ଭୁବନେଶ୍ଵର: ଆଜିର ଶିଶୁ ହେଉଛନ୍ତି ଆସନ୍ତା କାଲିର ନାଗରିକ। ଦେଶର ଭବିଷତ ହେଉଛନ୍ତି ଆଜିର ଛୋଟ ଶିଶୁ। ଆମ ଦେଶରେ ପ୍ରତିବର୍ଷ ନଭେମ୍ବର ୧୪ ତାରିଖକୁ ଶିଶୁ ଦିବସ ଭାବରେ ପାଳନ କରାଯାଏ। କାରଣ ଶିଶୁମାନଙ୍କୁ ଭଲ ପାଉଥିବା ଚାଚା ନେହେରୁଙ୍କ ଏହା ହେଉଛି ଜନ୍ମଦିନ ।ସ୍ବାଧୀନ ଭାରତକୁ ବିଶ୍ବରେ ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ କରାଇବାରେ ପଣ୍ଡିତ ନେହେରୁଙ୍କ ଭୂମିକା ଅବିସ୍ମରଣୀୟ । ନେହେରୁ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଅତି ସ୍ନେହ କରୁଥିଲେ । ପିଲାମାନଙ୍କ ଉଜ୍ଜ୍ବଳ ଭବିଷ୍ୟତ ପାଇଁ ସର୍ବଦା ଚିନ୍ତିତ ଥିଲେ । ସେଥିପାଇଁ ପିଲାମାନେ ତାଙ୍କୁ ଚାଚା ନେହେରୁ ବୋଲି ଡାକୁଥିଲେ ।
ଶାନ୍ତ, ସରଳ ଏବଂ ମୁହଁରେ ସବୁବେଳେ ହସ ରଖୁଥିବା ଚାଚା ନେହେରୁ ଥରେ ସର୍ବସାଧାରଣଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ କ୍ରୋଧିତ ହେଉଥିବା ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଥିଲା । ତାଙ୍କର ଶେଷ ସାମ୍ବାଦିକ ସମ୍ମିଳନୀରେ ନେହେରୁ କ୍ରୋଧିତ ହୋଇଥିଲେ ଏବଂ କହିଥିଲେ , “ ମୁଁ ଏତେ ଶୀଘ୍ର ମରିବି ନାହିଁ ” । ଏହା ତାଙ୍କର ଶେଷ ସାମ୍ବାଦିକ ସମ୍ମିଳନୀ ଥିଲା । ଭାରତର ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମ ଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଭାରତର ପ୍ରଥମ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ଭାବରେ ତାଙ୍କର କାର୍ଯ୍ୟକାଳ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପଣ୍ଡିତ ନେହେରୁଙ୍କ ଜୀବନ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଥିଲା। ତେବେ ୧୯୬୦ ଦଶକ ମଧ୍ୟଭାଗରେ ତାଙ୍କର ସାମାନ୍ୟ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟଗତ ସମସ୍ୟା ଦେଖାଗଲା । ୧୯୬୩ ମସିହାରେ ଯେତେବେଳେ ନେହେରୁ ତାଙ୍କର ଶେଷ ସାମ୍ବାଦିକ ସମ୍ମିଳନୀ କରିଥିଲେ , ସେତେବେଳକୁ ତାଙ୍କର ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଦୁର୍ବଳ ହୋଇଯାଇଥିଲା। ଏହି ସମ୍ମିଳନୀ ଅତ୍ୟନ୍ତ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଥିଲା , କାରଣ ଏହାପୂର୍ବରୁ ସେ ତାଙ୍କ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟକୁ ନେଇ କେବେବି ସର୍ବସାଧାରଣରେ ମନ୍ତବ୍ୟ ଦେଇନଥିଲେ।
୧୯୬୩ ମସିହାରେ ଦିଲ୍ଲୀରେ ଏହି ସାମ୍ବାଦିକ ସମ୍ମିଳନୀ ଅନୁଷ୍ଠିତ ହୋଇଥିଲା ଯେଉଁଥିରେ ପଣ୍ଡିତ ନେହେରୁଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଏବଂ ଭାରତର ରାଜନୈତିକ ପରିସ୍ଥିତି ବିଷୟରେ ଅନେକ ପ୍ରଶ୍ନ ପଚରାଯାଇଥିଲା। ସାମ୍ବାଦିକମାନେ ତାଙ୍କୁ ପଚାରିଥିଲେ, ଆପଣ ଆପଣଙ୍କ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟକୁ ନେଇ ଚିନ୍ତିତ କି? ଏହି ପ୍ରଶ୍ନ ଶୁଣି ପଣ୍ଡିତ ନେହେରୁ ହଠାତ୍ ରାଗିଯାଇ କ୍ରୋଧିତ ହୋଇ କହିଥିଲେ , ” ମୁଁ ଏତେ ଶୀଘ୍ର ମରିବି ନାହିଁ। ” ଏହି ବିବୃତ୍ତି ନେହେରୁଙ୍କ ମାନସିକ ଏବଂ ଶାରୀରିକ ଚାପର ଏକ ସ୍ପଷ୍ଟ ସୂଚକ ଥିଲା । ସେ ତାଙ୍କ ଅସୁସ୍ଥତା ବିଷୟରେ କୌଣସି ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ମନ୍ତବ୍ୟ ଦେଇନଥିଲେ, କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କ ବିବୃତ୍ତିରୁ ଏହା ସ୍ପଷ୍ଟ ହୋଇଥିଲା ଯେ ସେ ତାଙ୍କ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ସମସ୍ୟା ଏବଂ ରାଜନୈତିକ ପରିସ୍ଥିତିକୁ ନେଇ ଚିନ୍ତିତ ଥିଲେ । ଏହା ତାଙ୍କର ସର୍ବଦା ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସୀ ଭାବମୂର୍ତ୍ତିର ବିପରୀତ ଥିଲା ।
୧୯୬୩ ମସିହାରେ ତାଙ୍କର ଶେଷ ସାମ୍ବାଦିକ ସମ୍ମିଳନୀ ଏକ ଐତିହାସିକ ଘଟଣା ଥିଲା, କାରଣ ଏହା କେବଳ ତାଙ୍କ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଅବସ୍ଥାକୁ ପ୍ରକାଶ କରିନଥିଲା ବରଂ ପଣ୍ଡିତ ନେହେରୁଙ୍କ ମାନସିକ ଅବସ୍ଥା କିପରି ଅଶାନ୍ତ ଅବସ୍ଥାରେ ଗତି କରୁଥିଲା ତାହା ମଧ୍ୟ ଦର୍ଶାଇଥିଲା । ତେବେ ଏହି ବିବୃତ୍ତି ଦେଇ ସେ ଏକ ସ୍ପଷ୍ଟ ବାର୍ତ୍ତା ଦେଇଥିଲେ ଯେ ସେ ତାଙ୍କ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଅବସ୍ଥା କିମ୍ବା ମୃତ୍ୟୁକୁ ଭୟ କରୁନାହାଁନ୍ତି, ତଥାପି ତାଙ୍କ କ୍ରୋଧ ଏବଂ ଚିନ୍ତା ତାଙ୍କ ଭିତରର ଅସୁରକ୍ଷିତତା ଏବଂ ଚିନ୍ତାକୁ ଦର୍ଶାଉଥିଲା ।