କବିତା

ସୁବ୍ରତ ଜେନା  ଯେତେ ଯେତେ ଲୁହ ଲହୁ ଢାଳି, ଦିଅଁ ପୂଜିବାର ଏକି ପ୍ରସାଦ ! ଜୀବନ ତମାମ ମାନସିକ ଓ ଏକବ୍ରତୀ ବ୍ରତ ନିଷ୍ଠାର, କେବେପୁଣି ନିରଟା ନିଶ୍ଚଳା ଉପବାସ, ନିଜ ଲାଗି ନୁହଁମ ! ନିଜର ନିଜରଙ୍କ ଲାଗି, ଖାଲି ଟିକେ ସୁଖ ଓ ସମୃଦ୍ଧି ଆଉବା କଣ ? ନା ଜୀବନର ଶେଷେ ମୋକ୍ଷ…

ଅନୁପମା ସାହୁ  ସୁଠାମ ସୁଢଳ ବିମଳ ସୁଷମା ଜନମନ ମୋହି ନେଉ । ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟପିପାସୁ ପ୍ରତିଟି ପ୍ରାଣକୁ ମାୟାଡୋରେ ବାନ୍ଧି ଦେଉ । ରୂପ ରଙ୍ଗ ଆଭା ହୋଇଅଛି ଠୁଳ ପ୍ରତିଟି ଅଙ୍ଗରେ ତୋର ଦର୍ଶନ ମାତ୍ରକେ ବିଦଗ୍ଧ ପ୍ରାଣଟା ପୁଲକିତ ହୁଏ ମୋର । ମହମହ ବାସ ମହକାଇ ତୋର ଭ୍ରମରକୁ…

ମୂଳ ବାଂଲା : ଶାମସୁର ରାହମାନ ଦାଉ ଦାଉ ହୋଇ ଜଳି ଯାଉଛି ନୂଆ ବଜାର ପୋଡ଼ି ଯାଉଛି ଦୋକାନ ଘର କାଠ, ଲୁହା ଓ ଅନ୍ୟ ଆସବାବ ପତ୍ର ମସଜିଦ ଓ ମନ୍ଦିର। ସାଙ୍ଘାତିକ ଭାବରେ ଜଳୁଛି ଚାରିପଟ ଘରଦ୍ୱାର ପୋଡ଼ି ଯାଉଛି ଶୁଆର ପିଞ୍ଜରା ରବୀନ୍ଦ୍ର ରଚନାବଳୀ, ମିଷ୍ଟାନ୍ନ ଭଣ୍ଡାର…

ସୁପ୍ରିୟା ପଣ୍ଡା  ହେ ଗୌତମ ଆଉ ଲୋଡ଼ା ନାହିଁ ନିର୍ବାଣ ମୋ ଅଂହକାରର ପରିବର୍ଦ୍ଧିତ ସୀମାରେ, କାମନାର ବିନାଶ ଅସମ୍ଭବ ମୁଁ ଚାହେଁ ଅୟୁତ ଅୟୁତ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଆଞ୍ଜୁଳିଏ ସୁଖ ପାଇଁ । ପାପ ପୁଣ୍ୟର ହିସାବ କରିବାକୁ ମୋର ବା ସମୟ କାହିଁ ନୁହେଁ ବି ମୁଁ ଚଣ୍ଡାଶୋକ ଦୟାନଦୀର…

ସ୍ମୃତି ରଞ୍ଜନ ତ୍ରିପାଠୀ ଜହ୍ନ ରାଇଜ କଥା ପିଲାବେଳୁ ଶୁଣିଛି । ଶୁଣିଛି ବି ଅୟୁତ ଯନ୍ତ୍ରଣାର କାରାଗାରରୁ ଶିଶୁହନ୍ତା ରାକ୍ଷସର ନୀଳଜହରରୁ ଦେବୀଟିଏ କେମିତି ମୁକୁଳେଇପାରେ ଆଉ ଜଣଙ୍କର ଦେବୀତ୍ୱ । ମୁଁ ତ କେବେଠୁ ସମର୍ପି ଦେଇଛି ଦେହ ମନ ସବୁ ତୋ' ଆଡେ । ତୋ' ଗାଢ଼…

