କବିତା : ଶୁନ୍ୟତା
ସ୍ମୃତି ରଂଜନ ତ୍ରିପାଠୀ
ଗୋଟେ ଶୁନ୍ୟତାକୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ନାମ ଦେବା
ସେ ଶେଯରେ
ଆଉ କୋଉ ଜହ୍ନ ବିଛଣା ପାରୁ
କିନ୍ତୁ ସ୍ବପ୍ନ ସବୁକୁ ତୋର ମୋର କହିବା
ଡରି ଯିବୁନି ମିତ
ସକାଳର ଫର୍ଚ୍ଚା କବାଟ ଶବ୍ଦରେ
ବୋଧେ ଅବୋଧ ପ୍ରେମଟେ କିଏ
ଅଳସ ଭାଙ୍ଗୁଥିବ।।
ହଁ, ଗୋଟେ କବିତା ଲେଖିବା
ସବୁ…