ପ୍ରଗତିଶୀଳ ନାମରେ ବୌଦ୍ଧିକ ଅପରାଧ

ଲକ୍ଷ୍ମଣ ସାହୁଙ୍କ ନିୟମିତ ସ୍ତମ୍ଭ

ନିକଟରେ ଏକ ୱେବ୍ ସିରିଜ୍ ର ଟପ୍ ପ୍ଲାଟଫର୍ମ ଉପରେ ବିବାଦ ଲାଗି ରହିଛି । ବିବାଦକୁ କେନ୍ଦ୍ର କରି ପୁନର୍ବାର ତାହା ଉପରେ ହେଉଛି ନେଟଫ୍ଲିକ୍ସ ଏବଂ ଏଥିରେ ପ୍ରଦର୍ଶିତ ସିରିଜ୍ ହେଉଛି ‘ଏ ସୁଟେବଲ୍ ବୟ ‘ । ୧୯୯୩ ରେ ବିକ୍ରମ ସେଥଙ୍କ ପ୍ରକାଶିତ ଉପନ୍ୟାସ ଉପରେ ଆଧାରିତ ସମାନ ଢଙ୍ଗରେ କାର୍ଯ୍ୟ କ୍ରମଟି ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇଛି । ଉପନ୍ୟାସଟି ଭାରତର ବିଭାଜନ ପରେ ଘଟିଥିବା ଘଟଣା ବହୁଳତାକୁ ନେଇ କାହାଣୀ ବର୍ଣ୍ଣନା କରେ, ଯାହା ବୋଧହୁଏ ସମାନ କାହାଣୀ ୱେବ୍ ସିରିଜରେ ଚିତ୍ରିତ ହୋଇଛି । ଏହି ସିରିଜର ହିରୋଇନ୍ ଲତା ଏବଂ ତାଙ୍କ ବନ୍ଧୁ କବୀରଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ମନ୍ଦିର ପ୍ରାଙ୍ଗଣରେ ଚୁମ୍ବନ ଦୃଶ୍ୟ ଥିବାରୁ ଏହାକୁ ଭିତ୍ତି କରି ବିବାଦ ଉପୁଜିଥିଲା । ମଧ୍ୟପ୍ରଦେଶର ରେୱାଠାରେ ଏହି ୱେବ୍ ସିରିଜ୍ ବିରୋଧରେ ପ୍ରଥମ ଅଭିଯୋଗ କରାଯାଇଥିଲା । ଅଭିଯୋଗରେ ଦର୍ଶାଯାଇଛି ଯେ ଏହି ତରଙ୍ଗ ଧାରାବାହିକରେ ମଧ୍ୟପ୍ରଦେଶର ମହେଶ୍ୱର ଘାଟରେ ଥିବା ଶିବ ମନ୍ଦିର ପରିସରରେ ଜଣେ ମୁସଲମାନ ବାଳକ ଜଣେ ହିନ୍ଦୁ ଝିଅକୁ ତିନିଥର ଚୁମ୍ବନ ଦେଇଥିଲା, ଯାହା ହିନ୍ଦୁ ସମାଜର ଭାବନାକୁ ଆଘାତ ଦେଇଛି । ଦୁଇ ନେଟଫ୍ଲିକ୍ସ ଅଧିକାରୀଙ୍କ ବିରୋଧରେ ମାମଲା ରୁଜୁ କରିବାକୁ ପୋଲିସ ଓ ପ୍ରଶାସନ ପକ୍ଷରୁ ଦାବି କରାଯାଇଥିଲା । ଅବଶ୍ୟ ପ୍ରାଥମିକ ଅନୁସନ୍ଧାନ ପରେ ପୋଲିସ ଏକ ମାମଲା ରୁଜୁ କରି ତଦନ୍ତ କରୁଛି ।

