ଅନୁବାଦ କବିତା : ସେଇ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ନୀରା

ମୂଳ ବଙ୍ଗଳା: ସୁନୀଲ ଗଙ୍ଗୋପାଧ୍ୟାୟ 

ଶିଶିର ଭିଜା ଘାସ ଉପରେ
ତୁମର ଚମ୍ପା ରଙ୍ଗର ପାଦ
ତୁମ ଆଖିରେ ଆଖି ମିଳାଇଛି
ସଦ୍ୟ ଫୁଟା ଦୁଇ ଫୁଲ
ସେଇ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ନୀରା
ତୁମେ ବୁଝିପାରିଲନି
ଫୁଲକୁ ଛାଡ଼ି କହୁଛି ଭ୍ରମର
କିଶୋରୀକୁ ଛୁଇଁବାର
ଅଭିଳାଷ ତାର।

ଯୁବତୀ ଥିଲ, କେଉଁ ପୁଣ୍ୟବଳରେ
ପୁଣି କିଶୋରୀ ହେଲ,
ନଦୀ କୂଳରେ ନଗ୍ନ ବାହୁଲତା
ମେଲାଇ ଦେଲ
ଆକାଶ ବି ଅଟକି ଚାହିଁଲା
ସମୟ ବି ବାଟ ଭୁଲିଗଲା।
ଆଖିରେ ତୁମର
ସ୍ବର୍ଗର ସ୍ମୃତିର ଝଲକ
ଓଠରେ ଅମରତ୍ଵର ପୁଲକ।
ଠିକ୍ ସେମିତି କିଛି ସମୟ
ଛିଡ଼ା ହୋଇ ରୁହ ନୀରା
କଥାଟା ଯେମିତି ମିଛ ବୋଲି ଲାଗିବନି
ଛବିଟା ଯେମିତି ମିଳାଇ ଯିବନି
ସମୟ ବଡ଼ ଜିଦଖୋର୍
ଏବେ କାଳର ପ୍ରହରୀମାନେ
ନତ ଜାନୁ ହୋଇ
ତୁମ ପାଦ ଯୁଗଳକୁ ରଖନ୍ତୁ ଜଡ଼ାଇ।

ଅନୁବାଦ: ମନୋରଞ୍ଜନ ହୋତା