ନୂଆଦିଲ୍ଲୀ: କେନ୍ଦ୍ର ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ମନ୍ତ୍ରଣାଳୟ ଦ୍ବାରା ପ୍ରକାଶିତ ‘ଲଙ୍ଗିଟ୍ୟୁଡ୍ନାଲ୍ ଏଜିଂ ଷ୍ଟଡିଜ୍ ଅଫ୍ ଇଣ୍ଡିଆ’ ସର୍ଭେ-ଅନୁଯାୟୀ ଦେଶରେ ବୃଦ୍ଧଙ୍କ ଅବସ୍ଥା ଚିନ୍ତାଜନକ। ଦେଶର ବୃଦ୍ଧାବୃଦ୍ଧଙ୍କ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ, ଅର୍ଥନୈତିକ ଏବଂ ସାମାଜିକ ଅବସ୍ଥା ଉପରେ ଏହି ରିପୋର୍ଟ ଅନୁଯାୟୀ ଦେଶର ୭୫ ପ୍ରତିଶତ ବୃଦ୍ଧାବସ୍ଥା କଦୀର୍ଘକାଳୀନ ରୋଗରେ ପୀଡିତ ଥିବାବେଳେ ୪୦ ପ୍ରତିଶତ ବୃଦ୍ଧ କୌଣସି ପ୍ରକାରର ଅକ୍ଷମତା ଭୋଗୁଛନ୍ତି। ଏଥି ସହିତ ୨୦ ପ୍ରତିଶତରୁ ଅଧିକ ଲୋକ ମାନସିକ ରୋଗରେ ପୀଡିତ ଅଛନ୍ତି। ସାଢେ ଚାରି କୋଟି ବୃଦ୍ଧଙ୍କର ହୃଦଘାତ ଏବଂ ଉଚ୍ଚ ରକ୍ତଚାପ ଥିବାବେଳେ ଦୁଇ କୋଟି ବୃଦ୍ଧ ମଧୁମେହରେ ପୀଡିତ। ସେହିଭଳି ୨୪ ପ୍ରତିଶତ ବୃଦ୍ଧମାନେ ଚାଲିବା, ବସିବା ଏବଂ ଶୌଚାଳୟକୁ ଯିବା ଭଳି ଦୈନନ୍ଦିନ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାରେ ଅସୁବିଧା ଅନୁଭବ କରନ୍ତି।
୨୦୧୧ ଜନଗଣନା ଅନୁଯାୟୀ ଦେଶର ପ୍ରାୟ ସାଢେ ଆଠ ପ୍ରତିଶତ ଲୋକ ବୃଦ୍ଧ ଥିଲେ। ଉଲ୍ଲେଖନୀୟ କଥା ହେଉଛି, ପ୍ରତିବର୍ଷ ବୃଦ୍ଧମାନଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ତିନି ପ୍ରତିଶତ ବୃଦ୍ଧି ପାଉଛି। ଏହି ଅନୁଯାୟୀ, ଆସନ୍ତା ତିରିଶ ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ କେବଳ ଭାରତରେ ବୃଦ୍ଧଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ୩୨ କୋଟିରେ ପହଞ୍ଚିବ। ବୃଦ୍ଧମାନଙ୍କର ସୁରକ୍ଷା ଏବଂ ପ୍ରତିପୋଷଣ ଆମର ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଏବଂ ସାମାଜିକ ଦାୟିତ୍ବ କିନ୍ତୁ ବିଡମ୍ବନାର ବିଷୟ, ଦେଶରେ ବୃଦ୍ଧମାନଙ୍କର ଏକ ପ୍ରତିଶତ ମଧ୍ୟ ଅଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ ନିଜ ଘରେ ଅବହେଳିତ ଜୀବନ ବିତାଉଛନ୍ତି କିମ୍ବା ଅବଶିଷ୍ଟ ଜୀବନ ବୃଦ୍ଧାବସ୍ଥାରେ ଅସହାୟତାର ଛାୟାରେ ବିତାଉଛନ୍ତି।
ଏହି ସମୟ ମଧ୍ୟରେ ସମାଜରେ ବୃଦ୍ଧମାନଙ୍କ ଉପରେ ମାନସିକ ଓ ଶାରୀରିକ ଅତ୍ୟାଚାରର ବୃଦ୍ଧି ପାଉଥିବା ମାମଲା ମଧ୍ୟ ଚିନ୍ତାର କାରଣ ହୋଇଛି। ବୟସ୍କମାନେ ଯେଉଁ ସମ୍ମାନ ପାଇବାକୁ ହକଦାର, ସେମାନେ ତାହା ପାଉ ନାହାନ୍ତି। ଏହା ହେଉଛି ସେମାନଙ୍କର ଦୁଃଖର ମୂଳ କାରଣ। ଦେଶରେ ବୃଦ୍ଧଙ୍କ ସମ୍ମାନ ହ୍ରାସ ପାଇଥିବା ଗତି ଆମ ସାମାଜିକ-ସାଂସ୍କୃତିକ ମୂଲ୍ୟବୋଧକୁ ପ୍ରତିଫଳିତ କରେ।