ଶିଶୁ କବିତା : ଘରଚଟିଆ

ରୁଣ କୁମାର ମିଶ୍ର

କୁନି କୁନି ଗୋଡ଼ ଦୁଇ
ଟିକି ଥଣ୍ଟ ତା’ ର ,
ମାଟିଆ ଶରୀରେ ଶୋହେ
ଧଳା ଧଳା ଗାର ।

ଦିଶେ କେଡ଼େ ଶୋଭାବନ୍ତ
ସେ ଟିକି ଚଢ଼େଇ ,
ଘରଚଟିଆ ନାମରେ
ଚିହ୍ନା ପରା ସେହି ।

ଘର ଚାଳ ସନ୍ଧିରେ ସେ
ବସା ଥାଏ କରି ,
ସକାଳ ହୋଇଲେ ଉଡ଼ି
ଯାଏ ଫୁର୍ କରି ।

କିଚିରି ମିଚିରି କରି
କେତେ କଥା କହେ ,
ଘର ଲୋକଙ୍କୁ ଦେଖିଲେ
ଖୁସିରେ ସେ ଡିଏଁ ।

କୁନି କୁନି ପୋକ ଖୁଣ୍ଟି
ଖାଏ ସେ ଥଣ୍ଟରେ ,
କୁନି ଡେଣା ଝାଡ଼ି ଦେଇ
ବସଇ ଗଛରେ ।

ଝଡ଼ି ବରଷାରେ କାହିଁ
କୁଆଡ଼େ ନଯାଇ ,
ବସାରୁ ବାହାରି ପୁଣି
ବସାରେ ପଶଇ ।

ଟିକି ଟିକି କୁଟା କାଠି
ଥଣ୍ଟରେ ସେ ଆଣି ,
ଚାଳ ସନ୍ଧିରେ ଗୁଞ୍ଜିକି
ବସା ନିରିମାଣି ।

ଚାଳ ଘର ଆଉ ନାହିଁ
କଂକ୍ରିଟ ଜଙ୍ଗଲ ,
ଘରଚଟିଆଙ୍କ ସଂଖ୍ଯା
କମେ ନିରନ୍ତର ।

ଆଉ କିଛି ଦିନ ପରେ
ଫଟୋରେ ପାଇବା ,
ଘରଚଟିଆ ଚଢ଼େଇ
ବଂଶ ହେଲା ପଦା ।

ଆସ ଭାଇ ଲଗାଇବା
ଗଛ ଚାରିଆଡ଼େ ,
ଜଙ୍ଗଲ ବଢ଼ିଲେ ପକ୍ଷୀ
ବଢ଼ିବେ ସେଠାରେ ।

ଆମେ ପାଇବା ବିଶୁଦ୍ଧ
ବାୟୁ ଅମ୍ଳଜାନ ,
ପରିବେଶର ସୁରକ୍ଷା
ହୋଇବ ତ ଜାଣ ।

ଘରଚଟିଆ ସହିତ
ଅନ୍ଯ ବହୁ ପକ୍ଷୀ
ରହିବେ ଆମ ସହିତ
ଦୁଃଖ ସୁଖ ବାଣ୍ଟି।

 

ଖଣ୍ଡଗିରି ,ଭୁବନେଶ୍ବର