ଅନୁବାଦ କବିତା : କବର ତଳର ଭାବନା

ମୂଳ ରୁଷିୟାନ : ଆଲେକଜାଣ୍ଡାର ବ୍ଲକ 

ସେମାନେ ଆମକୁ ଯେବେ ପୋତିଦେବେ ମାଟି ତଳେ
ବହୁ ଗଭୀରରେ
ସବୁଜ କୋମଳ ଘାସ କଅଁଳିବ
ଆମର ସେ କବର ଉପରେ
ଶୁଣାଯିବ ଟୁପଟାପ୍ କ୍ଷୀଣ ଶବ୍ଦ ସେହି ମାଟି ପରେ
ଲାଗିବ ପଡ଼ୁଛି ସତେ ଦୂରେ, ବହୁ ଦୂରେ, ବହୁତ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ବରେ ।

ଆମେ ଯେବେ ଉଠିଯିବୁ ସେ ନିଶ୍ଚଳ ନିଦ୍ରାର ଶେଯରୁ
ଦରକାର ହେବ ନାହିଁ କହିବାକୁ ଆମକୁ ବୁଝାଇ
ବର୍ଷା ଯଦି ଛାଡ଼ି ଯାଇଥାଏ
ତେବେ ସେଇଟା ହେମନ୍ତ ନିଶ୍ଚୟ
ଆଉ ଯଦି ବସନ୍ତ ଆସିଛି
ନିଶ୍ଚେ ଥିବ ଶୀତଳ ମଳୟ।

ଆମେ ହେବା କୃତଜ୍ଞ , ଯେହେତୁ ଉପରର ସେ ଶବ୍ଦ ଗହଣେ
ଉଲ୍ଲାସ ବା ଅଭିଳାଷ ଜୋର କରି ପଶି ପାରିବେନି
ଆମକୁ କରିବ ରକ୍ଷା ଏ ସମାଧି ଶିଳାର ଓଜନ
ପ୍ରେମ ଆଉ ବିଚ୍ଛେଦର ଯନ୍ତ୍ରଣା ତ ଦାଉ ସାଧିବେନି।

ଲୋଡ଼ା ନାହିଁ କରିବାକୁ ଦ୍ରୁତ କିଛି
ଏ ଜଗତ ଆରାମଦାୟକ
କରିହୁଏ ଅନୁମାନ ଏଇଠାରେ ଥାଇ ସହଜରେ
ଏ ମଣିଷ ମନ, ଜୀବନର ଅର୍ଥ ଏବଂ ଅର୍ଥହୀନତାର
କଥା ଚିନ୍ତା କଲାବେଳେ
କ’ଣ ସତେ ବୁଝେ ପ୍ରକୃତରେ ।

ଅନୁବାଦ : ମନୋରଞ୍ଜନ ହୋତା