ଲକ୍ଷ୍ମଣ ସାହୁଙ୍କ ନିୟମିତ ସ୍ତମ୍ଭ
ବୟସ ବଢ଼ିବାର ଅର୍ଥ କେବଳ ସୀମିତ ଜୀବନର ବର୍ଷଗୁଡ଼ିକ ବିଷୟରେ ବିତର୍କ କରିବା ନୁହେଁ । ବରଂ ବୁଝାମଣାକୁ ଆସିବା ଯେ ଆମେ ଯାହା କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛୁ ତାହା କରିବା ଓ ଆମ ଜୀବନର ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଲକ୍ଷ୍ୟ ହାସଲ କରିବା । ଆମ ମନର ସମସ୍ତ ଅସୂୟା, ସଂଦେହ, ଈର୍ଷା, ଦ୍ୱନ୍ଦ୍ୱ ଆଦିକୁ ଫିଙ୍ଗି ଦେବା । ଆଗକୁ ଯିବାକୁ ହେଲେ ଯାହା ତୁମେ କହୁଛ ବା ଭାବୁଛ ସେସବୁ ନେଇ ଗୋଟିଏ ସୁନ୍ଦର ଯୋଜନା କରିବା । ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ହେଉଛି ତମେ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ଠାରୁ କିଛି ଅଲଗା କରିବା ଉଚିତ୍ । ଯାହା ତମକୁ ଏ ଦୁନିଆରେ ଏକ ସ୍ବତନ୍ତ୍ର ରୂପେ ସମସ୍ତେ ଚିହ୍ନିବେ । କଳ୍ପନା ପ୍ରସୂତ ସ୍ୱପ୍ନ ସାକାର ପାଇଁ ତମକୁ ଅଧ୍ୟୟନ କରିବା ସମୟରେ ଟିଭି ଦେଖିବାର ପ୍ରଲୋଭନ ହିଁ ତମର ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଲକ୍ଷ୍ୟରୁ ଦୂରେଇ ଦେଇପାରେ । କେହି କେହି ଅଳ୍ପ ବୟସର ପିଲାମାନଙ୍କ ଆଗରେ ଠିଆ ହୋଇ ସେମାନଙ୍କୁ ଅଧ୍ୟୟନ କରିବା ପାଇଁ ଏକ ବାଡ଼ି ଧରି ଥାନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଯେତେବେଳେ ସେମାନେ ବୁଢ଼ା ହୁଅନ୍ତି, ସେତେବେଳେ ସେମାନେ ବୁଝନ୍ତି ଯେ ଏଭଳି ଭାବନା ତାଙ୍କ ଭିତରେ ଆସିବା ଅନାଆବଶ୍ୟକ ଥିଲା । ଯେତେବେଳେ ଆମେ ଜାଣିବା ଆମ ପାଇଁ କ’ଣ ଠିକ୍, ସେତେବେଳେ ଆମେ ଶାନ୍ତ ହୋଇଯିବା । ଆମକୁ କେହି ଅତି ପାଖରେ ଥାଇ ଦୋହଲାଇ ପାରିବେ ନାହିଁ ।
ଆମର ନିଷ୍ଠାପର କାର୍ଯ୍ୟ ଦକ୍ଷତା ହିଁ ସେହି କାର୍ଯ୍ୟର ସମ୍ମାନ ଓ ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଲକ୍ଷ୍ୟକୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିପାରେ । ବର୍ତ୍ତମାନ କଣ କରାଯିବା ଆବଶ୍ୟକ ଓ ଅନ୍ୟ କେଉଁଟା ଅନାବଶ୍ୟକ ଦେଖି କରିବା ଉଚିତ୍ । କାରଣ ଜଣେ ଛାତ୍ର ଅଧ୍ୟୟନ ସମୟରେ ଅଧ୍ୟୟନ ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ କୌଣସି