Odia Poem

ଲକ୍ଷ୍ମଣ ସାହୁ  ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖେ ଶ୍ରେଣୀହୀନ ସମାଜ ଗଠନେ ବେଳ ଏବେ ରତରତ ସାକାର ଲଭିବ ବାପୁ ଏବେ ଉପଗତ ସବୁ ଦର୍ଶନ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ୱରେ ରାମରାଜ୍ୟ ଠାରୁ ଉନ୍ନତ ଜାତି, ବର୍ଣ୍ଣ, ଧର୍ମ ହୀନ ନୂଆ ଏକ ରାଷ୍ଟ୍ର ମୁଣ୍ଡ ଟେକି ଥିବ ।। କୋରାନ୍ ବାଇବେଲ ଗୀତା ସମସ୍ୱରେ ଗାଉଥିବା ଅହିଂସାର…

ବନ୍ଦିତା ଦାଶ ଜୀବନରେ ତୁ ଆଉ କେତେ ଖେଳିବୁ ମୋ’ ସାଙ୍ଗେ ପଛକଥା ଆଜି ମନେପଡେ ଯେତେ ସ୍ବପ୍ନରେ ଭାସିବାକୁ ଭଲଲାଗେ ସେତେ ଉଦାସିଆ ସଞ୍ଜ ଉନ୍ନିଦ୍ର ଅନ୍ଧାରରୁ ମାଗିଆଣେ ନୂଆ ସକାଳକୁ… । ସେ ସକାଳ ନୀଳ ପଦ୍ମରେ ସଜ୍ଜିତା ମହମହ ବାସ୍ନାୟିତ ଦେଉଥିବ ଆଶାର ବାରତା ବିଭୋର…

ରତ୍ନମୟ ତ୍ରିପାଠୀ  ଫେରି ଆସିବୁ ଯଦି ଆ ଖୋଲା ରଖିଛି ଦୁଆର ପ୍ରେମିଳ ହୃଦୟ ଆଉ ବିସ୍ତିଣ୍ଣ ଆଶାର ଆକାଶ ସବୁକିଛି ଏବେ ତୋର ଦେଲି ତୋତେ ମୋର.. ପ୍ରିୟ ଫୁଲର ଅଗଣା ଏବେ ତୁ ଯାହା ଚାହୁଁ କର ଫୁଟା ତୁ ଗୋଲାପର ଫୁଲ ଅବା ଲଗା କୃଷ୍ଣଚୂଡ଼ା ଲଗାପଛେ କଣ୍ଟାର ବାଡ଼ ପ୍ରତିଶୃତି ଦେଲି…

ସାଧନା ପଣ୍ଡା  ତୁମ ଆରାଧନା କରନ୍ତି ଭକତେ ପୃଜା ପାଉଅଛ ଏ ମରତେ ‘ମୁଁ ‘କାର’ ବରଜି ‘ଓଁ’ କାରକୁ ହେଜି ପୂଜିବୁ ତୁମ୍ଭକୁ ଆମେ ଭକ୍ତି ଚିତ୍ତେ । ପ୍ରତି ରାତ୍ରି ଜାଳି ନୟନ ଦୀପାଳି ହୃଦ କପିଳାସ ଭକ୍ତି ରସେ ବାହି ପ୍ରୀତି ଝର ଆନନ୍ଦ ଅଶ୍ରୁର ସ୍ୱୟଂ ସ୍ୱୟମ୍ଭୁଙ୍କୁ ଜପେ ହର୍ଷେ ।…

ତପସ୍ୱିନୀ ଶତପଥୀ ଶାଶ୍ୱତ ଅମୃତର ସ୍ପର୍ଶ ଯୋଡ଼େ ଦୁଇ ଅନ୍ତର ନା ତାର ପ୍ରେମ କରଇ ସଭିଙ୍କୁ ହର୍ଷ ସୁପ୍ତ ଚେତନାକୁ ଜାଗ୍ରତ କରେ ସ୍ଵୟଂ ସିଦ୍ଧ କରେ ପରିଚୟ । ମୃଦୁ ମଳୟର ମଳୟ ପବନେ ପୁଲ୍ଲକିତ ସ୍ପନ୍ଦନ ପ୍ରେମ ନିଷ୍ପାପ କରେ ଜୀବନ ବନ୍ଧନ ଶ୍ରାବଣ ଭିଜା ବରଷା ଟିପାରେ ତନୁ…

