କବିତା

ସ୍ମୃତି ରଞ୍ଜନ ତ୍ରିପାଠୀ  ତା'କୁ ମାଜିବୁନି କେବେ କିଶୋରୀ ଛନ୍ଦର ତାଳେ ତାଳେ ସରି ସରି ଯିବ ଭାବ ସରୁଥିବ ଗୋଟିଏ ରାତିର ଅସ୍ଥିର ତୁଳୀ ସରି ଆସୁଥିବ କବିତା, ମୋଗଲ ମୀନାରର କାନଭାଷ ତଳେ ପଡୁଥିବ ପୂର୍ଣ୍ଣଛେଦ ଆଇକୋଉ ରାଜା କାନ୍ଧରେ ସମର୍ପିତ ହେଉଥିବ ସମ୍ମୋହନର ପହିଲି ବାରତା…

ବଳରାମ ପୂଜାରୀ ଦେହରୁ ଓହ୍ଲାଇଯାଉଥିଲେ ସବୁତକ ଛାଇ କାଳେ କିଏ ଦେଖିନେବ ? ଛାଇଗୁଡା ସବୁ ନିଜର ନ ଥିଲେ , କିଛି କିଛି ଅର୍ଜିତ ,କିଛି ଏଇମିତି କୋଉକାଳୁ ବସାବାନ୍ଧିଥିବା ସୁଖବାସୀ ,ଭୂମୀହୀନ ଛାଇ ? କିଛି ତ କୋରି କୋରି ସଫା କରୁଥିଲେ ସବୁତକ ମୋ ସହ ସମ୍ପର୍କର ଚିହ୍ନବର୍ଣ୍ଣ ?…

ମୂଳ ରଚନା : ମହାଦେବ ସାହା  ତୁମେ ଯାହାବି କୁହ ମୁଁ ଆଜି ବି ଶୈଶବର ସେଇ ନିର୍ଜନ ଛାଇ ଭିତରେ ବୁଡ଼ି ରହିଛି ସେଇ ସକାଳ ସ୍କୁଲ, ବର୍ଷାଦିନ ଛୁଟି, ପୋଖରୀ ତୁଠ ଆଜି ବି ମୁଁ ଧାନର ଗନ୍ଧରେ ଭିଜାଇ ରଖିଛି ସାରା ଶରୀର କାନ ପାତିଲେ ସବୁବେଳେ ଶୁଣିପାରେ ଟୁପଟାପ ଶବ୍ଦ ଶିଶିରର।…

ରୀତା ପଟ୍ଟନାୟକ ତୋର ମନେଅଛି ?? ସେଇ ପିତଳ ପଟିଦିଆ ପୁରୁଣା ବେତପେଡି !!! ସେ ପେଡିରେ ସାଇତା କିଛି ଅଧାଫୁଟା ଗୋଲାପ କଢି !!! ଫର୍ଦ୍ଦ ଫର୍ଦ୍ଦ ଅଧାଲେଖା ଗପ ସାଥେ -- ନାଲି ମଖମଲି କନାରେ ବନ୍ଧା କେତୋଟି କଉଡ଼ି । ଆଜି କାହିଁକି କେଜାଣି ମନରୁ ସେଇ ଛବିଟି ଅବିକଳ ଉତୁରି ଆସିଲା…

ମୂଳ ରଚନା : ଆନ୍ନା ଆଖମାତୋଭା  କେତେ ଅଧିକାର ଦାବି କରିପାରେ ଜଣେ ପ୍ରେମିକା କିଛି ବି ନୁହେଁ ଯଦି ସେ ମହିଳାଟି ପରିତ୍ୟକ୍ତା ମୁଁ ଖୁବ୍ ଖୁସି ଯେ ଆଜି ରଙ୍ଗ ହୀନ ବରଫ ତଳର ପାଣି କେତେ ନିଶ୍ଚଳ କେତେ ଗତିଶୂନ୍ୟ ଏବଂ ମୁଁ ସିଧା ଓ ଅଟଳ ହୋଇ ଦଣ୍ଡାୟମାନ ପ୍ରଭୁ ମତେ…

