ନୂଆଦିଲ୍ଲୀ: ଆଫ୍ରିକାର ନୀଳ ନଦୀ ଉପତ୍ୟକାରେ ବହୁ ଜନଜାତି ବାସ କରନ୍ତି। ଏହି ସବୁ ଜନଜାତି ଶତାବ୍ଦୀ ଧରି ନିଜର ପରମ୍ପରାଗତ ରୀତିନୀତି ପାଳନ କରି ଆସୁଛନ୍ତି। ଏହି ଜନଜାତିମାନଙ୍କ ସମୂହକୁ ନିଲୋଟିକ ସମ୍ପ୍ରଦାୟ କୁହାଯାଏ। ଏମାନେ ନିଜର ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ବିଶ୍ୱାସ ଅନୁଯାୟୀ ରୀତିନୀତି ପାଳନ କରନ୍ତି। ଏହି ସମ୍ପ୍ରଦାୟର ଅନ୍ୟତମ ଏକ ଜନଜାତି ହେଉଛି ଲୁଓ (Luo)। ଏହି ଜନଜାତିର ପରମ୍ପରାଗୁଡ଼ିକ ବେଶ୍ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଜନକ।
କୁହାଯାଏ ଯେ ଲୁଓ ଜନଜାତିର ଲୋକମାନେ ସୁଦାନରୁ ଆସି ଏଠାକୁ ପହଞ୍ଚିଥିଲେ। ସମୟ ସହିତ ସେମାନେ ପଶ୍ଚିମ କେନିୟା, ଉତ୍ତର ଉଗାଣ୍ଡା ଏବଂ ଉତ୍ତର ତାଞ୍ଜାନିଆର କେତେକ ଅଞ୍ଚଳରେ ବସତି ସ୍ଥାପନ କରିଥିଲେ। ଏହି ଜନଜାତି ବିଭିନ୍ନ ଦେଶରେ ରହୁଥିଲେ ମଧ୍ୟ ସେମାନଙ୍କର ସାଂସ୍କୃତିକ ପରିଚୟ ଏକାପ୍ରକାର। ସେମାନେ ସମାନ ପରମ୍ପରା ପାଳନ କରନ୍ତି। ଧୋଲୁଓ ଭାଷା କହୁଥିବା ଏହି ଜନଜାତି ପୁରୁଣା କାଳରୁ ଚାଲିଆସୁଥିବା ପରମ୍ପରାଗୁଡ଼ିକୁ ଜାରି ରଖିଛନ୍ତି। ଅନ୍ୟ ଜନଜାତିମାନଙ୍କ ପରି ଲୁଓ ଜନଜାତିରେ ମଧ୍ୟ ଜନ୍ମ, ବିବାହ ଏବଂ ମୃତ୍ୟୁ ସହିତ ଜଡ଼ିତ ଅନେକ ପରମ୍ପରା ରହିଛି। କିନ୍ତୁ ସେମାନଙ୍କର ଗୋଟିଏ ପରମ୍ପରା ବେଶ୍ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଜନକ, ଯାହା ବିଧବା ମହିଳାମାନଙ୍କ ସହିତ ଜଡ଼ିତ।
ଏହି ପରମ୍ପରା ଅନୁଯାୟୀ, ଜଣେ ମହିଳାଙ୍କ ପତିଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ତାଙ୍କୁ ଶବ ସହିତ ଏକାଠି ରହିବାକୁ ପଡ଼େ ବା ଏକା କୋଠରିରେ ରାତି କାଟିବାକୁ ପଡ଼େ। ଏହି ପରମ୍ପରାର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ବିଧବାକୁ ଡରାଇବା ବା ଯନ୍ତ୍ରଣା ଦେବା ନୁହେଁ। ଏହାକୁ ମହିଳାଙ୍କ ପାଇଁ ନିଜ ପତି ପ୍ରତି ଅନ୍ତିମ ଦାୟିତ୍ୱ ଭାବେ ଦେଖାଯାଏ। ପୁରୁଣା କାଳରେ ଏହି ପରମ୍ପରା ଥିଲା ଯେ ପତିଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ପତ୍ନୀ ଶବ ପାଖରେ ରାତି କାଟନ୍ତି। ଏହାର ପଛରେ ସେମାନଙ୍କ ବିଶ୍ୱାସ ଥିଲା ଯେ ଏହି ପରମ୍ପରା ପତି-ପତ୍ନୀଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ସମ୍ପର୍କକୁ ବଜାୟ ରଖେ ।
ବିଧବା ମହିଳା ପାଇଁ ଏହି ରାତି ନିଜର ଦିବଙ୍ଗତ ପତି ପ୍ରତି ସମ୍ମାନ ହୋଇଥାଏ। ତା’ପରେ ସେ ଗୋଟିଏ ସ୍ୱପ୍ନର ଅପେକ୍ଷା କରନ୍ତି। ଏହି ସମ୍ପ୍ରଦାୟ ଏହି ସ୍ୱପ୍ନକୁ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଗମ୍ଭୀରତାର ସହିତ ଗ୍ରହଣ କରେ। ଯଦି ମହିଳାଙ୍କ ସ୍ୱପ୍ନରେ ପତି ତାଙ୍କୁ ପ୍ରେମ କରୁଥିବା ଦେଖାଯାଏ, ତେବେ ଏହାକୁ ମାନ୍ୟ କରାଯାଏ ଯେ ମହିଳା ଦ୍ୱିତୀୟ ବିବାହ କରି ଜୀବନରେ ଆଗକୁ ବଢ଼ିପାରିବେ। ଏହି ସ୍ୱପ୍ନ ଆସିବା ପରେ ହିଁ ବିଧବା ମହିଳା ନୂଆ ଜୀବନ ଆରମ୍ଭ କରିପାରନ୍ତି ବୋଲି ବିଶ୍ୱାସ କରାଯାଏ। ସ୍ୱପ୍ନ ନ ଆସିଲେ ସମ୍ପ୍ରଦାୟର ବୟସ୍କମାନେ ଭାବନ୍ତି ଯେ ପତିଙ୍କ ଆତ୍ମା ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅନୁମତି ଦେଇନାହିଁ। ଯଦିଓ ଏହି ପରମ୍ପରା ବାହାର ଦୁନିଆକୁ ଅଦ୍ଭୁତ ଲାଗିପାରେ, କିନ୍ତୁ ଲୁଓ ଲୋକମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଏହା ପରିବାରର ସମ୍ମାନ ରକ୍ଷା କରେ ।