Odia Poem

ପ୍ରିୟମ୍ବଦା ସାମଲ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଦାନ ଏ ବିଶ୍ଵ ଭୁବନ ବନାନୀ ଅଟଇ ସାର ନିଃଶବ୍ଦ ନିର୍ଜନେ ଝରଇ ଝରଣା ଗାଇ ସୁମଧୁର ସ୍ୱର। ଫୁଲ ଫଳ ଭରା ସବୁଜ ବନାନୀ ସୌମ୍ୟ ଶାନ୍ତ ତାର ରୂପ ସୁଗନ୍ଧରେ ଭରା ଶୋଭାର ଭଣ୍ଡାର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ତା ଅପରୂପ। ପକ୍ଷୀର କାକଳୀ ମନ ନିଏ କିଣି ଜୀବଜନ୍ତୁ…

ସ୍ମୃତି ରଞ୍ଜନ ତ୍ରିପାଠୀ  ଶବ୍ଦସବୁ ଏମିତି ବଦରାଗି ମଝିରେ ମଝିରେ ଲୟ ହରେଇଲେ ମୁଁ ଝୁଣ୍ଟେ ତା' ମିଠା ତାଗିଦରେ ଆହୁରି ନିବିଡ, ସଶକ୍ତ କରାଏ ତା' ଖୁସି ପାଇଁ କେତେ ପ୍ରଯତ୍ନରେ ଗଢେ ଭାବର କୁଟୁମ୍ବ, ସଜେଇହୁଏ କୁହୁକ ବୀଣା ଛାଏଁ ଛାଏଁ ଖଞ୍ଜିହେଇଯାଏ ଅଳଙ୍କାର ଯାହାକୁ ନେଇ…

ମଞ୍ଜୁଲତା ସାହୁ ଯାହାକୁ ଏ ମନ ଯେତିକି ଚାହୁଁଛି ସେ ସେତେ ଦୂରେଇ ଯାଏ, ଦିଏ ସେ ଯାହାକୁ ଅସରନ୍ତି ସୁଖ ସେ ସେତେ କନ୍ଦାଉ ଥାଏ । ମନେ ନୁହଁ ଯିଏ ମନରେ ରହଇ ସେ ସହଜେ ଭୁଲି ଯାଏ, ହୃଦୟ ଭିତରେ ରହିଥାଏ ଯିଏ ସେ ତ ହୃଦ ଭାଙ୍ଗିଦିଏ । ଖୋଜିବାର ଆଶା ରଖି ଯାହା ଠାରେ ନିଜକୁ…

ଅଚ୍ୟୁତାନନ୍ଦ ଧଳ  ସବୁଜ ସୁନ୍ଦର ପୃଥିବୀ ଆମର ସବୁତ ଜୀବନ୍ତ ଲାଗନ୍ତି, କିଏ ଭରିଦେଲା ପ୍ରାଣକୁ ଘଟରେ ସବୁ ସେଇ ହରି ଜାଣନ୍ତି। କେହି ନୁହେଁ ବଡ କେହି ନୁହେଁ ସାନ ସବୁରି ହୃଦୟେ ଶ୍ରୀହରି, ହେୟ ମଣନାହିଁ କାହାକୁ ଜଗତେ ସବୁ କିଛି ସୃଷ୍ଟି ତାଙ୍କରି। ବିଶ୍ୱାସରେ ବିଷ ହୁଅଇ…

ଗାୟତ୍ରୀ ମିଶ୍ର  ସଙ୍ଗୀତମୟ ଏ ପ୍ରକୃତି ରାଣୀଟି ଶୁଭେ ଚଉଦିଗେ ଗୀତ, ସଙ୍ଗୀତ ନିନାଦେ ଶବ୍ଦାୟିତ ଧରା ପ୍ରତି ନିନାଦରେ ଛନ୍ଦ । ପ୍ରଭାତେ କୁକ୍କୁଟ ମାରଇ କୁହାଟ ଉଷା ସ୍ଵାଗତେ ବିଭୋର, କୋକିଳର କୁହୁ ପଞ୍ଚମ ତାନରେ ଆମ୍ର ଡାଳେ ମିଠା ସ୍ୱର । ବୁଲବୁଲ ଗାଏ ମନ ମତାଣିଆ…

