ଲଳିତ ମୋହନ ମିଶ୍ରଙ୍କ ବିଶେଷ ସ୍ତମ୍ଭ ‘ଚେତନାର ଚୌହଦୀ’
ପୂର୍ବ କର୍ମର ଆଧାର ଉପରେ ପ୍ରାଣୀମାନଙ୍କର ଭାଗ୍ୟ ନିୟନ୍ତ୍ରିତ । ଯାହା ଆମେ ଭୋଗ କରୁଛେ, ତାହା ଆମର ପ୍ରାରବ୍ଧ । ଥରେ ଏକ ବିଚିତ୍ର ଘଟଣା ଦେଖିଲି । ଦୁଇ ଗୁରୁ ଭାଇଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଝଗଡା ହୋଇଗଲା । ପ୍ରଥମେ ଯୁକ୍ତି ତର୍କ ତା’ପରେ ଧରାଧରି । ଶେଷରେ ଜଣେ ଅନ୍ୟ ଜଣଙ୍କ ମୁଣ୍ଡକୁ ପଥର ମାଡ କଲା । ସେ ସେଠାରେ ଗୁରୁତର ଆହତ ହୋଇଗଲା । ଯିଏ ଆଘାତ ପାଇଲା ସେ ପୋଲିସ ଷ୍ଟେସନକୁ ଗଲା । ଯିଏ ପଥର ଫିଙ୍ଗିଲା ସେ ଗୁରୁଜୀଙ୍କ ପାଖକୁ ଗଲା । ଉଭୟ ଘଟଣାକୁ ଦୁହେଁ ଉଭୟଙ୍କ ପାଖରେ ବର୍ଣ୍ଣନା କଲେ । ପୋଲିସ କହିଲା ଦୋଷ ପଥର ଫିଙ୍ଗିବା ବ୍ୟକ୍ତିର । କିନ୍ତୁ ଗୁରୁଜୀ କହିଲେ ପଥର ମାଡ ଖାଇଥିବା ବ୍ୟକ୍ତିର ଦୋଷ । ପୋଲିସ ପଚାରିଲେ କେମିତି ଗୁରୁଜୀ ? ଦେଖ, ଦୁନିଆରେ କେବଳ ଯିଏ ପଥର ଫିଙ୍ଗେ ସେ ଦୋଷୀ ବୋଲି ଧରାଯାଏ । କାରଣ ଦୁନିଆର ନିଷ୍ପତ୍ତି ବର୍ତ୍ତମାନ ପରିସ୍ଥିତିର ମୂଲ୍ୟାଙ୍କନରୁ ନିଆଯାଇଥାଏ । କିନ୍ତୁ ଏଠାରେ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଦୁନିଆର ପଛକୁ ଦେଖିବାର କୌଣସି ପରମ୍ପରା ନାହିଁ । ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଏହାର ବହୁତ ପଛକୁ ଦେଖାଯାଏ । ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଦୁନିଆରେ, ଜଣେ ସାଧୁଙ୍କ ପ୍ରାଙ୍ଗଣରେ, ଯିଏ ପଥର ଦ୍ବାରା ଆଘାତ ପାଏ ତାହାର ଦୋଷ ଦେଖାଯାଏ । ଏହି ପଥର, ଯାହା’କି ତୁମ ମୁଣ୍ଡକୁ ଆଘାତ ଦେଇଛି, ଅତୀତରେ ତୁମେ କରିଥିବା କିଛି ପାପପୂର୍ଣ୍ଣ କାର୍ଯ୍ୟର ଫଳାଫଳ । ଯଦି ତୁମେ ପୂର୍ବରୁ କୌଣସି ପାପପୂର୍ଣ୍ଣ କାର୍ଯ୍ୟ ନଥାନ୍ତା, ତେବେ ବିପରୀତ ଫଳାଫଳ ପାଇ ନ ଥାନ୍ତା ? ତୁମର ଭାଗ୍ୟ ତୁମକୁ ଆଘାତ ଦେଇଛି । ଏହା କେବଳ ଏକ ଉପକରଣ ମାତ୍ର । ବର୍ତ୍ତମାନକୁ ଦେଖ ନାହିଁ ଏହା ପଛରେ ଲୁଚି ରହିଛି ତୁମର ଭାଗ୍ୟ । ସେ ପ୍ରଥମେ ବାହାରେ ଏକ ପରିସ୍ଥିତି ସୃଷ୍ଟି କଲେ, ତା’ପରେ ନିଜ ବୁଦ୍ଧିରେ ପଥର ଫିଙ୍ଗିବାର ସଂକଳ୍ପ ସୃଷ୍ଟି କଲେ । କ’ଣ ଘଟୁଛି ତାହା ମଧ୍ୟ ଜାଣେ ନାହିଁ ? ତୁମର ଭାଗ୍ୟ ସମସ୍ତ ଯୋଜନା, ସମସ୍ତ ଷଡଯନ୍ତ୍ର ସୃଷ୍ଟି କରିଛି । ତୁମେ ତୁମର ଭାଗ୍ୟ ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ କାହାକୁ ତୁମର ଦୁଃଖର କାରଣ ବୋଲି ବିବେଚନା କରନାହିଁ। ତୁମେ କ୍ରୋଧିତ ହେବା ଦ୍ଵାରା ପାଟିରୁ ଅସଭ୍ୟ ଶବ୍ଦ ବାହାରିଲା । କ୍ରୋଧରେ, ବୁଦ୍ଧିର ପ୍ରଦୀପ ଲିଭିଯାଏ, ଏବଂ ତୀକ୍ଷ୍ଣ ଶବ୍ଦ ବାହାରି ପାପ ଅସୀମ ହୁଏ । ସେଥିପାଇଁ ତୁମେ ଆଘାତ ପାଇଲେ, ତୁରନ୍ତ ପ୍ରତିକ୍ରିୟା କର ନାହିଁ । ଚିନ୍ତାରେ ଶାନ୍ତ ରୁହ । ଯଦି ଜୀବନର ଦୁଃଖ ପାଇଁ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଦୋଷ ଦିଅନ୍ତି , ତେବେ ଏହା ଠିକ୍ ନୁହେଁ । ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ଭୁଲ ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କରନ୍ତୁ ନାହିଁ। ଯଦି ଦୁଃଖ ଆସୁଛି, ତେବେ କାନ୍ଦ ନାହିଁ । ବରଂ, ପ୍ରତିକୂଳତାକୁ ତୁମର ଭାଗ୍ୟ ବୋଲି ଭାବ। ଧ୍ୟାନ ଦିଅ ଯେ ପାପପୂର୍ଣ୍ଣ କାର୍ଯ୍ୟଗୁଡ଼ିକ ସରି ସରି ଯାଉଛି । ଆକ୍ରମଣକୁ ଅତିକ୍ରମ କର ନାହିଁ, ପ୍ରତୀକ୍ରମଣ କର। ସମସ୍ତଙ୍କୁ କ୍ଷମା କର ।
୯୬୯୨୭୪୦୩୬୬