ଭାଷା ଭାଗବତ : ଭାବ ପାଣି, ଭାଷା ପାତ୍ର

ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ କୁମାର ତ୍ରିପାଠୀଙ୍କ ନିୟମିତ ବିଭାଗ 

ଯେ ନାହିଁ ଲୋକଂକ *ସହିତ*

ଯାହା ସେ ଲେଖେ ତା *ସାହିତ୍ୟ*

ବୋଲାଏ ଆମର ରାଜ୍ୟରେ

ଲାଗେନି କାହାର କାର୍ଯରେ

 

*କାର୍ଯ୍ୟରେ* ନ ଦିଶିଲା ବୋଲି

ଭାଷା ତ ପଡ଼ିଲାନି ଟଳି

ସଂସ୍କୃତ ଭାଷାରେ ଯା’ ନାହିଁ

ଲେଖକେ ରଖଂତି ଚଳାଇ

 

ଲୋକେ କହଂତି ନିତି *ହାତ*

ଲେଖକେ ଲେଖୁଥାଂତି *ହସ୍ତ*

ଲେଖକେ ହେଲେ ଲୋକ-ଛଡ଼ା

ସାହିତ୍ଯ ପଡ଼େନାହିଁ ଲୋଡ଼ା

 

*ଫୁଲ* କୁ କରିଦେଲେ *ପୁଷ୍ପ*

ଅଯଥା ଭିନ୍ନ ହୁଏ ରୂପ

କଷ୍ଟିଆ ଶବ୍ଦ ବ୍ୟବହାର

କରଇ ସ୍ବଭାଷା-ସଂହାର

 

*ସଂପ୍ରତି : ସଂପତ୍ତି* ମଧ୍ୟରେ

ପାର୍ଥକ୍ଯ ଯେ ଦେଖି ନ ପାରେ

ତୁରଂତ ଘଟାଏ ସେ ତ୍ରୁଟି

ଭାବନା ପାରେନି ଉକୁଟି

 

ସହସ୍ରାଧିକ ଶବ୍ଦ ନିତି

କରଂତି ସ୍ବଭାଷାର କ୍ଷତି

ନିର୍ମଳ ହେଉନାହିଁ ଭାଷା

ତେଣୁ ତ ବଢ଼ୁନି ଭରସା

 

ଅନ୍ୟ ଭାଷା ଲେଖିବା ବେଳେ

ସତର୍କ ହୋଇ ବ୍ୟକ୍ତି ଚଳେ

ନିଜର ଭାଷାକୁ ଉପେକ୍ଷା

କଲେ, କିଏ କରିବ ରକ୍ଷା?

 

ପାତ୍ରରେ ଥାଏ ଯେବେ କଣା

ପାଣି ଭରିଲେ ହୁଏ ଊଣା

ସବୁ ପାଣି ତ ଯାଏଗଳି

କିଏ ବା ପିଇବ କିଭଳି ?

 

*ଭାବ* ଯଦି ତରଳ ପାଣି

*ଭାଷା* ଆଧାର ବୋଲି ଜାଣି

ହେଲେ ସର୍ବଦା ସଚେତନ

ବଢ଼ିବ ସ୍ବଭାଷାର ମାନ

 

*ଶବ୍ଦକୁ* କରିଲେ *ଉପେକ୍ଷା*

*ଭାଷାକୁ* ମିଳେନି *ସୁରକ୍ଷା*

ଏ ଯେଣୁ ପ୍ରମାଣିତ ସତ୍ୟ

ଅନାବଶ୍ୟକ ମତାମତ