ବିକଳ୍ପ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ଠିକ୍ ନୁହେଁ । ତେଣୁ ପ୍ରଥମେ ନିଜକୁ ନିଜ ଲକ୍ଷ୍ୟକୁ ଚିହ୍ନଟ କରିବାକୁ ପଡିବ ଓ ଧିରେ ଧିରେ ସ୍ଥିର ଭାବରେ ନିଜର ଲକ୍ଷ୍ୟ ଆଡକୁ ଗତି କରିବା ସହିତ ଦୈନନ୍ଦିନ କାର୍ଯ୍ୟ ଶୃଙ୍ଖଳା ସହ କରିବାକୁ ହେବ । କାର୍ଯ୍ୟକଳାପ ସମାନ ଭାବରେ କରାଯିବା ଉଚିତ୍ । ଦେଖିବାକୁଗଲେ, ଅଧ୍ୟୟନ ସମୟରେ ଅନ୍ୟ କୈାଣସି ବଡ଼ ପରିବର୍ତ୍ତନର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ । ଆମେ କୌଣସି ମନୋରଞ୍ଜନ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ମଜାନେବା ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କରିପାରିବା ନାହିଁ । ଯଦି ଜୀବନର ଲକ୍ଷ୍ୟ ବହୁତ ବଡ ତେବେ ପୁରା ଜୀବନକୁ ମଜାଳିଆ ଭାବିପାରେ । ଯଦି କୌଣସି ସମୟରେ ଆପଣ ଅନୁଭବ କରନ୍ତି ଯେ ଅନ୍ୟ କିଛି କରିବା ଉଚିତ୍, ତେବେ ତୁରନ୍ତ ଅନୁଧ୍ୟାନ ବା ଆତ୍ମସମୀକ୍ଷା କରନ୍ତୁ । ନିଜ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ, ସମୟାନୁବର୍ତ୍ତୀତା , ସତ୍ୟ , ନ୍ୟାୟ , ଆତ୍ମ ବିଶ୍ୱାସ ଆଦିକୁ ନିଜ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ମାର୍ଗରେ ପ୍ରାଧାନ୍ୟ ଦେଇ ଆଗକୁ ଆଗେଇଯାନ୍ତୁ ।
ଅତ୍ୟନ୍ତ ଧୀର ଗତିରେ କିନ୍ତୁ ସ୍ଥିର କାର୍ଯ୍ୟ ସର୍ବଦା ଜିତେ । ଭୌତିକ ଓ ବାହ୍ୟ ଜଗତ ସହିତ ସୁସମ୍ପର୍କ ରଖି କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ଉଚିତ୍ । ଏହି ସଚେତନତା ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ରୂପରେ ପ୍ରତିଫଳିତ ହୁଏ । ଯଦି ଆମର ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ, ଆର୍ଥିକ, କାର୍ଯ୍ୟ ସୃଜନଶୀଳତା ଭଲ, ତେବେ ଆମେ ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଦିଗକୁ ଗତି କରିବାନାହିଁ । ବାହ୍ୟ ଜଗତ ନିର୍ଭର କରେ ଯେ ଆମେ ଏହାକୁ କିପରି ନିର୍ମାଣ ବା ଗଠନ କରୁଛୁ , ଏହାକୁ ଅନୁକରଣ କରି ଆମେ ନିଜକୁ କିପରି ବିକାଶ କରିପାରିବା । ଦୃଢ ନିଷ୍ଠା , ସଂକଳ୍ପ ସହିତ, ଆମେ ସଠିକ୍ ଦିଗରେ ଆଗକୁ ବଢିବା ଉଚିତ୍ । ଯଦି ଏହା କରିବା ଠିକ୍, ତେବେ ତାହା କରିବା ଜରୁରୀ । ବିଭିନ୍ନ ଦିଗ ଆଡକୁ ନିଜକୁ ସନ୍ତୁଳିତ କରିବା ଅତ୍ୟନ୍ତ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ । ଭାବପ୍ରବଣ କଳାକୁ ରୂପାନ୍ତର କରିବାକୁ ହେବ । ଏହାର ଆବଶ୍ୟକତା ଅଛି । ଯାହାଫଳରେ ସେମାନେ ସକାରାତ୍ମକତା ଆଡକୁ ଯାଆନ୍ତି । କଠିନ ପରିଶ୍ରମ ଓ କର୍ମଠତା ପାଇଁ କୌଣସି ବିକଳ୍ପ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ତମେ ଆନ୍ତରିକତା ସହ ନିଜକୁ ପଢିବା ଉଚିତ ଓ ତମେ ପାଇଥିବା ମାର୍ଗଦର୍ଶନକୁ ବୁଝିବା ଉଚିତ୍ । ଯଦି ସମସ୍ତ କାର୍ଯ୍ୟ ସମାପନ କରିବା ପରେ ତଥାପି ବଳକା ସମୟ ଅଛି, ତେବେ ଏହାକୁ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ସେବାରେ ନିୟୋଜିତ କରିବା ଭଲ । ପରମାର୍ଥିକ ପରୋପକାରୀ ହୁଅନ୍ତୁ, ଚଳପ୍ରଚଳ ଜାରି ରଖିଲେ, ଶକ୍ତିଶାଳୀ ରହିବେ ।
ଆମେ ଜାଣୁ ଯେ ଏ ଦୁନିଆରେ କ’ଣ ଅଛି । ଅଣୁ- ପରମାଣୁର ଅଛି । ଅଣୁ ରେଣୁ କଣିକାକୁ ନେଇ ଦୁନିଆ , ତେବେ ଆମେ କାହିଁକି ସୂର୍ଯ୍ୟ ପରି ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ହୋଇପାରିବା ନାହିଁ ? ଆସନ୍ତୁ ସୁନିଶ୍ଚିତ କରିବା ଯେ ଆମେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ପରି ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ହେବା । ଆମେ ତାଙ୍କ ଭଳି ଅନ୍ୟ ସମସ୍ତଙ୍କଠାରେ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ହେବା । ସଫଳତା ଜ୍ୟୋତି , ଆଭା ଓ ସକରାତ୍ମକତା ଭାବକୁ ଆସିବା ଜୀବନର ଲକ୍ଷ୍ୟ ହେବା ଉଚିତ୍ । ଯେପରି ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ସୂର୍ଯ୍ୟ ହେବାର ଅର୍ଥ ଅନ୍ଧକାରକୁ ଦୂରୀଭୂତ କରି ଉଠିବା ଓ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଆଲୋକ ଦେବା । ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ଭିତରେ ତାପ, ଆଲୋକ ଲୁଚି ଥିବା ଭଳି ନିଜ ଭିତରେ ଆନନ୍ଦ, ସତ୍ୟର ଅନୁଭବ କର, ଖୋଜ । ସତରେ ଆମର ଆଖି ଖୋଲିବାରେ ବିଳମ୍ବ ହେଉଛି । ଜୀବନକୁ ଅତି ଗମ୍ଭୀର ଭାବରେ ବୁଝି ବଞ୍ଚିବାକୁ ଭଲ ପାଇବା ଉଚିତ୍ । ଆମେ ନିଜ ଭିତରେ ଥିବା ଆନନ୍ଦକୁ ପାଇବାକୁ ପଡିବ । ଯେତେବେଳେ ଆମେ ପିଲା ଥିଲୁ, ଆମ ଭିତରେ ଥିବା ସେହି ପିଲାଟି ମଧ୍ୟ ଅତି କୌତୁହଳ ସହିତ ବାହ୍ୟ ଜଗତକୁ ଦେଖିବାକୁ ଚାହେଁ ।
