ମଧୁମକ୍ଷୀ

ସାଧନା ପଣ୍ଡା 

ମଖମଲି ମିନାର ଉପରେ
ଜମିଛନ୍ତି
ସହରର ସମସ୍ତ ମଧୁମକ୍ଷୀ
ଦେଖୁଛନ୍ତି,
ଅମୃତର ସ୍ବପ୍ନ।

ମସଜିଦରୁ ଭାସିଆସେ
ଆଲ୍ଲା ହୋ ଆକବର
ମନ୍ଦିରରୁ ଘଣ୍ଟା ବାଦ୍ୟର ଶବ୍ଦ,
ଅସହାୟ ମନୁଷ୍ୟର ସୁଅ
ଛୁଟିଛି ଅବାରିତ,
ନିରୀହ ଟ୍ରାଫିକ୍ ଭିଡ ମଧ୍ୟେ …

କ୍ଳାନ୍ତ ସମାରୋହ ;
ବ୍ୟାକୁଳ ହୃଦୟ
ବ୍ୟଥିତ ପ୍ରାଣ ,
ଦର୍ଶନାଭିଲାଷୀ
ପୂଣ୍ୟ ପ୍ରାଣ ନେଇ ।

ଆହା!
ସତେ କେଡେ ଅସହାୟ
କେତେ ଦୟନୀୟ
ଆଜି ଏ ମଣିଷ ଜୀବନ !
ତାରା ଭରା ଆକାଶ ରେ
ଉଇଁ ଯାଏ ଜହ୍ନ
ଜଳିଉଠେ ବତୀଖୁଣ୍ଟ
ଆଖି ମଳି ମଳି
ଅର୍ଦ୍ଧ ନିମିଳିତ ନୟନେ
କରୁଣ , ସ୍ତିମିତ…
ଅତି ତ୍ରାସେ
ଗୁଞନ୍ତି ମୁଖ
ହରାଇ ସୁଖ।

ଶୁଭିଯାଏ ଆରତି ଧ୍ୱନୀ
ତୀବ୍ରରୁ ଅତି ତୀବ୍ର ….
ଅସ୍ପଷ୍ଟ …
ଅବୁଝା ମନ୍ତ୍ରେ
ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ
ଧୁଆଁ ଧୁଆଁ ହୋଇ ଉଠେ
ସହରର ରାସ୍ତା
ଗହଳିରେ ଖେଳିଯାଏ
ପୋଡା ମୋବିଲ୍ ର ଗନ୍ଧ
ଉତ୍କଟ ରୁ ଅତି ଉତ୍କଟ
ଏଯେ ନିୟତିର
କ୍ରୁର ନିମନ୍ତ୍ରଣ ।

ଅମୃତ ଆଜି ପାଲଟିଛି ବିଷ
ଗରଳ ଭରିଛି;
ଖାଦ୍ୟ ପାଣି ଫଳ ପୁଷ୍ପେ
ବିଷ ଖାଲି ବିଷ
ପବନେ ବିଷ
ସବୁଆଡେ ଖାଲି
ବିଷ ର ଚୁମ୍ବନ

ଏକି
ନିୟତିର କ୍ରୁର ଦଂଶନ
ମୁହୂର୍ମୁହୂ …
ତୀବ୍ରତର ହୋଇ !!!

ମଧୁମକ୍ଷୀ ଆଜି
ମଣନ୍ତି ବିପନ୍ନ
ଅସହାୟ ଆତଙ୍କିତ ଜୀବନ
ଭୀତ ତ୍ରସ୍ତ
ମୋହାଚ୍ଛନ୍ନ
ମଣିଷ ର ମନ…..
କାକୁସ୍ଥେ ଜଣାଏ ପ୍ରଣାମ
କରି ଅଦୃଷ୍ଟେ ସ୍ମରଣ ..