ଲକ୍ଷ୍ମଣ ସାହୁଙ୍କ ନିୟମିତ ସ୍ତମ୍ଭ 
ବାବର ବଞ୍ଚି ପାରିଲେ ନାହିଁ, ଅର୍ଥାତ୍ ବାବ୍ରିମସିଦ୍ ପତନ ବାବରଙ୍କୂ ବଞ୍ଚାଇ ପାରିଲା ନାହିଁ । ଆଉରଙ୍ଗଜେବ ବଞ୍ଚିବେ କି ନାହିଁ ତାହା ସ୍ପଷ୍ଟ ହୋଇନାହିଁ । ତେବେ ଶାହଜାହାନ ଅନ୍ତତଃ ପକ୍ଷେ ଏହି ଯାତ୍ରାରୁ ବଞ୍ଚି ଯାଇଥିଲେ । ବାବ୍ରି ମସଜିଦ ଭାଙ୍ଗି ଦିଆଯାଇଥିଲା ଏବଂ ବର୍ତ୍ତମାନ ଏହା ଏକ ରାମ ମନ୍ଦିର । ଜିଆନବାପି ମସଜିଦରେ ଖନନ କାର୍ଯ୍ୟ ଚାଲିଛି । ମଥୁରାରେ ଥିବା ଶାହି ଇଡଗା ମସଜିଦକୁ ଭାଙ୍ଗିବା ପାଇଁ ଏକ ଆବେଦନ ଆଗ୍ରା କୋର୍ଟରେ ବିଚାରାଧୀନ ଅଛି । ଅନ୍ତତଃ ପକ୍ଷେ ତାଜମହଲ ଏଭଳି ପରିଣାମରୁ ରକ୍ଷା ପାଇଲା ।
ଆହ୍ଲାବାଦ ହାଇକୋର୍ଟର ଲକ୍ଷ୍ନୌ ବେଞ୍ଚର ଦୁଇଜଣ ବିଚାରପତି ଦେବେନ୍ଦ୍ର କୁମାର ଉପାଧ୍ୟାୟ ଓ ସୁଭାଷ ବିଦ୍ୟାଧରଙ୍କ ଏକ ଡିଭିଜନ୍ ବେଞ୍ଚର ଦୂରଦୃଷ୍ଟି ସହିତ ତାଜମହଲର ‘ତେଜୋ ମହାଲୟ’ ହେବାର ସମ୍ଭାବନାକୁ ଏଡ଼ାଇ ଦିଆଯାଇଥିଲା । ବର୍ତ୍ତମାନ ପାଇଁ କହିବାକୁ ଗଲେ ମୋଦୀଙ୍କ ସମୟରେ ଇତିହାସ ସର୍ବଦା ଚିତ୍ତାକର୍ଷକ ପାଲଟି ନାହିଁ, ବରଂ ବଦଳି ଯାଉଛି । କିଛି ଦିନ ମଧ୍ୟରେ, ଅସ୍ମିତା ସମ୍ପ୍ରଦାୟର ଅସାଧୁତା କିମ୍ବା ହଠାତ୍ ବିସ୍ଫୋରଣ ହୋଇଥିବା ସାମ୍ପ୍ରଦାୟିକ ଟଗ୍-ଯୁଦ୍ଧରେ ‘ସମୟର କପାଳ ତଳେ ଶ୍ରେଷ୍ଠତତା’ର ସ୍ମାରକୀ ନିଶ୍ଚିତ ହେବ ବୋଲି କହିବାର କୈାଣସି ଉପାୟ ନାହିଁ । ସରକାରୀ ବୁଲଡୋଜର କିମ୍ବା ପାଗଳ ହିନ୍ଦୁ ଧର୍ମର ସମ୍ମୁଖୀନ ହେବାକୁ ପଡୁଛି । କହିବା ବାହୁଲ୍ୟ ଯେ ରଜନୀଶ ସିଂଙ୍କ ପରି ଦେଶର ବିଭିନ୍ନ ଅଦାଲତରେ ଦାଖଲ ହୋଇଥିବା ଏକାଧିକ ଆବେଦନ ବିଚାରାଧୀନ ଅଛି । ଏହି ଆବେଦନ ଗୁଡିକ ସମସ୍ତଙ୍କର ସମାନ । ତାଜମହଲ ପ୍ରକୃତରେ ହିନ୍ଦୁ ମନ୍ଦିର ‘ତେଜୋ ମହାଲୟ’ ଅଟେ । ୧୨୧୨ ମସିହାରେ ଏହା ଜନୈକ ହିନ୍ଦୁ ରାଜାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ନିର୍ମିତ ଶିବ ମନ୍ଦିର ଥିଲା । ଏହାକୁ ନଷ୍ଟ କରି ମୋଗଲ ସମ୍ରାଟ ଶାହ ଜାହାନ ସପ୍ତଦଶ ଶତାବ୍ଦୀରେ ତାଜମହଲ ନିର୍ମାଣ କରିଥିଲେ । ତେଣୁ ବାବ୍ରି ମସଜିଦ ପରି ତାଜମହଲକୁ ଭାଙ୍ଗିବା ସହ ହିନ୍ଦୁ ମନ୍ଦିରକୁ ପୁନଃ ନିର୍ମାଣ କରାଯିବା ଉଚିତ । ଅବଶ୍ୟ ‘ସର୍ବୋପରି’ ଏକ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ରରେ ବିଶ୍ୱାସର ଏକ ସଂଳାପ ହେଉଛି – “ଦିଅ, ଫେରାଇ ଦିଅ, ମୋର ସେହି ବାର ବର୍ଷକୁ ଫେରାଇ ଦିଅ , ଆମର ଭାଙ୍ଗି ଦେଇଥିବା ମନ୍ଦିରଗୁଡ଼ିକୁ ଫେରାଇ ଦିଅ” ଶୈଳୀରେ ସଂଳାପ କୁହାଯାଇଛି ।
ଅଯୋଧ୍ୟାରେ ବିଜେପିର ପୂର୍ବତନ ଗଣମାଧ୍ୟମ ଦାୟିତ୍ୱରେ ଥିବା ରଜନୀଶ ସିଂ ଏହି ଦାବିରେ ଦୋଷୀ ସାବ୍ୟସ୍ତ କରି କହିଛନ୍ତି ଯେ ତାଜମହଲରେ ୨୨ ଟି କୋଠରୀରେ ତାଲା ପଡିଛି । ରଜନୀଶ ଆରଟିଆଇ ମାଧ୍ୟମରେ ଏହା ବିଷୟରେ ଜାଣିଥିଲେ । ତେଣୁ କହିଛନ୍ତି “ଆପଣଙ୍କ ମାନ୍ୟବର, ବର୍ତ୍ତମାନ ସେସବୁ ଖୋଲିବାକୁ ପ୍ରତ୍ନତତ୍ତ୍ୱ ବିଭାଗକୁ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଦିଅନ୍ତୁ ।” କାରଣ, ରଜନୀଶଙ୍କ ପରି ଲୋକମାନେ ଅନୁମାନ କରନ୍ତି, ହିନ୍ଦୁ ଦେବତା ଓ ଦେବୀଙ୍କ ମୂର୍ତ୍ତି ସେହି ଘରେ ତାଲା ପକାଇ ସର୍ବସାଧାରଣଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଲୁଚେଇ ରଖାଯାଇଛି । ତାଲା ଖୋଲିବା ମାତ୍ରେ ପ୍ରକୃତ ରହସ୍ୟ ବାହାରକୁ ଆସିବ । ଏହା ତାଜମହଲ ନୁହେଁ, ଏହା ତେଜୋ ମହାଲୟ । ଏହା ଶାହାଜାହାନଙ୍କ ପତ୍ନୀ ମମତାଜଙ୍କ ସ୍ମୃତିରେ ନିର୍ମିତ ସ୍ମାରକୀ ନୁହେଁ । ବରଂ ପ୍ରାଚୀନ ଶିବ ମନ୍ଦିର । ରଜନୀଶ ସିଂଙ୍କ ପରି ଶହ ଶହ ଲୋକ, ଯାହାର ଆତ୍ମ-ଘୋଷିତ ‘ଅନୁସନ୍ଧାନ’ ଏହି ବିଶ୍ୱାସ ଉପରେ ଆଧାରିତ ଓ ନାଗେଶ ଓକ ପୁରୁଷଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ସର୍ବୋତ୍ତମ ଥିଲା । ନାଗେଶ ୧୯୭୪ ରେ ଏକ ସଂଗଠନ ସ୍ଥାପନ କରିଥିଲେ । ତାହାର ନାମ, ‘ଭାରତୀୟ ଇତିହାସକୁ ପୁନଃ ଲିଖନ ପାଇଁ ଅନୁଷ୍ଠାନ’ । ଯେଉଁ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ଏହା ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ ହୋଇଥିଲା ତାହା