ମାନସ ରଞ୍ଜନ ମହାପାତ୍ର ଆମେ ସବୁ ହଜିଯାଇଥିବା ଲୋକ ଠିକଣା ହଜେଇଥିବା ପଳାତକ ଆମେ ସବୁ ଆହୁଲା ହଜେଇ ନାଆ ଖୋଜୁଥିବା ନାବିକ ମିଶିଯିବା ଆଗରୁ ମହାକାଳର ସ୍ରୋତରେ ଆସ ଆମେ ଥରେ ଦେଖାହେବା ଏଇଠି ଏକାଠି ପରିଚୟକୁ ଖୋଜିବା ଅଚିହ୍ନା ଏଇ ସହରରେ । କେତେ ଶତାବ୍ଦୀ ବିତିଗଲାଣି କହିଲ…

ବାସନ୍ତୀ ଲତା ଜେନା  ସ୍ୱାଧୀନ ଦେଶର ସନ୍ତାନ ଆମେରେ ଆମେରେ ବୀର ଯବାନ ସତ୍ୟ ପଥେ ରହି କାମ କରିଯିବା ଆମେ ହେବା ବଳିୟାନ। ବହୁ କଷ୍ଟ ସହି ପୂର୍ବ ପୁରୁଷ ଯେ ଆଣିଦେଲେ ସ୍ୱାଧୀନତା ସ୍ୱାଧୀନତା ମାନ ରକ୍ଷା କରିବାକୁ ଆମର ବଢୁଛି ଚିନ୍ତା। ଆକାଶେ ଉଡୁଛି ତ୍ରିରଙ୍ଗା ପତାକା…

ସୁଜାତା ମିଶ୍ର କେବେ ଦେଖୁଥାଉ ବିଜୁଳି ଆଖିରେ ତୁ.., କେବେ ନିଆଁ ହୋଇ ଜଳୁଥାଉ ମେଘର ଆଶ୍ୱାସନାଟିଏ ଘୋଡ଼େଇ ହୋଇ। କେବେ ତୋ ଆକାଶୀ ଚାନ୍ଦୁଆ ତଳେ ନାରିକେଳ ବୃକ୍ଷରାଜି ଧ୍ୟାନ ମଗ୍ନ.. କଳା ଧଳା ଫଟୋର ଚରିତ୍ର ସାଜି..., କେବେ ଧୂଆଁଳିଆ ମେଘ କୁହୁଡ଼ିରେ କାଲୁଆ ପାଗର ଥୁରୁ…

କୁଞ୍ଜ ବିହାରୀ ସାହୁ  ସ୍ୱାଧୀନ ଦେଶର ଶିଶୁ ଆମେରେ ଆମରି ଓଠରେ ଭରିଛି ହସ, ଆମେରେ ନାଚୁଛୁ ଥେଇକି ଥେଇ ସଭିଙ୍କୁ କହୁଛୁ ଏକାଠି ବସ । ଉଡ଼େଇ ଦେଉଛୁ ତ୍ରିରଙ୍ଗା ବାନା ଅଗଷ୍ଟ ପନ୍ଦର ଆସିଛି ବୋଲି, ସଭିଏଁ ଆମେରେ ଭଉଣୀ ଭାଇ ବୁଲୁଛୁ ଖୁସିରେ ଗୀତଟି ବୋଲି । ଭାଷଣ ଦେଉଛୁ…

ବିନୋଦିନୀ ଦାଶ ଦୁନିଆର ଗତି ବଦଳି ଯାଇଛି ଚିହ୍ନା ମୁହଁସବୁ ଅଚିହ୍ନା ଲାଗୁଛି ଚିହ୍ନନ୍ତି କେବଳ ନିଜର ସ୍ବାର୍ଥକୁ ଚଢ଼ି ତା' ଉପରେ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ବେ ଉଠିବାକୁ । ଏପରି ମାନବ ସମ୍ପର୍କର ମଧୁ ଚାଖିବ କେମିତି ତା' ଅନ୍ତର ମଧ୍ୟୁ ସେ ପରା ମୁଁ ମୋ ଭିତରେ ଆବଦ୍ଧ ହୃଦୟ କୋଠରି କପଟରେ…