି ଫେଲ୍ ମାରିଥିଲା । ମାପି ପାରିନଥିଲା ମହାବାତ୍ୟାରେ ବୋହୁଥିବା ପବନର ବେଗକୁ । ଉପକୂଳ ଓଡ଼ିଶାରେ ୩ ଦିନ ଧରି ଲାଗି ରହିଥିଲା ବର୍ଷା ।
ଆଣ୍ଡାମାନ ଦ୍ୱୀପପୁଞ୍ଜର ପୂର୍ବ ଦିଗରୁ ୫୫୦ କିମି ଦୂରରେ ଘୂର୍ଣ୍ଣିବଳୟ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଥିଲା । ଏହା କ୍ରମଶଃ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ହୋଇ ମହାବାତ୍ୟାରେ ପରିଣତ ହୋଇଥିଲା । ପ୍ରଭାବିତ ହୋଇଥିଲା ଉପକୂଳ ଓଡ଼ିଶାର ୧୪ଟି ଜିଲ୍ଲା । ଉପକୂଳରେ ଥିବା ୨୯ଟି ସହର ସହ କଟକ ଓ ଭୁବନେଶ୍ୱରରେ ମଧ୍ୟ ମହାବାତ୍ୟା ତାଣ୍ଡବ ରଚିଥିଲା ।
ସରକାରୀ ଭାବେ ୯ ହଜାର ୯୯୫ ଜଣଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁ ହୋଇଥିବା କୁହାଯାଉଥିବା ବେଳେ ବେସରକାରୀ ଭାବେ ମୃତ୍ୟୁ ସଂଖ୍ୟା ୫୦ ହଜାରରୁ ଅଧିକ । ବାପାମାଆ ଛେଉଣ୍ଡ ହୋଇ ଯାଇଥିଲେ ପ୍ରାୟ ୧୫ଶହ ଶିଶୁ ।
କେବଳ ଜଗତସିଂହପୁର ଜିଲ୍ଲାରେ ନିଖୋଜ ହୋଇଥିଲେ ୮ ହଜାରରୁ ଅଧିକ ଲୋକ । ୭ ହଜାରରୁ ଅଧିକ ଲୋକ ଆହତ ହୋଇଥିଲେ । ୩ ଲକ୍ଷ ୧୫ ହଜାରରୁ ଅଧିକ ଗୃହପାଳିତ ପଶୁ ପ୍ରାଣ ହରାଇଥିଲେ । ବେଘର ହୋଇଥିଲେ ଲକ୍ଷାଧିକ ଲୋକ । ୨୩ ହଜାର ୧୨୯ଟି ଘର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବେ ଧୋଇ ଯାଇଥିଲା ।
ମହାବାତ୍ୟାର ସେ ଦିନ ଆଜି ମନେ ପଡ଼ିଲେ ସମସ୍ତଙ୍କ ଛାତିରେ ଛନକା ପଶିଯାଏ । ଆଖି ଜକେଇ ଆସେ । ଆଉ ଏବେ ବି ଅକ୍ଟୋବର ମାସ ଆସିଲେ ଥରି ଉଠନ୍ତି ମହାବାତ୍ୟାକୁ ସାମ୍ନା କରିଥିବା ଲୋକ ।