ମାନସ ରଞ୍ଜନ ମହାପାତ୍ର ଥିଲି ନାଳ କଡ଼ରେ ଏବେ ତିନି ମହଲା କୋଠାରେ ଯେ ନାଳ ମଝିରେ ଭଲ ଥିଲି,ଏକା ଥିଲି ଏବେ ପରିବାରରେ,ଅଥଚ ଏକା ଏକା ସହବାସରେ ପହଞ୍ଚିଗଲି ପର୍ବତ ଚୂଡାରେ ତ ଏବେ ମାଟିରେ ମାଟିମଗ୍ନ ହେଇ ବଞ୍ଚି ପାରନ୍ତି ହେଲେ ଗଲା ଦିନର ସ୍ମୃତି ଚଉକି ଓ ଛାତ…

ପ୍ରିୟମ୍ବଦା ସାମଲ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଦାନ ଏ ବିଶ୍ଵ ଭୁବନ ବନାନୀ ଅଟଇ ସାର ନିଃଶବ୍ଦ ନିର୍ଜନେ ଝରଇ ଝରଣା ଗାଇ ସୁମଧୁର ସ୍ୱର। ଫୁଲ ଫଳ ଭରା ସବୁଜ ବନାନୀ ସୌମ୍ୟ ଶାନ୍ତ ତାର ରୂପ ସୁଗନ୍ଧରେ ଭରା ଶୋଭାର ଭଣ୍ଡାର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ତା ଅପରୂପ। ପକ୍ଷୀର କାକଳୀ ମନ ନିଏ କିଣି ଜୀବଜନ୍ତୁ…

ସ୍ମୃତି ରଞ୍ଜନ ତ୍ରିପାଠୀ  ଶବ୍ଦସବୁ ଏମିତି ବଦରାଗି ମଝିରେ ମଝିରେ ଲୟ ହରେଇଲେ ମୁଁ ଝୁଣ୍ଟେ ତା' ମିଠା ତାଗିଦରେ ଆହୁରି ନିବିଡ, ସଶକ୍ତ କରାଏ ତା' ଖୁସି ପାଇଁ କେତେ ପ୍ରଯତ୍ନରେ ଗଢେ ଭାବର କୁଟୁମ୍ବ, ସଜେଇହୁଏ କୁହୁକ ବୀଣା ଛାଏଁ ଛାଏଁ ଖଞ୍ଜିହେଇଯାଏ ଅଳଙ୍କାର ଯାହାକୁ ନେଇ…

ମୂଳ ବଙ୍ଗଳା : ସୁକାନ୍ତ ଭଟ୍ଟାଚାର୍ଯ୍ୟ  ପରିଶେଷେ ଆଜି ନିଃସ୍ଵ ଏଇ ଧରା କ୍ଷୁଧାତୁର କାନ୍ଦେ ବିଶ୍ୱ ସାରା ଚାରି ଦିଗେ ଝରିପଡ଼େ ରକ୍ତ ଜୀବନ ତ ଆଜି ସତରେ ଉତ୍ୟକ୍ତ। ନୁହେଁ ଆଜି ସମୟ କାବ୍ୟର।ପରିଣାମ ବା ସମ୍ଭାବନାର ପ୍ରତିଦିନ କଟୁଛି ଭୟରେ ଧୂର୍ତ୍ତ ଆଉ ଲୁଚାଛପା ଏଇ…

ମଞ୍ଜୁଲତା ସାହୁ ଯାହାକୁ ଏ ମନ ଯେତିକି ଚାହୁଁଛି ସେ ସେତେ ଦୂରେଇ ଯାଏ, ଦିଏ ସେ ଯାହାକୁ ଅସରନ୍ତି ସୁଖ ସେ ସେତେ କନ୍ଦାଉ ଥାଏ । ମନେ ନୁହଁ ଯିଏ ମନରେ ରହଇ ସେ ସହଜେ ଭୁଲି ଯାଏ, ହୃଦୟ ଭିତରେ ରହିଥାଏ ଯିଏ ସେ ତ ହୃଦ ଭାଙ୍ଗିଦିଏ । ଖୋଜିବାର ଆଶା ରଖି ଯାହା ଠାରେ ନିଜକୁ…