ଲକ୍ଷ୍ମଣ ସାହୁଙ୍କ ନିୟମିତ ସ୍ତମ୍ଭ
ସଂପ୍ରତି ବିଶ୍ୱରେ କିଶୋରମାନେ ଅଧିକ ହିଂସ୍ର ପାଲଟି ଯାଇଛନ୍ତି । ପ୍ରତ୍ୟହ କେଉଁଠି ନା କେଉଁଠି ସେମାନଙ୍କର ଆକ୍ରମଣାତ୍ମକ ରୁଦ୍ର ରୂପ ଦେଖିବାକୁ ବା ଶୁଣିବାକୁ ମିଳୁଛି । ଏଭଳି ରେଫରେନ୍ସକୁ ପ୍ରମାଣ କରୁଥିବା ଅନେକ ଘଟଣା ଅଛି । କୁହାଯାଉଛି ମୋବାଇଲ୍ ଇଣ୍ଟରନେଟ୍ ଇତ୍ୟାଦିରେ ଅଭ୍ୟସ୍ତ ପିଲାମାନେ ଭୟଙ୍କର ଅପରାଧ କରନ୍ତି । କେବଳ ଅତ୍ୟଧିକ ମୋବାଇଲ୍ ବ୍ୟବହାରରେ ଅତିଷ୍ଠ ହୋଇ ପିତାମାତା ସେମାନଙ୍କୁ ଯଦିଓ ତାଗିଦ୍ ବା ବିରକ୍ତ ପ୍ରକାଶ କରନ୍ତି । ସେଭଳି କ୍ଷେତ୍ରରେ ଅଘଟଣ ଘଟାଇବାକୁ ବିକୃତ ବା ଦୃବଳ ମାନସିକ ପିଲାମାନଙ୍କ ନିକଟରେ ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ । ବିଶେଷ କରି ହିଂସାତ୍ମକ ପମ ଖେଳ ଖେଳିବା ଫଳରେ ପିଲାମାନେ ପିତାମାତାଙ୍କୁ ହତ୍ୟା କରିବା କିମ୍ବା ନିଜେ ଆତ୍ମହତ୍ୟା କରନ୍ତି ।
ଗତ କିଛି ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ଏଭଳି ଘଟଣା ଦ୍ରୁତ ଗତିରେ ବୃଦ୍ଧି ପାଇଛି । କିଛି ମାସ ପୂର୍ବେ ଲକ୍ଷ୍ନୈ।ରେ ଜଣେ ଷୋହଳ ବର୍ଷର ଯୁବକ ତାଙ୍କ ମା’ଙ୍କୁ ହତ୍ୟା କରିଥିଲା । ଏହାର କାରଣ ସାମ୍ନାକୁ ଆସିଲା ଯେ ସେ ତାଙ୍କୁ ମୋବାଇଲରେ ପବ୍ ଗେମ୍ ଖେଳିବାକୁ ବାରଣ କରୁଥିଲେ । ଏହି କିଶୋର ଦଶମ ଶ୍ରେଣୀର ଛାତ୍ର ଥିଲେ । ଏହିପରି ଅନେକ ଘଟଣାକୁ ଦେଖିବା ପାଇଁ ଲାଗୁଛି । ଇଣ୍ଟରନେଟ୍ ମାଧ୍ୟମରେ ଉତ୍ପନ୍ନ ହେଉଥିବା ଏହି ହିଂସାର ସମାଜବିଜ୍ଞାନ ତଥ୍ୟ ଠିକ୍ ସମୟରେ ବୁଝାପଡେ । ଏହି ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ ଖୋଜିବାକୁ ଏକ ଜରୁରୀ ଆବଶ୍ୟକତା ଅଛି । ଏଭଳି ଘଟଣା ପରିବାର, ସମାଜ ଏବଂ ସାମାଜିକ ପରିବେଶ ଉପରେ ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠାଇଥାଏ । ଏହି ବିକାଶଗୁଡିକରୁ ଜଣାପଡୁଛି ଯେ ପରିବାର ତଥା ବିଦ୍ୟାଳୟ ପରି ପ୍ରାଥମିକ ଅନୁଷ୍ଠାନଗୁଡ଼ିକର ଦାୟିତ୍ବ । ପିଲାମାନଙ୍କ ସାମାଜିକୀକରଣରେ ସେମାନଙ୍କର ବିଶେଷ ଭୂମିକା ଗ୍ରହଣ କରୁଥିବା କୈାଣସି ସ୍ଥାନରେ ହ୍ରାସ ପାଇବାରେ ଲାଗିଛି । ଏହାର ପ୍ରଭାବ ହେଉଛି ପିଲାମାନେ ନିଜ ନିଜ ଦୁନିଆକୁ ଅଲଗା କରୁଛନ୍ତି । ପ୍ରକୃତ କଥା ହେଉଛି ଗତ କିଛି ଦଶନ୍ଧି ମଧ୍ୟରେ କମ୍ପ୍ୟୁଟର ଏବଂ ଇଣ୍ଟରନେଟ୍ ସୂଚନା ଏକ ସୁସ୍ଥ ସମାଜ ସୃଷ୍ଟି କରିଛି ।
ଆଜି ଏହି ଅର୍ଥହୀନ ସମାଜରେ ଏକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରଶ୍ନ ଲୋକମାନଙ୍କ ସାମ୍ନାରେ ଉତ୍ତର ମାଗୁଛି ଯେ ଏହି ଇଣ୍ଟରନେଟ୍ ଭିତ୍ତିକ ସମାଜରେ ଆମ ମଧ୍ୟରେ ପାରସ୍ପରିକ ଯୋଗାଯୋଗ କରୁଥିବା ସଂସ୍ଥାଗୁଡ଼ିକ କାହିଁକି ବଢ଼ିଚାଲିଛି ? ସାମାଜିକ ତଥା ଶିକ୍ଷାଗତ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପ କାହିଁକି ଇଣ୍ଟରନେଟରେ ଉପଲବ୍ଧ ବିଭିନ୍ନ ହିଂସା ଖେଳର ସାମ୍ନାରେ ଆମ ମନକୁ ସତେଜ ରଖେ ? କାହିଁକି ଏହି ବିସ୍ତାରିତ ଭର୍ଚୁଆଲ୍ ଦୁନିଆ ଆଜି ଏକ ରୋଗର ରୂପ ନେଉଛି? ଇଣ୍ଟରନେଟ୍ ସଂଯୁକ୍ତ ଭର୍ଚୁଆଲ୍ ଖେଳଗୁଡିକ ଶିକ୍ଷକ ଏବଂ ଶିକ୍ଷକଙ୍କ ଉପସ୍ଥିତି ସତ୍ତ୍ୱେ ବିଦ୍ୟାଳୟରେ ହିଂସା ସୀମା ଅତିକ୍ରମ କରିବାରେ ଲାଗିଲେ କାହିଁକି ? ବୈଷୟିକ ଏବଂ ଡିଜିଟାଲ ସମାଜର ବିକାଶର ଏହି କ୍ରାନ୍ତିକାରୀ ଅବସ୍ଥାରେ, ଏହି ପ୍ରଶ୍ନଗୁଡ଼ିକର ଉତ୍ତର ଖୋଜିବା ଆବଶ୍ୟକ ହୋଇପଡିଛି । ଅଧିକ ତିକ୍ତ ସତ୍ୟ ହେଉଛି ପରିବାରର ବିଚ୍ଛିନ୍ନତା ଦ୍ୱାରା ପିଲାମାନଙ୍କର ପିଲାଦିନ ଅଧିକ ପ୍ରଭାବିତ ହୋଇଛି । ଜେଜେବାପା, ଜେଜିମା’ଙ୍କ ତତ୍ତ୍ୱାବଧାନରୁ ବଞ୍ଚିତ ହୋଇ ବଢିଥିବା ପିଲାମାନେ ବର୍ତ୍ତମାନ କମ୍ପ୍ୟୁଟର, ଇଣ୍ଟରନେଟ୍, ଟିଭି ଏବଂ ଭିଡିଓ ଗେମ୍ ଭଳି ଯୋଗାଯୋଗର ମିଡିଆ ମଧ୍ୟରେ ଦିନ କାଟୁଛନ୍ତି । ଏହି ମାନସିକ-ଶାରୀରିକ ବିକାଶରେ ଭୌତିକ ସମାଜ ଅନୁପସ୍ଥିତ । ଆଜି ଅର୍ଥନୈତିକ ଚାପକୁ ଦୃଷ୍ଟିରେ ରଖି ପିତାମାତାଙ୍କୁ ସେମାନଙ୍କ ପାଖରେ ପର୍ଯ୍ୟାପ୍ତ ସମୟ ନାହିଁ ଯେ ସେମାନଙ୍କ ଜୀବନରେ ଉପଯୋଗୀ ଜିନିଷ ବାଛିବା ପାଇଁ କେଉଁ ଦିଗ ହେବା ଉଚିତ, ପରିବାର ଏବଂ ବିଦ୍ୟାଳୟରେ ସଂସ୍କୃତି ଏବଂ ସାଂସ୍କୃତିକ ମୂଲ୍ୟବୋଧ ଶିକ୍ଷା ଦେଉଥିବା ପିଲାମାନେ ମଧ୍ୟ ସେମାନଙ୍କ ପିଲାଦିନରୁ ଦୂରେଇ ଯାଉଛନ୍ତି ।
ବର୍ତ୍ତମାନର କଠୋର ସତ୍ୟ ହେଉଛି ପରିବାରରେ ଗୁରୁଜନମାନଙ୍କର ଭୂମିକା ଶେଷ ହୋଇଯାଇଛି । ଛୋଟ ପରିବାର ଗଠିତ ହେବା ଫଳରେ, ଉଭୟ ପତିପତ୍ନୀ ନିଜର କର୍ମକ୍ଷେତ୍ରରେ ଯୋଗ ଦେବା ଯୋଗୁଁ ପିଲାମାନଙ୍କ ଠାରୁ ଅଦୃଶ୍ୟ ହୋଇଯାଆନ୍ତି । ଏହିପରି ଏକାକୀ ପରିବେଶରେ ପିଲାମାନେ ନିଜର ମନୋରଞ୍ଜନ ବାଛିବା ପାଇଁ ମୁକ୍ତ ହୋଇଗଲେ । ଯାହାଫଳରେ ଆଜିର ବିଶ୍ୱ ବଜାର ଏବଂ ସୋସିଆଲ ମିଡିଆ ମଧ୍ୟ ଇଣ୍ଟରନେଟ୍ ସହିତ ସଂଯୁକ୍ତ ଅନ୍ଲାଇନ୍ ଷ୍ଟ୍ରିମ୍ଗୁଡ଼ିକୁ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରିବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେଉଛି । ବିଭିନ୍ନ ଲୋଭନୀୟ ଗେମ୍ ଦ୍ଵାରା ସେମାନଙ୍କୁ ବଶୀଭୂତ କରୁଛି । କାରଣ ଏବେ ଇଣ୍ଟରନେଟ୍ ବିଶ୍ୱର ସର୍ବବୃହତ ଗ୍ରାହକ ହୋଇପାରିଛି । ପରିବାରରେ ପିଲାମାନଙ୍କ ଉପରେ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ ନଥିବାରୁ , ଭର୍ଚୁଆଲ୍ ଦୁନିଆ ସେମାନଙ୍କୁ ସେମାନଙ୍କର ବନ୍ଧୁ କରିବାକୁ ଆଗ୍ରହୀ ହେଉଛି । ଏହି କାରଣରୁ ନିରୀହ ପିଲାମାନେ ଭର୍ଚୁଆଲ୍ ଦୁନିଆର ଫାଶରେ ଫସି ରହିଛନ୍ତି । ଏହା ମଧ୍ୟ ଦେଖାଯାଉଛି ଯେ ପରିବାରର ପିତାମାତାମାନେ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବସ୍ତୁବାଦୀ ସୁବିଧା ଯୋଗାଇ ଦେଇ ନିଜର ସାମାଜିକ ଭୂମିକା ନିଭାଉଛନ୍ତି ।