ସଫଳ ହୋଇପାରି ନାହିଁ । ସଂସ୍ଥାର ନାମ ସହ ଜଡ଼ିତ ଥିବା ଜଣାଶୁଣା ସାଙ୍ଗଗଣ ପରିବାର କି ବାହାରେ କେହି ଏହି ଓକ ଭଦ୍ରଲୋକଙ୍କର ବିଚିତ୍ର ଆବିଷ୍କାର ପ୍ରତି ଧ୍ୟାନ ଦେବାର ଆବଶ୍ୟକତା ଅନୁଭବ କଲେ ନାହିଁ । ଏପରିକି ସେତେବେଳେ କିଛି ଐତିହାସିକ ତାଙ୍କୁ ‘ଐତିହାସିକ’ ଅପେକ୍ଷା ତାଙ୍କୁ ‘ରହସ୍ୟମୟ’ ବୋଲି କହିବାକୁ ଅଧିକ ଆଗ୍ରହୀ ଥିଲେ । ‘ହିଷ୍ଟୋରିଆନ୍’ ଅର୍ଥ ହେଉଛି ଯେ ବ୍ୟକ୍ତି ପୁରାଣ ଏବଂ ଇତିହାସ ମଧ୍ୟରେ ପ୍ରଭେଦ ନକରି ଦୁଇଟି ବିଷୟକୁ ଦ୍ୱନ୍ଦରେ ପକାଇଥାଏ ଓ ତାକୁ ନେଇ ଗୋଟିଏ ବିଷୟ କରିଥାଏ ।
୧୯୮୦ ମସିହାରୁ ପିଏନ ଏହି ସମସ୍ୟାଗୁଡିକ ଉପରେ ଏକ ତ୍ରୟମାସିକ ପ୍ରକାଶନ କରୁଛି । ତାହାର ନାମ ହେଉଛି ‘ଇଟିହାସ୍ ପାଟ୍ରିକା’ । ବିଗତ ୦୪ ଡିସେମ୍ବର ୨୦୦୬ ରେ ଓକଙ୍କର ଦେହାନ୍ତ ହୋଇଥିଲା । କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କ ପୁସ୍ତକ ‘ତାଜମହଲ ଏକ ମନ୍ଦିର ପ୍ୟାଲେସ’ ଆଧାରରେ ତାଜମହଲକୁ ଭାଙ୍ଗିବା ପାଇଁ ଆବେଦନ କୋର୍ଟରେ ଦାଖଲ କରାଯାଇଛି । ରଜନୀଶ ସିଂ ମଧ୍ୟ ଓକେଙ୍କ ପୁସ୍ତକକୁ କୋର୍ଟରେ ପ୍ରମାଣ ଭାବରେ ଦାଖଲ କରିଥିଲେ । ଯଦିଓ ବିଚାରପତିମାନେ ଏହାକୁ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେଇ ନଥିଲେ । କାରଣ, ୨୦୦୦ ରେ ପୁସ୍ତକରେ ଉଲ୍ଲେଖ କରାଯାଇଥିବା ସୂଚନା ଉପରେ ଆଧାର କରି ଓକେ ନିଜେ କୋର୍ଟକୁ ଯାଇଥିଲେ । ଏଥିରେ ତାଜମହଲକୁ ହିନ୍ଦୁ ମନ୍ଦିର ବୋଲି ଘୋଷଣା କରିବାକୁ ଆବେଦନ କରାଯାଇଥିଲା । ଅଶୀ ଦଶକର ପୁରାଣର ଏକ ନୂତନ ଇତିହାସ ସୃଷ୍ଟି କରିବାକୁ ଅନୁରୋଧ କରି କୋର୍ଟ ଏହି ଆବେଦନକୁ ଖାରଜ କରିଦେଇଛନ୍ତି । ଯଦିଓ ଏ ପ୍ରସଙ୍ଗରେ ଆଉ କିଛି କଥା ନ କହିବା ତେବେ ଏହା ସ୍ପଷ୍ଟ ହେବ ନାହିଁ ।
