ଅନୁବାଦ କବିତା : ଧର୍ମପଦ

କାମଗୁଣ  ଶୁଭରୂପେ ଦେଖି ଯେ ବିହରେ ।
ଅସଞ୍ଜତ ଅଟଇ ସେ ନିଜ ଇନ୍ଦ୍ରିୟରେ ।।

ଭୋଜନରେ ମାତ୍ରାଜ୍ଞାନ ତାହାର ଯେ ନାହିଁ ।
ଅଳସ ଓ ହୀନବୀର୍ଯ୍ୟ ନିଶ୍ଚେ ସେ ଅଟଇ ।।

ମାର ବଳାତ୍କାରେ ତା’ର ଉନ୍ମୁଳନ କରେ ।
ଯେପରି ମାରୁତ ଦୁର୍ବଳ ପାଦପେ ସଂହରେ ।୭।

କାମଗୁଣେ ଅଶୁଭକୁ ଦେଖି ଯେ ବିହରେ ।
ସଞ୍ଜତ ଭାବରେ ସ୍ଥିତ ନିଜ ଇନ୍ଦ୍ରିୟରେ ।।

ଭୋଜନରେ ମାତ୍ରାଜ୍ଞାନ ଯେବେ ଯଦି ଥାଇ ।
ଶ୍ରଦ୍ଧାଳୁ, ଉଦ୍ୟମଶୀଳ ନିଶ୍ଚିତ ଅଟଇ ।।

ମାର ନକରି ପାରଇ କିଛି ହିଁ ତାହାର ।
ପବନ ଯେପରି ହଲାଇ ନ ପାରେ ଅଚଳ ।୮।

ମନୁ କଷାୟ ଦୋଷ ନ କରି ଦୂରୀଭୂତ
ଇନ୍ଦ୍ରିୟ ନ ଦମି ଯିଏ ସତ୍ୟରେ ରହିତ ।

କଷାୟ ବସନ ଯେହୁ କରେ ପରିଧାନ
ଯୋଗ୍ୟତା ନାହିଁ ତାହାରେ କାନ୍ତ ଆଚ୍ଛାଦନ ।୯।