ଏହି ଅଭିଯୋଗ ପରେ ଦେଶ, ବିଦେଶରେ ମଧ୍ୟ ତର୍କ ବିତର୍କ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା । ଏହାକୁ ସମାଲୋଚନା କରୁଥିବା ବିଦେଶୀ ଖବରକାଗଜରେ ଅନେକ ପ୍ରବନ୍ଧ ଲେଖାଯାଉଛି । ଇଣ୍ଟରନେଟ୍ ମିଡିଆରେ ନିଜକୁ ପ୍ରଗତିଶୀଳ ଏବଂ ଆଧୁନିକ ବୋଲି ବିବେଚନା କରୁଥିବା ଅଭିଯୋଗକାରୀ ପଣ୍ଡିତମାନେ ଖଜୁରାହୋ ମନ୍ଦିରକୁ ମୂର୍ତ୍ତିର ଚିତ୍ର ଦେଇ ‘ଏ ସୁଟେବଲ୍ ବୟ ‘ ଚୁମ୍ବନ ଦୃଶ୍ୟ ଉପରେ ମନ୍ତବ୍ୟ ଦେବାକୁ ଲାଗିଛନ୍ତି । ବର୍ତ୍ତମାନ ଏହି ତଥାକଥିତ ପ୍ରଗତିଶୀଳ ବୁଦ୍ଧି ଜୀବିମାନେ ବୁଝିବା ଉଚିତ ଯେ ଚିତ୍ର କିମ୍ବା ଚଳଚ୍ଚିତ୍ରର ଦୃଶ୍ୟର ପ୍ରଭାବକୁ ଆକଳନ କରିବା ଅନ୍ୟାୟ , ଅଯଥା ବିତର୍କ ଠିକ୍ ନୁହେଁ । ଯଦି ‘ଏ ସୁଟେବଲ୍ ବୟ ‘ ଓ ଖଜୁରାହୋଙ୍କ ଚିତ୍ରଗୁଡ଼ିକର ଚୁମ୍ବନ ଦୃଶ୍ୟକୁ ବିବେଚନା କରାଯାଏ, ତେବେ ଦୁଇଟି ଚିତ୍ରର ପ୍ରସଙ୍ଗ ଭିନ୍ନ, କାରଣ ଖଜୁରାହୋ ମନ୍ଦିରର ଖୋଦିତ ଚିତ୍ର ଓ ‘ଏ ସୁଟେବଲ୍ ବୟ ‘ର ଉତ୍ତୋଳନ ଚିତ୍ର ଏକା ମନେହେଲେ ମଧ୍ୟ ଜଣେ ଭାସ୍କରର ନିର୍ଜୀବ ପ୍ରସ୍ତରରେ ଅଙ୍କିତ ଚିତ୍ର ଓ ଅନ୍ୟଟି ଅଭିନୟ କରୁଥିବା ମଣିଷର ଉତ୍ତୋଳନ ଚିତ୍ର । ଏହାହିଁ ମଣିଷକୁ ବିଭ୍ରାନ୍ତ ଭିତରେ ପକାଇଦେଇଛି ।

ଭାରତୀୟ ମନ୍ଦିର ଗୁଡ଼ିକରେ ଅନେକ ଖୋଦିତ ନଗ୍ନ ମୂର୍ତ୍ତି ରହିଛି । ଏକଦା ଚିତ୍ରକର ହୁସେନ ଯେତେବେଳେ ଦେବତା ଏବଂ ଦେବୀଙ୍କ ନଗ୍ନ ଚିତ୍ର ଆଙ୍କୁଥିଲେ, ତାଙ୍କର ଚିତ୍ର ଗୁଡିକକୁ ଏକ ଉଲ୍ଲେଖନୀୟ ନମୁନା ଭାବରେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରାଯାଇଥିଲା । ସେତେବେଳେ ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କ ଅଙ୍କିତ ଚିତ୍ର ଚାରି ପାର୍ଶ୍ୱରେ ନିର୍ମିତ ଖଜୁରାହୋ ମନ୍ଦିର ସହିତ ତୁଳନା କରାଯାଇଥିଲା । ଏହା ମଧ୍ୟ ଲୁକ୍କାୟିତ ଥିଲା ଯେ ହୁସେନ୍ ଯେତେବେଳେ କାହାକୁ ନା କହାକୁ ଅପମାନିତ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲେ ସେତେବେଳେ ସେ କାହାର ନା କାହାର ନଗ୍ନ ଚିତ୍ର ତିଆରି କରୁଥିଲେ । ହୁସେନ୍ ନିଜେ ଏସବୁ ସମ୍ପର୍କରେ କହିଛନ୍ତି । ବାସ୍ତବରେ, ହୁସେନ୍ ଥରେ ମହାତ୍ମା ଗାନ୍ଧୀ, କାର୍ଲ ମାର୍କସ, ଆଇଷ୍ଟାଇନ ଏବଂ ହିଟଲରଙ୍କ ଚିତ୍ର ଆଙ୍କିଥିଲେ । ସେହି ପେଣ୍ଟିଂରେ ସେ କେବଳ ହିଟଲରଙ୍କୁ ନାମ ଦେଖାଇଥିଲେ ଯେତେବେଳେ ତାଙ୍କୁ ପଚରାଗଲା ଯେ ସେ କେବଳ ଚିତ୍ରରେ ହିଟଲରଙ୍କୁ ଅର୍ଦ୍ଧ ଉଲଗ୍ନ ଚିତ୍ରଣ କରିଛନ୍ତି, ତେଣୁ ହୁସେନ୍ ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବରେ କହିଛନ୍ତି ଯେ ଏହା ହେଉଛି କାହାକୁ ଅପମାନିତ କରିବାର ଏକ ପରୋକ୍ଷ ଉପାୟ । ଯେତେବେଳେ ସେ ହିନ୍ଦୁ ଦେବୀଙ୍କ ନଗ୍ନ ଚିତ୍ର ତିଆରି କରିବାକୁ ବିରୋଧ କରିଥିଲେ, ଯେଉଁମାନେ ତାଙ୍କୁ ଜଣେ ଉଦାରବାଦୀ ବୋଲି ଭାବୁଥିଲେ କିମ୍ବା ଯେଉଁମାନେ ତାଙ୍କ କଳାତ୍ମକ ଅଭିବ୍ୟକ୍ତିକୁ ସମର୍ଥନ କରୁଥିଲେ ସେମାନେ ହୁସେନ୍‌ଙ୍କ ବକ୍ତବ୍ୟକୁ ଲୁଚାଇ ରଖିଥିଲେ । ସେମାନେ ଖଜୁରାହୋ ମନ୍ଦିରର ପ୍ରତିମା ବାହାନା କରି ଏକତ୍ରିତ ହୋଇଥିଲେ । ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ଥିଲା ହୁସେନ୍‌ଙ୍କୁ ସୁରକ୍ଷା ଦେବା ଏବଂ ଯେଉଁମାନେ ତାଙ୍କୁ ବିରୋଧ କରୁଥିଲେ ସେମାନେ ସେମାନଙ୍କର ପରମ୍ପରା ବିଷୟରେ ଜାଣି ନ ଥିଲେ ।

ଏଭଳି ବିଷମ ସମସ୍ୟା ଉପୁଜିବା ପରେ ୱେବ୍ ସିରିଜ୍ ଖଜୁରାହୋ ପ୍ରତିମାଗୁଡ଼ିକୁ ଘୋଡଣି (କଭର) ଦେଇ ରକ୍ଷା କରାଯାଉଛି । ମୋଟ ଉପରେ ନେଟଫ୍ଲିକ୍ସରେ ଦେଖାଯାଉଥିବା ୱେବ୍ ସିରିଜ୍ କୁ ବିଚାର କଲେ, ଏକ ବିକଳ୍ପ ଢାଞ୍ଚା ଦେଖାଯାଏ । ଏହି ପ୍ଲାଟଫର୍ମରେ ପ୍ରଦର୍ଶିତ ହୋଇଥିବା କ୍ରମରେ ହିନ୍ଦୁ ଧର୍ମ କିମ୍ବା ହିନ୍ଦୁ ଦେବତା କିମ୍ବା ହିନ୍ଦୁ ଧର୍ମର ପ୍ରତୀକକୁ ଅପମାନଜନକ ଢଙ୍ଗରେ ଚିତ୍ରଣ କରାଯାଇଛି । ୱେବ୍ ସିରିଜ୍ ‘ଲୈଲା’ ରୁ ‘ଏ ସୁଟେବଲ୍ ବୟ ‘ ରେ ଏହା ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଏବଂ ପରୋକ୍ଷ ଭାବରେ ଦେଖାଯାଏ । କାହିଁକି ନେଟଫ୍ଲିକ୍ସ, ଏବଂ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ପ୍ଲାଟଫର୍ମଗୁଡିକ ମଧ୍ୟ ହିନ୍ଦୁ ଧର୍ମର ପ୍ରତୀକମାନଙ୍କୁ ପରିହାସ କରନ୍ତି । ଏପରିକି ସଂଳାପରେ ମଧ୍ୟ ହିନ୍ଦୁତ୍ୱ ଭାବନାକୁ ଆଘାତ କରିବା ପାଇଁ ବ୍ୟବହୃତ ହୁଏ । ଅକ୍ଷରଗୁଡିକର ନାମ ମଧ୍ୟ ଏପରି ଭାବରେ ରଖାଯାଇଥାଏ ଯାହା ସେମାନଙ୍କର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟକୁ ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବରେ ଦର୍ଶାଏ । ପ୍ରାଇମ୍ ଭିଡିଓରେ ଏକ ୱେବ୍ ସିରିଜ୍ ‘ପାଟାଲ୍ ଲୋକ’ ଥିଲା ଯେଉଁଥିରେ ଗୃହପାଳିତ ପଶୁଙ୍କ ନାମ ସାବିତ୍ରୀ ଥିଲା । ବର୍ତ୍ତମାନ ଏହା ପଛରେ ଲୁଚି ରହିଥିବା ଗୋପନ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ କ’ଣ ହୋଇପାରେ, ଏହାକୁ ବୁଝି ହେବ । ୟୁଟ୍ୟୁବରେ ଖେଳୁଥିବା ଅନେକ ହାସ୍ୟ ଅଭିନେତା ମଧ୍ୟ ହିନ୍ଦୁ ଦେବତାମାନଙ୍କ ବିଷୟରେ କିଛି କୁହନ୍ତି । ଭଗବାନ ଶଙ୍କରଙ୍କୁ ନେଇଯିବା ବିଷୟରେ କୁହାଯାଇଥିବା ହାସ୍ୟାସ୍ପଦ କଥାଗୁଡିକ ଜାଣିଶୁଣି ଶିବଙ୍କ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱକୁ ବୁଝନ୍ତୁ । ହନୁମାନଙ୍କ ଉପରେ ମଧ୍ୟ ମନ୍ତବ୍ୟ ଦେଇଛନ୍ତି ।

ପୈାରାଣିକ ଗ୍ରନ୍ଥ ଗୁଡିକରେ ଉଲ୍ଲେଖ କରାଯାଇଥିବା ଅକ୍ଷରଗୁଡ଼ିକ ଦେବ ଲିପି ବା ଦେବନାଗରୀ ଲିପି କୁହାଯାଏ । ସେହି ଲିପି ଲିଖିତ ଶବ୍ଦ ଗୁଡିକୁ ଯଦି ଅପମାନ ଅପମାନଜନକ ଶବ୍ଦ ବିଷୟରେ କୁହାଯାଏ, ତାହା ନିଶ୍ଚିତ ବିବାଦ ଓ ତର୍କ ଭିତରକୁ ଆସିଥାଏ । ଏହି ସବୁରେ ଆପତ୍ତି ରହିଛି ଓ ଭାରତୀୟ ସମ୍ବିଧାନ ଅନୁଯାୟୀ ଆଇନ ପ୍ରଣୟନ କରାଯାଇଛି । ନୋହିଲେ ଦେଶକୁ ଆଘାତପ୍ରାପ୍ତ ଗଣତନ୍ତ୍ର ବା ଅଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ ବୋଲି କୁହାଯାଏ । ଏହା କେବଳ ୱେବ୍ ସିରିଜ୍ ଇତ୍ୟାଦିରେ ଦେଖାଯାଏ ନାହିଁ । ଏପରି କେତେକ ବିଷମ ତଥ୍ୟ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ରରେ ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ । ଫିଲ୍ମ ‘ପି.କେ’ ରୁ ‘ହେ ମୋ ଭଗବାନ’ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସଂଳାପ ଏବଂ ଦୃଶ୍ୟ ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ । ଏହାର ଆଉ ଏକ ପାର୍ଶ୍ୱ ଅଛି । ଯେତେବେଳେ ବି ମୁସଲମାନ ଚରିତ୍ର ଏକ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ରରେ ଭିଲେନ୍ ଭାବରେ ପ୍ରୋଜେକ୍ଟ ହୁଏ, ସେତେବେଳେ ଆପତ୍ତି ମଧ୍ୟ ଆରମ୍ଭ ହୁଏ । ଉଦାହରଣ ସ୍ୱରୂପ ଏଠାରେ ଉଲ୍ଲେଖ କରାଯାଇପାରେ ଯେ ଫିଲ୍ମ ‘ପଦ୍ମାବତ୍’ରେ ଖିଲଜୀଙ୍କ ଚିତ୍ରଣକୁ ଅନେକ ଲୋକ ଆପତ୍ତି କରିଛନ୍ତି । ଏହି ଚଳଚ୍ଚିତ୍ରରେ ଖିଲଜୀଙ୍କ ଚରିତ୍ର ଚିତ୍ରକୁ ଇତିହାସର ଆବର୍ଜନା ତଳେ ପୋତି ଦିଆଯାଇଥିବା ଦୁର୍ଗଗୁଡ଼ିକୁ ଉପସ୍ଥାପନ କରିବା ଭଳି ବର୍ଣ୍ଣନା କରାଯାଇଥିଲା । ତା’ପରେ ମଲିକ ମହମ୍ମଦ ଜୟସିଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଲିଖିତ କବିତା ପଦ୍ମାବତ ବ୍ୟାଖ୍ୟା ହେବାକୁ ଲାଗିଲା। ଅନେକ ଲୋକ ଏହା ମଧ୍ୟ ଦର୍ଶାଇଛନ୍ତି ଯେ ଏହି ଚଳଚ୍ଚିତ୍ରରେ ହିନ୍ଦୁ ରାଜାଙ୍କୁ ଉତ୍ତମ ଏବଂ ମୁସଲମାନ ରାଜାଙ୍କୁ ବର୍ବର ରୂପେ ଚିତ୍ରଣ କରାଯାଇଥିଲା ଏବଂ ଦକ୍ଷିଣ ଏସୀୟ ସାହିତ୍ୟର ବୈଦେଶିକ ବିଜ୍ଞାନକୁ ଭଗବାନଙ୍କ ପୁସ୍ତକ ‘ଧୂଳିରେ ଧୂଳି’ ସମର୍ଥନ କରିଥିଲା । ଏହି ବୁକ୍ ହାଉସ୍ ଜୟସିଙ୍କ ପଦ୍ମାବତ୍ ବିଷୟରେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଛି ।