ପିଏନ୍ ଓକ୍ ନିଜକୁ ତେଜୋ ମହଲାୟର ତାଜମହଲ ହେବାର ଇତିହାସ ଅଧ୍ୟୟନରେ ସୀମିତ ରଖିଲେ ନଥିଲେ । ତାଙ୍କ ପ୍ରବର୍ତ୍ତନରେ ଅଧିକ ବିଚିତ୍ର ସୂଚନା ସୃଷ୍ଟି କରାଯାଇଥିଲା । ସେ ହେଉଛନ୍ତି ଯିଏ ଆମକୁ ସୂଚନା ଦେଇଛନ୍ତି ଏବଂ ସାଙ୍ଗ-ଶିବରରେ ବିଶ୍ୱାସର ନିଆଁକୁ ଜାଳି ଦେଇଛନ୍ତି ଯେ ‘ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ଧର୍ମ’ ବା ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ଧର୍ମ ହେଉଛି ‘କୃଷ୍ଣ ନୀତି’ । ‘ଭାଟିକାନ୍ ସିଟି’ ମୂଳତଃ ବୈଦିକ ଯୁଗର ଏକ ‘ବାଟିକା’ ଅଟେ । ଆପଡା ନିକଟରେ କହିବା ଆରମ୍ଭ କରିଛି ଯେ ଆଉରଙ୍ଗଜେବ ପ୍ରକୃତରେ ଜଣେ ହିନ୍ଦୁ ଥିଲେ । ତାଙ୍କର ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ରଙ୍ଗ ଓ ସିଦ୍ଧ ନର୍ଡିକ୍ ଫିଜିକ୍ ହେତୁ ଲୋକମାନେ ତାଙ୍କୁ ‘ହେ ରାଙ୍ଗା ସାହେବ’ ବୋଲି କହୁଥିଲେ । ସେହି ଆରବୀ-ପାର୍ସୀ ନାମ ତାଙ୍କ ଠାରୁ ଆସିଥିଲା । ମୁସଲମାନ ମିଶନାରୀମାନଙ୍କ ସହ ଆଲୋଚନା କରି ହିନ୍ଦୁ ରାଷ୍ଟ୍ରର ଭାବମୂର୍ତ୍ତିକୁ କ୍ଷୁର୍ଣ୍ଣ କରିବା ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ବିଦେଶୀ ଐତିହାସିକମାନେ ଏବେ ଆଉରଙ୍ଗଜେବଙ୍କୁ ଯେମିତି ଛାଡିଛନ୍ତି । ଏହାକୁ ବିଶ୍ୱାସ ନକରି ଆପଡା ରବିବାର ଦିନ କହିଛନ୍ତି ଯେ ତାଙ୍କର ପୂର୍ବ ଅନୁସନ୍ଧାନରେ କିଛି ଭୁଲ୍ ଅଛି ।
ସେ ଏହାକୁ ସଂଶୋଧନ କରିଛନ୍ତି ସ୍ଥଳ ବିଶେଷରେ ଲୋକଙ୍କର ଅଯଥା ଚାଲିବା ଦ୍ୱାରା ଆଉ କୈାଣସି କ୍ଷତି ନହୁଏ । ସେଥିପାଇଁ ସେହି ଅଂଶକୁ ସର୍ବସାଧାରଣଙ୍କଠାରୁ ଲୁଚାଇ ରଖିବା ପାଇଁ ବ୍ୟବସ୍ଥା କରାଯାଇଛି । ଦର୍ଶନ,ପ୍ରଦୂଷଣର ବିସ୍ଫୋରଣ, ଲୋକଙ୍କ ଭିଡ଼, ଉତ୍ସାହୀ ପ୍ରେମୀଙ୍କ ସ୍କେଚ୍, ଏସବୁର କଲ୍ୟାଣ ପାଇଁ ମୁକୁଟ ହରାଇବା । ବୋଧହୁଏ ସେମାନେ କାହିଁକି ଏତେ ଖରାପ କରୁଛନ୍ତି ଏହାର ଏକ କାରଣ । ସ୍ମାରକର ସୁରକ୍ଷା ହେତୁ ଏହାର ସେହି ଅଂଶ ଲୁଚି ରହିଥିବା ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଥିଲା । ଏଥିରେ ଅନ୍ୟ କୈାଣସି ଗୋପନୀୟତାର ସୁଗନ୍ଧ ଖୋଜିବା ଓ କଳ୍ପନା କରିବା କଷ୍ଟକର । ଏହାପୂର୍ବରୁ ୨୦୧୬ ରେ, ଭାରତର ପ୍ରତ୍ନତତ୍ତ୍ୱ ସର୍ବେକ୍ଷଣ ଆଗ୍ରା କୋର୍ଟରେ ସ୍ପଷ୍ଟ କରିଦେଇଥିଲା ଯେ ମନ୍ଦିର ଉପରେ ମୋଗଲ ଯୁଗର ସ୍ମାରକୀ ନିର୍ମାଣ କରାଯାଇଥିବା କୈାଣସି ପ୍ରମାଣ ସେମାନେ ପାଇ ନାହାଁନ୍ତି । ରାଜା ଶାହା ଜାହାନଙ୍କ ସମୟରେ ତାଜମହଲ ନିର୍ମାଣ ହୋଇଥିବା ସପକ୍ଷରେ ଖାନଙ୍କର ଦୁଇଟି ଦୃଢ ଯୁକ୍ତି ରହିଛି । ତାଜମହଲ ବିଷୟରେ ଉଲ୍ଲେଖ ପ୍ରଥମେ ବାଦଶାହନାମାରେ ମିଳିଥାଏ । ବାଦଶାହନାମା ଶାହାଜାହାନ ଯୁଗର କ୍ରୋନୋଲୋଜି ଚିହ୍ନିତ । ଦ୍ୱିତୀୟତଃ ତାଜମହଲ ନିର୍ମାଣ ସମୟରେ ଅନୁସରଣ କରାଯାଉଥିବା ମୋଗଲ ସ୍ଥାପତ୍ୟ ଶୈଳୀ ସେହି ସମୟର ନଥିଲା । ଅର୍ଥାତ୍ ୧୬୩୨ ରୁ ୧୮୫୩ ପୂର୍ବରୁ ପଚାଶ ବର୍ଷ ପୂର୍ବରୁ । ଏହି ପ୍ରକାରର ସ୍ଥାପତ୍ୟର ଏକ ବୈଶିଷ୍ଟ୍ୟ ହେଉଛି ଦୁଇଟି ଗମ୍ବୁଜ ଏବଂ ଲାଟାଇସ୍ କିମ୍ବା ଲୁହା ଗ୍ରେଟିଂର ମିଶ୍ରଣ । ଏହା ବ୍ୟତୀତ ତାଜମହଲ ଭିତରେ ଥିବା କଳକାରଖାନା ମୋଗଲ ସମୟ ପୂର୍ବରୁ ଭାରତୀୟ କଳା ଇତିହାସରେ ସାକ୍ଷୀ ହୋଇ ନାହିଁ ।
ତେଣୁ, ସ୍ଥାପତ୍ୟ ବୈଶିଷ୍ଟ୍ୟ ଦୃଷ୍ଟିରୁ, ତାଜମହଲର ଗଠନ ଶାହାଜାହାନ ସମୟର ପୂର୍ବ-ତାରିଖ ଅଟେ ଯେ ଏହାକୁ କୁହାଯାଇପାରିବ ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ସମସ୍ତ ବ୍ୟକ୍ତି ଏହା ବିଷୟରେ ଅବଗତ ନୁହଁନ୍ତି । ବାଘ ଥରେ ରକ୍ତର ସ୍ବାଦ ଚାଖିଲା ପରି ଏହା ଜାଣିବାକୁ ହେବ ଯେ ନ୍ୟାୟିକ ବିତର୍କ ଜାରି ରହିବ । କିନ୍ତୁ ଥରେ ପୁରୁଣା ଢାଞ୍ଚାକୁ ଏକ ବର୍ଚ୍ଛା ଦ୍ୱାରା ଭାଙ୍ଗି ଦିଆଯିବା ପରେ ଦୁର୍ଗକୁ ପରାସ୍ତ କରାଯିବ । ଏହା ପରେ ଅଦାଲତ ପସନ୍ଦର ନୂତନ ନିର୍ମାଣ ଉପରେ ଆପତ୍ତି ଉଠାଇବାକୁ ଦ୍ୱିମତ ହେଲେ । ଅଯୁକ୍ତିକ ଐତିହାସିକ ମଧ୍ୟ ଆଇନଗତ ବୈଧତା ପାଇବ । ତେଣୁ ଅଦାଲତର ରାୟ ଭବୀ ଭୋଲାଙ୍କ ପାଇଁ ନୁହେଁ । ଏହା ଯାହା ସବୁ ସୁନିଶ୍ଚିତ କଲା, ତାହା ମଧ୍ୟ ଅସ୍ଥାୟୀ ରିଲିଫ୍ ଭଳି ହୋଇପାରେ । କିନ୍ତୁ ଏହା ଭୟାନକ ଯେତିକି, ହୁଏତ ଆଗାମୀ ଦିନରେ ସେତିକି ମଧ୍ୟ ବିପଦ ସୃଷ୍ଟି କରିପାରେ…!!!
ଅଧ୍ୟକ୍ଷ, ମହାନଦୀବିହାର ମହିଳା ସ୍ନାତକ ମହାବିଦ୍ୟାଳୟ ,କଟକ -୪
ଦୂରଭାଷ : ୯୦୪୦ ୧୫୧୪ ୭୫
Email: Laxmansahoo9040@gmail.com