ତେଣୁ ପିଲାମାନେ ଘରର ଏରୁଣ୍ତିବନ୍ଧରେ ତାଲା ପକାଇ ଭର୍ଚୁଆଲ୍ ଦୁନିଆଁରେ ମର୍ଜି ଯାଆନ୍ତି । ଇଣ୍ଟରନେଟରେ ହିଂସାତ୍ମକ ଖେଳ ଖେଳନ୍ତି । ଖେଳରେ ଜିତିବାକୁ ସେମାନେ କମ୍ପ୍ୟୁଟର, ଭିଡିଓ କିମ୍ବା ମୋବାଇଲର ସ୍କ୍ରିନରେ ଏକ ଛବି ରୂପକ ଚରିତ୍ରକୁ ମାରିବା ଅତ୍ୟନ୍ତ ମଜାଦାର ମନେ କରନ୍ତି । ପରିଣାମଟି ହେଉଛି ପିଲାମାନେ ଏହି କୃତ୍ରିମ ଚରିତ୍ରମାନଙ୍କୁ ହତ୍ୟା କରି ଗେମ୍ ରେ ଆଗକୁ ଆଗ ବଢିବା ଦ୍ଵାରା ସେମାନଙ୍କର ବାସ୍ତବ ଜୀବନରେ ମଧ୍ୟ ଏପରି କରିବାରେ ବିଫଳ ହୁଅନ୍ତି ନାହିଁ । ତଥ୍ୟ ଦର୍ଶାଏ ଯେ ଆଜି ଦେଶ ତଥା ବିଶ୍ୱରେ ଅନଲାଇନ୍ ଖେଳର ଏକ ବିଲିୟନ-ଟ୍ରିଲିୟନ ବ୍ୟବସାୟ ଅଛି । ୨୦୧୯ ମସିହାରେ ଅନ୍ଲାଇନ୍ ଗେମର ବିଶ୍ୱବ୍ୟାପୀ ବ୍ୟବସାୟ ସତସ୍ତରି ହଜାର ଡଲାରରୁ ଅଧିକ ଥିଲା । ୨୦୨୫ ସୁଦ୍ଧା ଏହା ଏକ ଶହ କୋଡ଼ିଏ ବିଲିୟନ ଡଲାରରୁ ଅଧିକ ହେବ ବୋଲି ଆକଳନ କରାଯାଇଛି । କେପିଏମଜି ରିପୋର୍ଟରେ ଦର୍ଶାଯାଇଛି ଯେ ଭାରତରେ ମଧ୍ୟ ଏହି ବ୍ୟବସାୟ ବାର ହଜାର କୋଟିରୁ ଅଧିକ ଅଟେ । ଅନଲାଇନ୍ ଗେମ୍ ଖେଳୁଥିବା ଲୋକଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ସହିତ ଜଡିତ ଆକଳନରୁ ଜଣାପଡିଛି ଯେ କରୋନା ଅବଧିରେ ସେମାନଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ପ୍ରାୟ ୩୫ ନିୟୁତ ଥିଲା, ଯାହା ଚଳିତ ବର୍ଷ ଶେଷ ସୁଦ୍ଧା ୫୦୦ ମିଲିୟନରୁ ଅଧିକ ହେବ ବୋଲି ଆକଳନ କରାଯାଇଛି । ଯଦିଓ ଭାରତ ସରକାର ଗତ ଦୁଇ ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ଚାଇନାର ଶହେରୁ ଅଧିକ ଆପ୍ ଉପରେ ପ୍ରତିବନ୍ଧକ ଲଗାଇଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଏହା ସତ୍ତ୍ୱେ ନାମ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରି ଏହା ଅନ୍ୟ ରୂପରେ ହିଂସାତ୍ମକ ହୋଇପଡିଛି । ପୂର୍ବପରି ପିଲାମାନେ ଖେଳରୁ ବଞ୍ଚିତ ହେଉନାହାଁନ୍ତି ।
