Odia Poem

ପ୍ରିୟମ୍ବଦା ସାମଲ  ଈଶ୍ୱର ସୁନ୍ଦର ସର୍ଜନା ସୁନ୍ଦର ସୁନ୍ଦର ଯାହାର ମନ ମଧୁର ବଚନ ନ ନିନ୍ଦେ କେ ଜନ ସୁନ୍ଦର ତାର ଜୀବନ। ମଧୁମୟ ମନ ସୁନ୍ଦର ସ୍ଵଭାବ ଅମୃତ ପରଶ ଦିଏ ଶୃଙ୍ଖଳିତ ମନ କର୍ମେ ସମର୍ପଣ ସେବାରେ ସେ ଲାଗିଥାଏ। ପ୍ରକୃତି ସୁନ୍ଦର ଆକାଶ ସୁନ୍ଦର ସୁନ୍ଦର ଏ ଧରାଧାମ…

ମିରିନା ମହାନ୍ତି  ସେଇଠି, ସେପାଖେ ଯୁକ୍ତଚିହ୍ନ ସହ ଲେଖା ହୋଇଥିଲା ଆମ ନାଁ । ଆଜି ସେଠି ଗାଢ ସବୁଜ ରଙ୍ଗର ଘନ କୁଞ୍ଜଲତା, ତା ଦେହରେ ନାଲି ନାଲି କୁନିଫୁଲ। ସେତେବେଳେ ଆକାଶଟା ବେଶି ନୀଳ ନୀଳ ଢେଉମାନେ ଧୋବ ଫରଫର ତୁମ ଆଖି ଥିଲା ଏତିକି ଗଭୀର ଯେ, ଏକାବେଳକେ ଲୁଚିଯାଏ…

ଅଂଶୁମାନ ସାହୁ କାଠଯୋଡ଼ି ହଷ୍ଟେଲର ଅଠର ନମ୍ଵର୍ ରୁମର ଝରକା ପାଖ ବେଡର ଝିଅ ମୋତେ ହୁଏତ ଚାରିଟାବେଳେ ଦେଖେନି ଝରକା ସେପାଖୁ.... ମୁଁ କିନ୍ତୁ ତାକୁ ଦେଖିବାକୁ ନିତି ଜଗିଂ ବାହାନାରେ ଦୌଡୁଥାଏ କ୍ୟାମ୍ପସ୍ ରାସ୍ତାରେ .... ରେଭେନ୍ସା ପଡ଼ିଆର ଘାସସବୁ ଏ ଶୀତୁଆ ଅପରାହ୍ନରେ…

ବଳରାମ ପୂଜାରୀ ଗର୍ଭିଣୀ ମେଘଟା ଓଲ୍ହାଉଥିଲା କୁଞ୍ଚୁକୁଞ୍ଚିଆ ଦେଉଳ ଡଙ୍ଗରର ଓଦା ଶିଉଳିଆ ମଥାନରୁ , ପେଟରେ ପେଟେ ବାଷ୍ପ ବିଶ୍ୱାସର ଜଳ କଣିକା ଧରି , ଡଙ୍ଗରିଆ ଗଛବୃଛମାନେ ଆଁ କରି ମେଲେଉ ଥିଲେ ନିପାଣିଆ ପାଟିକୁ , ଚାଟିଚୁଟି ସଫା କରିବାକୁ, ନ ମାସିଆ ମେଘବତୀର ପେଟରିପଣକୁ…

ରାଜଲକ୍ଷ୍ମୀ ତ୍ରିପାଠୀ ଜୀବନ: ଏକ ନିଶ୍ବାସ ପ୍ରଶ୍ବାସ ଆଗମନ ଓ ପ୍ରତ୍ୟାଗମନ କିଛି ଦୃଶ୍ୟ କିଛି ଅଦୃଶ୍ୟ ମନ: ସେମିତି ରହିଥାଉ ନଯାଉ ଉପରକୁ ନଆସୁ ତଳକୁ । ସମୟ: ଆସିବ ଯିବ ଭୁଲିନି ଭୁଲିଛି ମୁଣ୍ଡ ଉପରେ ପାରାଭାଡି । ସ୍ବପ୍ନ: ଇଶ୍ବର ଦୋଳିରେ ଝୁଲୁଛନ୍ତି…

ଶ୍ଵେତପଦ୍ମା ପାଢ଼ୀ  ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ବର୍ଷେ ଗଲା ଆଉ ଆଜି ବି ଦିନ ସରିଗଲା ଭାତ ହାଣ୍ଡିରୁ ବଳକା ବିରିୟାନୀ ବୁଢୀ ମାଉସୀ ନେଇଗଲା ! ଅସ୍ତରାଗରୁ ସୂର୍ଯ୍ୟ ମୁହଁ ଫେରେଇ ନେଲାଣି ବର୍ଷର ଶେଷ କୁହୁଡ଼ି ଖେଳ ନିଜର କାୟା ବିସ୍ତାର କରି ହସୁଛି ! କାଲି ସଞ୍ଜବତୀ ବାଟଦେଇ ନା…

ରାମକୃଷ୍ଣ ମୁଁ ପହଁଞ୍ଚିବା ବେଳକୁ ଭାଙ୍ଗି ଆସୁଥିଲା ଆସର ତଥାପି ଶୁଣିବାର ସୌଭାଗ୍ୟ ମିଳିଲା ସବାଶେଷ ଗୀତର ସବାଶେଷ ଅନ୍ତରା ରାତି ଚୂପ୍ କରିଦେବାକୁ ବସିଥିବା ପକ୍ଷୀମାନଙ୍କ କୋରସ୍ ବି ଶୁଣିଲି ମୁଁ ବଞ୍ଚିଛି ବୋଲି ଜାଣି ଆଶ୍ବସ୍ତ ହେଲି ମୁଁ ଏଠି ଥିଲି ଯଦିଓ ନିଜ କବର…

ସଫଳା ଦାସ  ପ୍ରତି ଦିନ ମୁଁ ପ୍ରତି ମୂହୁର୍ତ୍ତରେ ପ୍ରଣୟୀ ପତ୍ରରେ ପରଶି ଦିଏ ପ୍ରତିଦାନେ ଖୋଜେ ପ୍ରତାନ ତନୁଟି ପ୍ରୀତିର ଗାଲିଚା ବିଛେଇଦିଏ ।। ପ୍ରିୟତମ ମୁଖ ଆସେ ଅବିରତ ପ୍ରୀତି ଚୁମ୍ବନରେ ମୂରୁକି ହସ ପ୍ରତ୍ୟୁତ୍ତର ମିଳେ ପ୍ରତିଧ୍ବନି କହେ ପ୍ରଣୟ ପିପାସୁ କରିଛି ବଶ ।।…

ରଞ୍ଜିତା ହୋତା କାନନେ ଫୁଟେ କୁସୁମ କଳି, ବିବିଧ ବାସ,ରଙ୍ଗେ ଝଳି, ମଉଳି ପୁଣି ଝରଇ ମାଟି ଦେହେ । ଜୀବନ ବନେ ଯେ ଫୁଲ ଫୁଟେ, ବୃନ୍ତ ତା'ର କେବେ କି ତୁଟେ ? ଦୀପ୍ତହୋଇ ଅନ୍ତରେ ସେ ଶୋହେ। ହୃଦଫଳକେ 'ପ୍ରଣୟ ଜବା', ମୁଗ୍ଧ କରେ ଲୋହିତ ଆଭା, କିମିଆଁ କରେ କୋଟି ମରମ ତଳ।…

ବିନୋଦିନୀ ଦାଶ  ସମ୍ପର୍କ ଡୋରରେ ବନ୍ଧା ଏ ଜଗତ ସ୍ରଷ୍ଟାଙ୍କ ଅନନ୍ୟ ସୃଷ୍ଟି ବିଞ୍ଚି ଦେଲେ ସିନା ଅମୀୟ ପରଶ ସଭିଏଁ ପାରିବେ ତିଷ୍ଟି ଯେବେ ଥିବ ବକ୍ରଦୃଷ୍ଟି ନ ପାଇ ଜୀବନେ ସୁଖର ସମ୍ଭାର ନ ପାରିବେ କେହି ଉଠି । ନର ପଶୁପକ୍ଷୀ କୀଟ ତରୁଲତା ସକଳ ଦେହେ ଈଶ୍ବର କରିଥାନ୍ତି ବାସ…