ଯେତେବେଳେ ଏଭଳି ଏକ ଘଟଣା ଚଳଚ୍ଚିତ୍ରରେ ନିଆଯାଏ, ସେତେବେଳେ ମୁସଲମାନମାନଙ୍କୁ ଆକ୍ରମଣକାରୀ ଭାବରେ ଦର୍ଶାଯାଏ । ଯେକୌଣସି ପ୍ରକାରରେ ଏହି ପ୍ରଗତିଶୀଳ ଭାବନା ଏହାର ସମାଲୋଚନାରେ ଜଡିତ ହୁଏ । ଏଠାରୁ ସେଠାରୁ କିଛି ଅବାନ୍ତର ତଥ୍ୟ ଏକତ୍ରିତ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରେ । ଧର୍ମ ଆଧାରରେ ଇତିହାସକୁ ବ୍ୟାଖ୍ୟା କରିବା ଭୁଲ ହେବ ବୋଲି ଅନେକ ମଧ୍ୟ ମତ ଦିଅନ୍ତି । ସେହିଭଳି ‘ମଣିକର୍ଣ୍ଣିକା’ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ରର ଏକ ଦୃଶ୍ୟରେ ଯେତେବେଳେ ବ୍ରିଟିଶ ସୈନିକମାନେ ବାଛୁରୀ ଧରି ତାର ମାଂସ ଖାଇବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେଲେ, ରାଣୀ ଲକ୍ଷ୍ମୀବାଇ ବାଛୁରୀକୁ ବ୍ରିଟିଶ ସୈନିକମାନଙ୍କ କବଳରୁ ମୁକ୍ତ କରିଥିଲେ । ସେଠାରେ ରାଣୀ ଲକ୍ଷ୍ମୀବାଇଙ୍କ ଏକ ସଂଳାପ ଅଛି- ଯେଉଁ ଦେଶରେ ଆପଣ ଛିଡା ହୋଇଛନ୍ତି, ସେହି ଦେଶର ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଏବଂ ସେମାନଙ୍କ ଭାବନାକୁ ସମ୍ମାନ କରି ଶିଖିବା ଉଚିତ୍ । ଏହି ଦୃଶ୍ୟ ଏବଂ ସଂଳାପରେ କିଛି ଭୁଲ୍ ନଥିଲା, କିନ୍ତୁ ଏହା ହିନ୍ଦୁ ଜାତୀୟତା ସହିତ ଜଡିତ ଥିଲା । ଏହା ମଧ୍ୟ ମନେ ରଖିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରାଯାଇଥିଲା ଯେ ଲକ୍ଷ୍ମୀବାଇ ଏବଂ ଶେଷ ମୋଗଲ ସମ୍ରାଟ ବାହାଦୂର ଶାହା ଜାଫର ଦ୍ୱିତୀୟ ଓଜ ବିରୋଧରେ ଲଢେଇ କରିଥିଲେ । ଦୁଇଟି ଦେଶର ଉଦାହରଣ ହେଉଛି, ଯେଉଁଠାରେ ହିନ୍ଦୁ ଏବଂ ମୁସଲମାନମାନଙ୍କର ସମାନ ପରିସ୍ଥିତିରେ ଭିନ୍ନ ମାନ ଥାଏ । ଭିନ୍ନ ବୋତଲ ମଧ୍ୟରେ ସମାନ ମଦ ର ଅବସ୍ଥା ଦେଖିବାକୁ ଅଲଗା ଅଲଗା । ଏହା ଏକ ପ୍ରକାର ବୌଦ୍ଧିକ ଅପରାଧ ଯେଉଁଥି ପାଇଁ ଆଇନଗତ ଦଣ୍ଡର କୈାଣସି ବ୍ୟବସ୍ଥା ନାହିଁ, ଏହାକୁ ନିଜେ ବୋୖଦ୍ଧିକତା ମଞ୍ଚରେ ଚ୍ୟାଲେଞ୍ଜ କରିବାକୁ ପଡିବ । କେବଳ ଏହାକୁ କେନ୍ଦ୍ର କରି ନୁହେଁ ସଂସ୍କୃତି ନାମରେ ବୌଦ୍ଧିକ ଅଧଃପତନ ଘଟୁଛି । ହୁଏତ ଏହା ପାଶ୍ଚାତ୍ୟ ସଂସ୍କୃତି ବୋଲି ଧରାଯାଇପାରେ । କିନ୍ତୁ ଏହା ଭାରତୀୟ ସଂସ୍କୃତି ବୋଲି କେବେ ଆଖ୍ୟା ଦିଆଯାଇ ପାରିବନାହିଁ । ବୌଦ୍ଧିକ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଏହା ସମିଚୀନ ନୁହେଁ । ବରଂ ଏହା ଅପସଂସ୍କୃତି ଆଡ଼କୁ ମୁହାଁଇ ଚାଲିଛି ।