ପିଲାମାନେ ଆଜି ନିଜ ବନ୍ଧୁ, ସହପାଠୀ ଓ ସମ୍ପର୍କୀୟମାନଙ୍କ ସହିତ କରୁଥିବା ବ୍ୟବହାର ନିଶ୍ଚିତ ହିଂସା ଭାବରେ ସେମାନଙ୍କର ଦୁର୍ବଳ ଦୃଢତା ତଥା କ୍ରୋଧିତ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱର ସଙ୍କେତ ଦିଏ । ଏହାପୂର୍ବରୁ ପରିବାର, ଶିକ୍ଷକ ଏବଂ ଶିକ୍ଷାର ତ୍ରିପାକ୍ଷିକ ସମ୍ମିଳନୀ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱକୁ ଏକ ପ୍ରତିରକ୍ଷା ଢାଲ ଯୋଗାଇଥାଏ । କିନ୍ତୁ ଲାଗୁଛି ଯେ ସେହି ବାହୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ଦୁର୍ବଳ ହେବାରେ ଲାଗିଛି । ପିଲାମାନଙ୍କର କଳ୍ପନା ଓ ସେମାନଙ୍କର ବାସ୍ତବତାକୁ ମିଶ୍ରଣ କରି କ୍ରୋଧ ଓ ହିଂସାକୁ କେନ୍ଦ୍ରକୁ ଆଣି ଲକ୍ଷ୍ୟ ହାସଲ କରିବାରେ ଗଣମାଧ୍ୟମ ଏହାକୁ ଏକ ମାଧ୍ୟମ କରିପାରିଛି । ବର୍ତ୍ତମାନ ହିଂସା ପିଲାମାନଙ୍କର ସାଧାରଣ ଅଭିଜ୍ଞତାର ଏକ ଅଂଶ ପାଲଟିଛି । ସଂଯମତା, ସହନଶୀଳତା, ଦୟା, କରୁଣା ଓ ଅହିଂସା ପରି ମୂଲ୍ୟଗୁଡିକ ସେମାନଙ୍କ ନିକଟରେ ଗୁରୁତ୍ୱ ହରାଉଛି । ଅଭିଭାବକମାନେ ପିଲାମାନଙ୍କ ଠାରୁ ଲକ୍ଷ୍ୟ ହାସଲ କରିବାରେ ବିଳମ୍ବ ଅସହ୍ୟ ହୋଇପଡୁଛି । ଏପରିକି ପରିବାରରେ ପିଲାମାନଙ୍କର ନିଜର ପରିଚୟ ଅନ୍ୟ ପରିବାର ସଦସ୍ୟଙ୍କ ଠାରୁ ଅଲଗା ହେବା ପରି ପ୍ରତ୍ୟୟମାନ ହେଉଛି । ଏହି କାରଣରୁ ପରିବାରରେ ପିଲାମାନେ ଅସହ୍ୟ ହୋଇଯାଆନ୍ତି । ପିଲାମାନଙ୍କୁ ହିଂସାର କବଳରୁ ରକ୍ଷା କରିବା ପାଇଁ ନିରପେକ୍ଷତାର ଭାବନା ଛାଡି ପିଲାମାନଙ୍କ ନିକଟତର ହେବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିବା ଆବଶ୍ୟକ ।
