ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ କୁମାର ତ୍ରିପାଠୀ

ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ କୁମାର ତ୍ରିପାଠୀଙ୍କ ନିୟମିତ ବିଭାଗ ‘କବିତା ନିରଂତର’  ନିଜଠୁଁ ଆରଂଭ ନିଜଠାରେ ଶେଷ ଜୀବନ ଜିଇଁଲେ ମିଳଇ ସଂତୋଷ ଯେଉଁଥିରେ ନାହିଁ ନିଜର ଆୟତ୍ତ ସେଥିପାଇଁ ହେବାନାହିଁ ବିଚଳିତ ମରିବା ପର୍ଯଂତ ଆତ୍ମସଂଶୋଧନ ପ୍ରକ୍ରିୟାର ନାମ ମଣିଷ ଜୀବନ ସ୍ବ ଅନୁଭୂତିରୁ ପାଇ ଜ୍ଞାନ…

ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ କୁମାର ତ୍ରିପାଠୀଙ୍କ ନିୟମିତ ବିଭାଗ ‘କବିତା ନିରଂତର’ ଜନସଂପର୍କ ଓ ଜ୍ଞାନସଂପର୍କ ଯାହା ବି ଯିଏ କରେ ସେହି ଅନୁସାରେ ଜିଇଁଲେ ସୁଦ୍ଧା ନିଶ୍ଚୟ ଥରେ ମରେ ସ୍ମୃତିଆଶ୍ରୟୀ ଓ ସ୍ଥିତିଆଶ୍ରୟୀ ଯାହା ବି ହୁଏ ଯିଏ ଆତ୍ମଲୀନ ହୋଇ ଆପଣା ରୁଚିରେ ଦୁଃଖ କିଂବା ସୁଖ ପାଏ…

ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ କୁମାର ତ୍ରିପାଠୀଙ୍କ ନିୟମିତ ବିଭାଗ ‘କବିତା ନିରଂତର’ ଠିକ୍‌ କାମ କଲେ ବଢ଼େ ବିଶ୍ୱାସ ଭୁଲ୍‌ କଲେ ଅନୁଭୂତି ଭୁଲ୍‌ ଠିକ୍‌ ଯେଉଁ କାମ କଲେ ବି ହୁଏନାହିଁ କିଛି କ୍ଷତି କିଛି ନ କରି ପଡ଼ି ରହିଥିଲେ ମାଡ଼ିବସେ ଦୁର୍ଗତି ଭୁଲ୍‌ ଠିକ୍‌ ଭେଦ ପାସୋରି ଦେଇ କାମ କରୁଥାଉଁ…

ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ କୁମାର ତ୍ରିପାଠୀଙ୍କ ନିୟମିତ ବିଭାଗ ‘କବିତା ନିରଂତର’ ଯାହା ଦେଖିଲା, ତାହା ଲେଖିଲା ଯାହା ଶୁଣିଲା, ତାହା ବୁଣିଲା ଯାହା ଭାବିଲା, ତାହା ରାବିଲା ଯାହା ଜାଣିଲା, ତାହା ଗଣିଲା କେଉଁଠୁ କ'ଣ ଆଣିଲା ତାର ହିସାବ ମିଳୁନାହିଁ କିଂତୁ ଓଳିଏ କାମ ଅଟକିଲେ ଜମାରୁ ଚଳୁନାହିଁ…

ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ କୁମାର ତ୍ରିପାଠୀଙ୍କ ନିୟମିତ ବିଭାଗ 'କବିତା ନିରଂତର' ତତ୍କାଳ ସ୍ବୀକୃତି, ଲୋକପ୍ରିୟତାର ପାଲରେ ଗଲେ ପଡ଼ି ଲୋକରୁଚି ଚିହ୍ନି ଲେଖକେ ଲେଖଂତି ସତ୍ୟ ଯାଏ ବାଟ ହୁଡ଼ି ପ୍ରକାଶକ ଠାରୁ ବିକ୍ରି ଅନୁସାରେ ମିଳିଲେ ଟଂକା ବିଡ଼ା ଅନେକ ଲେଖକ ବିନା ଦ୍ବିଧାରେ ଲେଖନୀ ଲଗାଂତି…

ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ କୁମାର ତ୍ରିପାଠୀଙ୍କ ନିୟମିତ ବିଭାଗ ଧୈର୍ଯ ନ ଥିଲେ ନିଜ କାର୍ଯ ମନେ ହୁଏନି ଅନିବାର୍ଯ ଧୈର୍ଯ ଧାରଣ କଲେ ଶାଂତି ଦେହକୁ ଦିଏନାହିଁ କ୍ଳାଂତି ଧୈର୍ଯଧାରୀ ଜାଣେନି ମାଗି ନିଜ କାର୍ଯରେ ରହେ ଲାଗି ମିଳୁ, ନ ମିଳୁ ପରିଣାମ ଅଯଥା ଲୋଡ଼େନି ବିଶ୍ରାମ ପ୍ରୟାସ ସହ ଧୈର୍ଯ…

ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ କୁମାର ତ୍ରିପାଠୀ ଙ୍କ ନିୟମିତ ବିଭାଗ  ତେ ଶବ୍ଦ ମୁଁ ପାରେଁ ବୁଝି ସେ ସବୁ ଲେଖିବାକୁ ରାଜି ଏଯାଏଁ ହୋଇ ପାରିନାହିଁ ତହୁଁ ସରଳତମ ନେଇ ଲେଖାରେ କରେଁ ବ୍ୟବହାର ଏହା ହିଁ ଅଭ୍ୟାସ ମୋହର ବୁଝେଁ ' କାଷ୍ଠ ' ଓ ଲେଖେଁ ' କାଠ ' ବୁଝେଁ ' ଓଷ୍ଠ ' ଓ ଲେଖେଁ ' ଓଠ '…

ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ କୁମାର ତ୍ରିପାଠୀ ଙ୍କ ନିୟମିତ ବିଭାଗ  ଭିତର ଅଛି ପୂର୍ବ ଭଳି ବାହାର ଯାଇଛି ବଦଳି କାଂଥରେ ନୂଆ ରଂଗ ବୋଳି କହୁଁ ' ବିକାଶ ହେଲା ' ବୋଲି କାହାକୁ ନାହିଁ ଏଠି ଜଣା କିପାଇଁ ଏତେ ପ୍ରତାରଣା ହେଲାଣି ଏବେ ନିତ୍ୟାଭ୍ୟାସ ଏହା କି…

ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ କୁମାର ତ୍ରିପାଠୀଙ୍କ ନିୟମିତ ବିଭାଗ ନ ହେଲେ ଅଭ୍ୟାସର ଦାସ ଘଟିବ ଭାଷାର ବିକାଶ ପ୍ରତ୍ୟହ ନୂତନ ପ୍ରୟୋଗ ଭାଷାକୁ ଯୋଗାଏ ସୁଯୋଗ ଶବ୍ଦର ଗମନାଗମନ ଭାଷାରେ ଘଟେ ପ୍ରତି କ୍ଷଣ ନୂଆ ଆସେ, ପୁରୁଣା ଯାଏ ଭାଷାରେ ସ୍ଥିରତା ନ ଥାଏ ଉଭୟ ବିଲୁପ୍ତି ଉତ୍ପତ୍ତି ଯୋଗୁଁ ହିଁ…

ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ କୁମାର ତ୍ରିପାଠୀଙ୍କ ନିୟମିତ ବିଭାଗ ମାଗିଲେ ମିଳେନାହିଁ ଯାହା ପ୍ରକୃତ ସ୍ବାଧୀନତା ତାହା ନିଜ ' ସ୍ବ ' ନ ପାରିଲେ ଚିହ୍ନି ତାହା କାହାକୁ ବି ମିଳେନି ' ସ୍ବ ' ଓ ' ତ୍ବ ' ଗଲେ ଯହିଁ ମିଶି ' ସ୍ବତ୍ବ ' ତ ଆପେ ଆପେ ଆସି ବ୍ୟକ୍ତିକୁ କରଇ ସ୍ବାଧୀନ ତା' ହୁଏ…