ଦୁନିଆର ପୁନର୍ବାର ଆଲୋକିତ ହେବା ଭଳି ତାହାଠାରୁ କୌଣସି ଭଲ ଘଟଣା ଆଉ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ଆମେ ବର୍ତ୍ତମାନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆମ ଜୀବନରେ ଯାହା କିଛି କରିଛୁ, ଆମେ ଯାହା ବି ବଞ୍ଚିଛୁ, ତାହା ଅତିକ୍ରମ କରିସାରିଛେ । ତାରି ଭିତରେ ଯଦି ନୂତନ ଆଶା ଉଙ୍କି ଆଣିଥାଏ, ତାକୁ ସ୍ୱାଗତ କରିବା ଭଲ । ଯେତେବେଳେ ଆମେ ନବୀକରଣ ପାଇଁ ସଂକଳ୍ପ ନେବା, ସେତେବେଳେ ଦୃଢ଼ ଆଶା ବାନ୍ଧିବା ଓ ଆମେ ଜିତିବା । ସୂର୍ଯ୍ୟ ସମ ସକରାତ୍ମକ ଭାବ ସଫଳ ଜୀବନ ଉପାଦାନର ପ୍ରତିନିଧିତ୍ୱ କରେ । ଆମକୁ କେବଳ କେବେ ଓ କେଉଁଠାରେ ଚାଲିବାକୁ ପଡିବ, ତାହା ସ୍ଥିର କରିବାକୁ ହେବ । ଅପରିଚିତ ଲୋକଙ୍କୁ ଗୋଡ଼ାଇବା ପରିବର୍ତ୍ତେ ଜଣେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ପରି ଜ୍ୟୋତି ଶିଖିବା ଉଚିତ୍ । ତୁମେ ତୁମର ଟଙ୍କା କେଉଁଠାରେ କିପରି ଖର୍ଚ୍ଚ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛ ତାହା ତୁମକୁ ସ୍ଥିର କରିବାକୁ ପଡିବ । ଚତୁରତାର ସହ କାମ କରୁଥିବା ସମୟ ବନ୍ଦ କରିବା ପରିବର୍ତ୍ତେ, ସେ ଏହାକୁ ଦାନ ଓ ସୁଖରେ ବିତାଇବା ଉଚିତ୍ । ସୂର୍ଯ୍ୟ ରଶ୍ମି ଉତ୍ତପ୍ତ ହେଲେ ମଧ୍ୟ ସୂର୍ଯ୍ୟ କିରଣ ହୁଏ ନାହିଁ, ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ରାତି ହେଉ ଅବା ଅମାବାସ୍ୟା ଦିନ ହେଉ, ସୂର୍ଯ୍ୟ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ସମୟ ମଧ୍ୟରେ ଉତ୍ସାହର ସହିତ ଉଦିତ ହୁଅନ୍ତି ।
ରାତିର ଅନ୍ଧକାରରେ ଯାହା ଘଟେ ତାହା ଏକ ଆଶା ନୁହେଁ, ଦିନର ଆଲୋକରେ ଯାହା ମିଳିଥାଏ ତାହା ହିଁ ଆଶା, ଆଗାମୀ ଦିନର ସେ ସ୍ବପ୍ନ ପ୍ରୟାସୀ ଆଶା, ଭିନ୍ନ ଏକ ନବସୃଜନାତ୍ମକ ଭାବ କଳ୍ପନାର ଆଶା , ଯାହାକୁ ଆମେ ପୁଣି ଥରେ ସୀମିତ ଜୀବନ ଯାତ୍ରାରେ ଆଶ୍ରୟ କରି ଚାଲିବା । ସତରେ ଆଲୋକର ତାର କି ମନୋହର…!!!
ଅଧ୍ୟକ୍ଷ, ମହାନଦୀ ବିହାର ମହିଳା ସ୍ନାତକ ମହାବିଦ୍ୟାଳୟ , କଟକ -୪
ଦୂରଭାଷା: ୯୦୪୦୧୫ ୧୪୭୫ laxmansahoo9040@gmail.com
Comments are closed.