କହିବା ବାହୁଲ୍ୟ ଯେ ପରିବାର ଏବଂ ବିଦ୍ୟାଳୟ ପରି ପ୍ରାଥମିକ ଅନୁଷ୍ଠାନଗୁଡ଼ିକ ପିଲାଦିନର ପ୍ରେମ, ଦୟା, ସହାନୁଭୂତି, ସେମାନଙ୍କ ଜୀବନରେ ସତ୍ୟ-ମିଥ୍ୟା ଓ ହିଂସା-ଅହିଂସା ମଧ୍ୟରେ ପାର୍ଥକ୍ୟ ଆଣିବାରେ ଏକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୂମିକା ଗ୍ରହଣ କରିଥାଏ । ବହୁ ସମୟରେ ପିଲାମାନଙ୍କ ଜୀବନରେ ଏକାକୀତା, ଚାପ, ନିରାଶା ପଡୁଛି । ତେଣୁ ନିରାଶାକୁ ହ୍ରାସ କରିବାର ଏକ ଭଲ ଉପାୟ ହେଉଛି ସେମାନଙ୍କୁ ସୃଜନଶୀଳ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପରେ ନିୟୋଜିତ କରିବା ସହିତ ସେମାନଙ୍କୁ କ୍ରୀଡା ଓ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ସୃଜନଶୀଳ କାର୍ଯ୍ୟରେ ନିୟୋଜିତ କରିବା ଆବଶ୍ୟକ ରହିଛି । ଏହା ବ୍ୟତୀତ ପିଲାମାନଙ୍କ ମନରୁ ହିଂସାତ୍ମକ ଭାବନାକୁ ହ୍ରାସ କରିବାବେଳେ, ଅଭିଭାବକମାନେ ସେମାନଙ୍କ ସହିତ ମଧୁର ସମ୍ଭାଷଣ ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ଘନିଷ୍ଠତା ଓ ଯୋଗାଯୋଗ ପ୍ରତିଷ୍ଠା ପାଇଁ ଉଦ୍ୟମ ଜାରି ରଖିବା ଉଚିତ୍ । ପିଲାମାନଙ୍କ ଜୀବନର ଏକାକୀତାକୁ ଧ୍ୟାନରେ ରଖି ସେମାନଙ୍କୁ ବିଭିନ୍ନ ଉତ୍ସାହ ମୂଳକ ଅଭିବ୍ୟକ୍ତି ବ୍ୟକ୍ତ କରିବା ଅପରିହାର୍ଯ୍ୟ । ପିଲାଟି ଯାହା କହିବାକୁ ଚାହୁଁଛି ତାହା ପିତାମାତା ତଥା ବିଦ୍ୟାଳୟରେ ସଠିକ୍ ଭାବରେ ଶୁଣିବା ଉଚିତ୍ । ଏପରିକି ପିଲାଟି ଅତି ଶାନ୍ତ କିମ୍ବା ପରିବାର କିମ୍ବା ବିଦ୍ୟାଳୟରେ ବିଚ୍ଛିନ୍ନ ହୋଇ ରହିଲେ ମଧ୍ୟ ତାହାଠାରୁ ସଠିକ୍ ଓ ନିରନ୍ତର ଭାବରେ ସକଳ କଥା ଶୁଣିବା ଉଚିତ୍ । ସବୁବେଳେ ପିଲାମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ସକରାତ୍ମକ ମନୋଭାବ ପୋଷଣ ଆବଶ୍ୟକ । ଏହି ଛୋଟ ଶିଶୁ ଭିତ୍ତିକ ପ୍ରୟାସ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ପିଲାମାନେ ଆଭାସୀ ଏବଂ ହିଂସାତ୍ମକ ଦୁନିଆର ଆହ୍ୱାନରୁ ରକ୍ଷା ପାଇପାରିବେ ।
ଅଧ୍ୟକ୍ଷ , ମହାନଦୀବିହାର ମହିଳା ସ୍ନାତକ ମହାବିଦ୍ୟାଳୟ , କଟକ – ୪
ଦୂରଭାଷ : ୯୦୪୦ ୧୫୧୪୭୫
Email : Laxmansahoo9040@gmail.com