ଗଦାଧର ସାହୁ  ଥରେ ସ୍ଵପ୍ନରେ ମୋର ଭେଟ ହୋଇଥିଲା ଗୋଟେ ବିରାଟକାୟ ଅସୁର ସହିତ । ସେ ତା ବଳିଷ୍ଠ, ଲୋମସ ହାଡୁଆ ହାତରେ ମୋତେ ବାର ବାର ଟେକି ନେଉଥିଲା ତଳୁ ଉପରକୁ ଆହୁରି ଉପରକୁ ଆଉ ଫୋପାଡି ଦେଉଥିଲା ତଳକୁ ଯେଉଁଠି ଥିଲା କୁଢ କୁଢ ହାଡ କେଉଁଠି ଅକାତ କାତ କଳା ଡଅଁର ପାଣି ।…

ସୁକାନ୍ତି ରାଉତ  ମୁଁ ଜାଣିଛି ଦୁଃଖ ଦିନେ ସରିବ ଦୁଃଖ ସବୁ ସରିଗଲେ କହିଦେବି ତମକୁ କେମିତି ମୁଁ କିଣିନେଲି ପୃଥିବୀର ସୁଖ ପଚାରିବ ନାହିଁ ମୋତେ ମୋ ଦୁଃଖର ଦିନ ସବୁ ଥିଲା କେମିତିକା ମୋ ଲୁହର ରଙ୍ଗ ଧୂସର କି ନୀଳ କହିଦେଲେ କାଳେ ଭୁଲ୍ ହେବ ଜୀବନର ଜଟିଳ ଅଙ୍କ । ଭୁଲିନାହିଁ…

ମୂଳ ରଚନା : ଖାଲିଲ ଜିବ୍ରାନ୍ ପ୍ରେମ ତୁମକୁ ଡାକିଲେ ତୁମେ ଅନୁସରଣ କର ଏହା ଜାଣିବି ପ୍ରେମର ପଥ ଖୁବ କଠିନ ଓ ବନ୍ଧୁର ତା'ର ଡେଣା ତୁମକୁ ଆଚ୍ଛାଦିତ କଲେ ନିଜକୁ ସମର୍ପଣ କରିଦିଅ। ଯଦିଓ ତା' ପକ୍ଷ ଭିତରେ ଲୁକ୍କାୟିତ ଖଣ୍ଡା ଦ୍ୱାରା କ୍ଷତାକ୍ତ ହେବାର ଭୟ। ସେ ତୁମକୁ କିଛି…

ରଶ୍ମି ରଞ୍ଜନ ରାଉତ କିଏ ଜିତୁ, କିଏ ହାରୁ ଯିଏ ସରକାର ଗଢୁଛି ଗଢୁ କିଛି ପରବାୟ ନାହିଁ ଅଥଚ ଦେଶ ସୁକ୍ଷିତ ରହୁ । ଅଧର୍ମର ଧ୍ୱଜାଧରି କେହି ନଗାଆନ୍ତୁ ମୋ ଦେଶର ଜାତୀୟ ସଙ୍ଗୀତ । ରକ୍ତ ରଙ୍ଗରେ ନବଦଳୁ ଗଙ୍ଗା, ଜମୁନା କି ମହାନଦୀର ଜଳ । ନଭାଙ୍ଗୁ ବିଶ୍ୱାସର ମନ୍ଦିର…

ଶୁଭ୍ରାଂଶୁ ଶେଖର ମାହୁନ୍ତ ମାଆର ମମତା ଅତୁଳନୀୟ ଯେ ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ ଥାଏ ଯେ ଭରା , ସ୍ନେହର ପଣତ ଢାଙ୍କିଥାଏ ସିଏ ସଦା ସେ ଜୀବନସାରା । ନିଃସ୍ବାର୍ଥ ସମ୍ପର୍କ ନିଃସର୍ତ୍ତ ବନ୍ଧନ ଥାଏ ତା' ସନ୍ତାନ ସହ, ଅଳି ଅର୍ଦ୍ଦଳି ସେ ପୂରଣ କରଇ ହୃଦୟରେ ଚାପି କୋହ । ଅନାବିଳ ସ୍ନେହ…