ଏହି ସଂସ୍କୃତି ତତ୍ତ୍ୱଟା କେବଳ ପରିବାର ଭିତରେ ନୁହେଁ, ସମାଜରେ ମଧ୍ୟ ବିଶୃଙ୍ଖଳା ସୃଷ୍ଟି କରି ସାରିଲାଣି । ସଂସ୍କୃତିର ସଂଜ୍ଞା ଏବେ ବିପଦମୁଖୀ ହେବାକୁ ଲାଗିଲାଣି । ସ୍ୱାର୍ଥାନ୍ଧ ମଣିଷ ସଂସ୍କୃତି ରକ୍ଷା ପାଇଁ ପଣ କରି ହଜାଇ ସାରିଲାଣି ନିଜ ହିତାହିତ ଜ୍ଞାନ । ସମତା ଓ ସଂହତି ସ୍ଥାପନ ବଦଳରେ ଏବେ ଏହା ହିଂସା, କ୍ରୋଧ, କଳହକୁ ଅଧିକ ପ୍ରଶ୍ରୟ ଦେଉଛି ।ଧର୍ମରକ୍ଷା , ସଂସ୍କୃତିରକ୍ଷା ପରି ବିଷମ ନିଶା ମଣିଷର ଶିରାପ୍ରଶିରାରେ ପ୍ରବାହିତ ହେଉଛି । ଉତ୍ତରପ୍ରଦେଶର ଏକ ଘଟଣା କିଛି ଦିନ ତଳେ ଗଣମାଧ୍ୟମରେ ଦେଖା ଦେଇଥିଲା ।ଗୋଟିଏ ଦଳିତ ବର୍ଗର ଭାଇଭଉଣୀକୁ “ଜୟ ଶ୍ରୀରାମ” କହିବାକୁ ବାଧ୍ୟ କରି ଧର୍ମାନ୍ଧ ଧାର୍ମିକଗୋଷ୍ଠୀ ଲୋକମାନେ ମାଡ ମାରିଥିଲେ । ପୁଣି ଅତି ନିକଟରେ ଏଭଳି ଏକ ଦଳୀୟ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ବୟାନ ଆଲୋଡନ ସୃଷ୍ଟି କରିଥିଲା ଯେ ,”ବଡଦିନରେ ଯେଉଁ ହିନ୍ଦୁ ଗୀର୍ଜାକୁ ଯିବ ତାକୁ ଉଚିତ୍ ଜବାବ ଦିଆଯିବ ।” ଟିଭି, ମୋବାଇଲ୍ ଖୋଲିବା ମାତ୍ରେ ପ୍ରତିଦିନ ଏଭଳି ନାନା ଖବର ସାମ୍ନାକୁ ଆସେ । ନିଜ ମନମୁତାବକ ଜୀବନ ଜୀଇଁବାରେ ସାମ୍ବିଧାନିକ ସ୍ତରରେ ଅଗ୍ରାଧିକାର ମିଳିଥିଲେ ମଧ୍ୟ କିଛି ବିଶେଷ ଦଳ ଓ ଗୋଷ୍ଠୀ ସେଥିରେ ବାଧକ ସାଜୁଛନ୍ତି । କିଏ କେଉଁ ଧର୍ମ ରଖିବ ବା ନ ରଖିବ, କିଏ କଣ ଖାଇବ (ଆମିଷ/ ନିରାମିଷ), କିଏ କ’ଣ ପିନ୍ଧିବ ଏସବୁରେ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଭାବେ ନଛାଡି, ତାକୁ ରାଜନୀତିକରଣ କରାଯାଇ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଗୋଟିଏ ଢାଞ୍ଚାରେ ଚାଲିବାକୁ ବାଧ୍ୟ କରଯାଉଅଛି । ଏଥିରୁ ବିଚ୍ୟୁତ ହେଲେ ଦେଶଦ୍ରୋହୀ ଓ ଧର୍ମଦ୍ରୋହୀର ଆଖ୍ୟା ଦିଆଯାଉଛି । ଅନ୍ତତଃ ଯେଉଁମାନେ ସରକାରୀ କର୍ମଚାରୀ ବା ପ୍ରଶାସନିକ ଅଧିକାରୀ ସେମାନେ ମଧ୍ୟ ଧର୍ମନିରପେକ୍ଷତା ଓ ବ୍ୟକ୍ତି ସ୍ୱାଧୀନତାକୁ ସମ୍ମାନ ନଦେଇ ଏଭଳି କାଣ୍ଡରେ ପରୋକ୍ଷ ଭାବେ ଜଡିତ ହେବା ବିପଦଜ୍ଜନକ ସଂକେତ।

ଗତ ବର୍ଷର ଆଉ କିଛି ଖବର ଉପରେ ଦୃଷ୍ଟି ପକାଇବା ଯାହା ସଂସ୍କୃତି ରକ୍ଷା ଆଳରେ ବିଭ୍ରାନ୍ତିକାରୀ ମନେ ହୁଏ । ସେଥିମଧ୍ୟରୁ ଗୋଟିଏ ହେଲା “ଲଭ ଜିହାଦ୍” ପ୍ରସଙ୍ଗ । ଜୀବନ ସାଥି ଚୟନ ପ୍ରକ୍ରିୟାଟି ନିଜ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଇଚ୍ଛା ଉପରେ ନିର୍ଭର କରୁଥିବା ବେଳେ ଏବେ ସାଂସ୍କୃତିକ ମନୋଭାବ ଏଥିରେ ହସ୍ତକ୍ଷେପ କରିବା ନିନ୍ଦନୀୟ । ସୁପ୍ରିମକୋର୍ଟଙ୍କ ଆଇନ ଅନୁଯାୟୀ ପ୍ରାପ୍ତ ବୟସ୍କ ଯୁବକ/ଯୁବତୀ ସ୍ୱଇଚ୍ଛାନୁସାରେ ‘ଲିଭ୍ ଇନ୍ ରିଲେସନ ସିପ୍’ ରହିପାରିବେ । ସେଭଳି ସ୍ୱାଧୀନ ଦେଶରେ ଏବେ ବି ଜାତିଗତ ଧର୍ମଗତ ଭେଦଭାବ ଥିବା ସତ୍ତ୍ୱେ ଜଣେ ମାନବିକତା ପ୍ରଦର୍ଶନ ପୂର୍ବକ ଅନ୍ୟ ବର୍ଗର ସାଥିଟିଏ ବାଛିବା ତ ବଳିଷ୍ଠ ନିର୍ଣ୍ଣୟ । ଜାତିଆଣ ଚିନ୍ତାଧାରାକୁ ଧ୍ବଂସ କରି ଭାରତରେ ଅଖଣ୍ଡତା ବଜାୟ ରଖିବାଠୁ ବଡ ସଂସ୍କୃତି ଆଉ କଣ ହୋଇପାରେ ? ଏବେ କିଛି ହାତ ଗଣତି ରାଜ୍ୟ ହାଇକୋର୍ଟ ଏଥିପାଇଁ ଯୁବକ ଯୁବତୀଙ୍କୁ ଆଇନତଃ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ସ୍ୱାଧୀନ ଛାଡ଼ିଦେବା ଏକ ସ୍ୱାଗତଯୋଗ୍ୟ ପଦକ୍ଷେପ।

ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ଓ ସାହିତ୍ୟ ବିଭାଗୀୟ ମୁଖ୍ୟ
     ମହାନଦୀବିହାର ମହିଳା ସ୍ନାତକ ମହାବିଦ୍ୟାଳୟ , କଟକ -୪
      ଦୂରଭାଷ : ୯୦୪୦  ୧୫୧୪ ୭୫
      Email: Laxmansahoo9040@gmail.com