ସ୍ନିଗଧା ନାୟକ ନୀଳ ଜୀମୂତ ଆକାଶ କୋଳେ ଯେବେରେ ଦୋଳି ଖେଳେ , ତଟିନୀ ତଟେ ପୁଛ ଖେଳଇ କେକୀ ନାଚଇ ଧିରେ । ପ୍ରୀତି ପୂରବି ରାଗିଣୀ ତୋଳି ମଧୁ ଯାମିନୀ ଶେଷେ, ନବୀନବାଳା ସତେ କି ହସେ ପରାଚୀ ତୁଠ ଦେଶେ । ଗବାକ୍ଷ ଛୁଇଁ ଯାଉଛି ନଇଁ ଦୂରେ କୁମୁଦ ପତି, ମନ ସିଲଟେ ଲେଖୁଛି…

ଡମ୍ବରୁଧର ବେହେରା ଭଲ ଲୋକଟିଏ କରିଦିଅ ପ୍ରଭୁ ଖରାପେ ଗଣା ନ ହେବି ଲୋକଙ୍କ ଆଗରେ ଭଲ ନିଜେ ବୋଲି କେବେ ପୁଣି ନ କହିବି...।। କର୍ମ ପ୍ରତି ତ୍ୟାଗ ବଳିଦାନ ଭାବ ରହୁ ସଦା ମୋର ମନେ କର୍ମ ପାଇଁ କେବେ ଆଳସ ପ୍ରବୃତ୍ତି ନ ଆସୁ କେବେ ବି ଦିନେ....।। ନିଷ୍ଠା,ଏକାଗ୍ରତା, ଆତ୍ମ…

ସୁବ୍ରତ ଜେନା  ଯେତେ ଯେତେ ଲୁହ ଲହୁ ଢାଳି, ଦିଅଁ ପୂଜିବାର ଏକି ପ୍ରସାଦ ! ଜୀବନ ତମାମ ମାନସିକ ଓ ଏକବ୍ରତୀ ବ୍ରତ ନିଷ୍ଠାର, କେବେପୁଣି ନିରଟା ନିଶ୍ଚଳା ଉପବାସ, ନିଜ ଲାଗି ନୁହଁମ ! ନିଜର ନିଜରଙ୍କ ଲାଗି, ଖାଲି ଟିକେ ସୁଖ ଓ ସମୃଦ୍ଧି ଆଉବା କଣ ? ନା ଜୀବନର ଶେଷେ ମୋକ୍ଷ…

ଛବିରାଣୀ ପତି ମୟୂର ଚନ୍ଦ୍ରିକା ବଢାଏ ସୌର୍ଯ୍ୟ ଘନ କୁଞ୍ଚକେଶି ରୂପ ମାଧୂର୍ଯ୍ୟ, ଛଳିଆ କପଟୀ କଳା ଶ୍ରୀମୁଖ ରାଧା ବିନା ଦିଶେ ସତେ ବିମୁଖ ସେ .. ଗୋପ ଗୋପାଳୁଣୀ ବାସୀ ଯେ , ଲଳିତା , ବିଶାଖା ସଖୀ ସହଚରୀ ସବୁରିଙ୍କ ପ୍ରାଣ ପ୍ରିୟ ଯେ । ସୁଦାମ, ସୁବଳ ,ମଧୁ ମଙ୍ଗଳ ସାଥୀ…

ଅନୁପମା ସାହୁ  ସୁଠାମ ସୁଢଳ ବିମଳ ସୁଷମା ଜନମନ ମୋହି ନେଉ । ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟପିପାସୁ ପ୍ରତିଟି ପ୍ରାଣକୁ ମାୟାଡୋରେ ବାନ୍ଧି ଦେଉ । ରୂପ ରଙ୍ଗ ଆଭା ହୋଇଅଛି ଠୁଳ ପ୍ରତିଟି ଅଙ୍ଗରେ ତୋର ଦର୍ଶନ ମାତ୍ରକେ ବିଦଗ୍ଧ ପ୍ରାଣଟା ପୁଲକିତ ହୁଏ ମୋର । ମହମହ ବାସ ମହକାଇ ତୋର ଭ୍ରମରକୁ…