Sabu dina Sahitya

ରଞ୍ଜିତା ରାଣୀ ହୋତା ତୁମ ନୀରବତା କାଳେକାଳେ ନୀଳ ସାଗର ଉର୍ମି ସମ, ବାରବାର ଆସି ମଥା ପିଟିଯାଏ ହୃଦ ଉପକୂଳ ମମ । ଶବ୍ଦହୀନ ସେ ଓଠର ନିବୁଜ ଭୀରୁ କମ୍ପନ ସାଥେ, କେତେ ଅପାଶୋରା , ଅୟୁତ ଅଲିଭା କଥା ନ କହିଛ ମତେ। ଆନତ ଆନନେ ଅଭିମାନ ରେଖା ଆଙ୍କି ଆସିଛ ଯେବେ ଆୟତ ମୋହର ନୟନ…

ଅଭିଜିତ ଦେବର୍ଷି  ଶ୍ୟାମଲେନ୍ଦୁ ମହାପାତ୍ର ଓରଫ ଶ୍ୟାମ ଅଜା ନିଜ ଘର ବାରି , ବଂଶ ଆଭିଜାତ୍ୟ ର ଯେତିକି ପ୍ରଶଂସା ନା କରନ୍ତି ତା' ଠୁ ଅଧିକା ପ୍ରଶଂସା କରନ୍ତି ନିଜ ପୁଅ ସୋମର। କାହିଁକି ବା ନକରିବେ ? ତାଙ୍କ ପୁଅ ସୋମ ଓରଫ ସୋମ୍ୟଜିତ୍ ମହାପାତ୍ର ପଙ୍କରେ ପଦ୍ମ ସଦୃଶ। ଶ୍ୟାମ ଅଜାଙ୍କ…

ଗଦାଧର ମିଶ୍ର  ମର୍ଷିତ ମାୟାଦର ଇନ୍ଦ୍ରଜାଲରେ ତଥାପି ଶୁନ୍ୟତା ର ଆତ୍ମ ପ୍ରବଞ୍ଚନା , ମମତ୍ୱର ସୁରବର୍ଣ୍ଣରେ ଆଲୁଅ ଓ ଅନ୍ଧାରର ପ୍ରତିହତ ଅଜସ୍ର କାମନା ।। ଆଖିରେ ଆଖିରେ ସନ୍ଧ୍ୟାରଉନ୍ନିଦ୍ର ଇଙ୍ଗିତ, ଜୈବାତୃକ ଅଭିମାନେ ବିରହିଣୀ କନ୍ଦୋତର ନିର୍ଜୀବ ଉଛ୍ୱାସ ତପ୍ତ ହେଇ…

ଅନନ୍ତାଂଶୁ ଜେନା  କୁହ ତ ! ଚୁପ ରହିବା ଭଲ, ନା ଅନର୍ଗଳ ଗପିବା କିଛି ତ ଫରକ ଥିବ ! ନ ହେଲେ ଅନର୍ଗଳ ଗପୁଥିବା ଲୋକ ବି ବେଳେବେଳେ ଚୁପ ହୁଏତ ସୀମାବଦ୍ଧ ପୁଣିଥରେ, ଆଉ କାହା ପାଇଁ କିମ୍ବା, ପ୍ରାୟଶ୍ଚିତ ଘଟିଥିବା ଘଟଣାର କିଛି କୋହ ସାଇତା ଅଙ୍ଗାର ସହି ହୁଏ ସବୁବେଳେ…

ଶୁଭ୍ରାଂଶୁ ଶେଖର ମାହୁନ୍ତ ଓଠରେ ହସ ନ ଥାଇ ବି ହସିବାର ନିଖୁଣ ଅଭିନୟ କରୁଛି ମୁଁ ହୃଦୟରେ ଅସୁମାରି କୋହ ଭରି, ଇଛା ନ ଥାଇ ବି ହସୁଛି ମୁଁ ବିବଶ ଦେହ ଓ ମନକୁ ଅନିଚ୍ଛାରେ ଘୋଷାରି ଘୋଷାରି । ତୁମ କଥା ଭାଳି ଭାଳି ଅସରନ୍ତି ସ୍ବପ୍ନସବୁ ଯାଉଅଛି ମରି ମରି, ମୃଗତୃଷ୍ଣାର…

ଅଭିଜିତ ଦେବର୍ଷି  ତୁମେ ଅଳସ ନଦୀର କନ୍ୟା ସତେ ଶ୍ରାବଣର ସେହି ବନ୍ୟା ।। ତୁମେ ହୃଦୟର ସେହି ସ୍ବପ୍ନ ଆଦରେ, କରିଛି ଯାହାର ଯତ୍ନ ।। ତୁମେ ମାତା ,ଭଗିନୀର ଛାୟା ପୁଣି ପ୍ରେୟସୀ ସ୍ପର୍ଶର ମାୟା ।। ତୁମ ପାଖେ ଗଚ୍ଛିତ ଅସୀମ ପ୍ରେମ ଓ ସ୍ନେହ ରହି କେ ପାରିବ, ତୁମ୍ଭ…

ପ୍ରସେନଜିତ୍ ସେଠୀ ରାମ ବାବୁ ବହୁତ୍ ଶିଶୁ ପ୍ରିୟ। ଶିଶୁଟିଏ ଦେଖିଲେ ତାଙ୍କ ମନରେ ଗୋଟେ ଅହେତୁକ ଆପଣାର ପଣ ଜାଗ୍ରତ ହୁଏ। ଶିଶୁଟି ପୁଅ ହେଉ କି ଝିଅ; ଧନୀ ଘରର ହେଉ କି ଗରିବ ଘରର; କାଳିଆ ଭୁସୁଣ୍ଡା ଟାଏ ହେଉ କି ଧୋବ ଫରଫର; ଅତି ବାଳୁଙ୍ଗା ଟାଏ ହେଉ କି ପୁରା ଶାନ୍ତ ଶିଷ୍ଟ ଅବା ପୁରା…

ରାମକୃଷ୍ଣ ସାଦା କାଗଜ ଖଣ୍ଡେ ସତେବା ଉଡିଆସେ ଶୂନ୍ୟରୁ ପବନରେ ଜମାରୁ ଉତୁରେ ନାହିଁ ହୃଦୟ ଯେତେ ଚେଷ୍ଟା କଲେ ସେ କାଗଜରେ କେବଳ ତେଢା ବଙ୍କା ଗୋଟେ ଚିତ୍ର ଆବୁରୁ ଜାବୁରୁ କିଛି ଶବ୍ଦ ମନ ତ ସମୟ ପରି ପିଚ୍ଛିଳ ଗଳିଯାଏ ଶବ୍ଦର ଆଙ୍ଗୁଠି ଫାଙ୍କରେ କେତୋଟି ଅଙ୍କ ବିଶିଷ୍ଟ…

ଶୈଳେନ୍ଦ୍ର ନାରାୟଣ ବେହେରା  ସେ ତ ମୋରି ସୃଷ୍ଟି ମୋ ଚେତନାର କମଳିନୀ , ମୋ ଅନୁଭୂତିର ସ୍ପର୍ଶକାତର ବିପ୍ଲବିନି ମୋ କଳ୍ପନାର ସମାନ୍ତରାଳ ଚୌହଦୀ ମୋ ଆବେଗର ରଞ୍ଜିତ ବର୍ଣ୍ଣାବଳୀ ମୋ ଡାଏରୀ ! ଉଦ୍ଭ୍ରାନ୍ତ ପଥିକ ତ ନୁହଁ ମୁଁ ! ଦିଗହଜା ନାବିକର ମଜବୁରି ତ ନାହିଁ ମୋଠି !…

ବଳରାମ ପୂଜାରୀ ଅନେକ ଅପାସୋରା ଅସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣକୁ ମୁକ୍ତ କରୁଥିଲି ମୁଁ , ବାହୁଡୁଥିଲେ ଟିକ୍ ଟିକ୍ କରୁଥିବା ଛାତିଏ ଛାତିଏ ବତୁରା ସ୍ମୃତି, ଭିଡିମୋଡି ହେଉଥିଲେ, ଆଉକିଛି ଅନନ୍ୟା ଅତିତ , ବାହୁନୁଥିଲେ କିଛି ପ୍ରଶ୍ନିଳ ପ୍ରବାହ, କିଛି!!ମୋତେ ନିଃଶବ୍ଦ କରୁଥିଲେ ତ !! କିଛି…