ଭୁବନେଶ୍ୱର: ଓଡ଼ିଶାର ଅନ୍ୟତମ ବିଶିଷ୍ଟ ବିଦ୍ୱାନ ତଥା ପ୍ରଖ୍ୟାତ ନୃତତ୍ତ୍ୱବିତ୍ ପ୍ରଫେସର୍ ଏଲ୍ କେ ମହାପାତ୍ରଙ୍କ ସୋମବାର ଦିନ ସକାଳ ୮ଟା ସମୟରେ ପରଲୋକ ହୋଇଯାଇଛି । ମୃତ୍ୟୁ ବେଳକୁ ତାଙ୍କୁ ୯୦ ବର୍ଷ ବୟସ ହୋଇଥିଲା ।
୨୦୧୯ ଅକ୍ଟୋବରରେ ତାଙ୍କର ସହଧର୍ମିଣୀ କିରଣପ୍ରଭାଙ୍କର ମଧ୍ୟ ଦେହାନ୍ତ ହୋଇଛି । ସ୍ୱର୍ଗତ ମହାପାତ୍ରଙ୍କର ଝିଅ ଶିଲା ଏବଂ ପୁଅ ସୁଜିତ୍ ମୃତ୍ୟୁ ଶଯ୍ୟା ନିକଟରେ ଉପସ୍ଥିତ ଥିଲେ । ଶ୍ରୀ ସୁଜିତ୍ ଭବନେଶ୍ୱରରେ ସ୍ଥାପିତ ‘ବକୁଲ୍ ଫାଉଣ୍ଡେସନ’ର ପ୍ରତିଷ୍ଠାତା ।
ଉତ୍କଳ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ନୃତତ୍ତ୍ୱ ବିଭାଗର ବିଭାଗୀୟ ମୁଖ୍ୟ ରହିଥିବା ସମୟରେ ସ୍ୱର୍ଗତ ମହାପାତ୍ର ‘ସାଉଥ ଇଷ୍ଟ୍ ଏସିଆ’ ବିଷୟକୁ ଇତିହାସ ଓ ଭୂଗୋଳ ବିଭାଗ ସହିତ ଅନୁବନ୍ଧିତ କରି ପ୍ରଥମଥର ଲାଗି ପାଠ୍ୟକ୍ରମରେ ସଂଯୋଗ କରିଥିଲେ । ଯାହାକି କୌଣସି ଭାରତୀୟ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଏହି ବିଷୟ ଅଧ୍ୟୟନ ଲାଗି ପ୍ରଥମେ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା । ଏପରିକି ଦେଶରେ ପ୍ରଥମ ଥର ଲାଗି ତାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ନୃତତ୍ତ୍ୱ ବିଭାଗରେ ‘ଡେଭେଲପମେଣ୍ଟ୍ ଆନ୍ଥ୍ରୋଲୋଜି’ ଏବଂ ‘ପପୁଲେସନ ଆନ୍ଥ୍ରୋଲୋଜି’ ବିଷୟ ଅଧ୍ୟୟନ ଲାଗି ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ ।
ସେ ୧୯୮୬ ମସିିହାରେ ଉତ୍କଳ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟର କୁଳପତି ଭାବେ ନିଯୁକ୍ତ ହୋଇଥିଲେ । ସେହିପରି ଭାବେ ସମ୍ବଲପୁର ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟରେ ୧୯୮୯-୯୦ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କୁଳପତି ଭାବେ ଦାୟିତ୍ୱ ନିର୍ବାହ କରିଥିଲେ ।
ପ୍ରଫେସର୍ ମହାପାତ୍ର ୧୯୯୦ରେ ରାଜ୍ୟ ସରକାରଙ୍କ ତତ୍ୱାବଧାନରେ ଥିବା ଭୁବନେଶ୍ୱରସ୍ଥିତ ଇଣ୍ଡିଆନ କାଉନସିଲ୍ ଫର୍ ସୋସିଆଲ୍ ସାଇନ୍ସ ରିସର୍ଚ୍ଚ (ଆଇସିଏସଏସଆର) ଅନ୍ତର୍ଗତ ନବକୃଷ୍ଣ ଚୌଧୁରୀ ସେଣ୍ଟର୍ ଫର୍ ଡେଭଲପମେଣ୍ଟ୍ ଷ୍ଟଡ଼ିଜର ନିର୍ଦ୍ଦେଶକ ଭାବେ ଅବସ୍ଥାପିତ ହୋଇଥିଲେ । ପରେ ମଧ୍ୟ ଏହି ଅନୁଷ୍ଠାନର ନିର୍ଦ୍ଦେଶକ ଭାବେ ୨୦୦୩ରୁ ୨୦୦୬ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଦାୟିତ୍ୱ ନିର୍ବାହ କରିଥିଲେ ।
ଅନ୍ୟାନ୍ୟ କାର୍ଯ୍ୟାବଳୀ:
ଉପ-ସଭାପତି, ଇଣ୍ଡିଆନ୍ ନ୍ୟାସନାଲ୍ କନଫେଡେରେସନ୍ ଏବଂ ଆନ୍ଥ୍ରୋପୋଲୋଜିସ୍ ଏକାଡେମୀ
ଉପ-ସଭାପତି, (ପୂର୍ବତନ), ଆନ୍ଥ୍ରୋପୋଲୋଜିକାଲ୍ ଆସୋସିଏସନ୍ ଅଫ୍ ଇଣ୍ଡିଆ
ସହ-ପ୍ରତିଷ୍ଠାତା ତଥା ସଭାପତି, ଆସୋସିଏସନ୍ ଫର ସୋସିଆଲ୍ ରିସର୍ଚ୍ଚ ଆଣ୍ଡ ଆକ୍ସନ୍ (ASRA) ହିଲ୍ ବୋଣ୍ଡା ସହିତ କାର୍ଯ୍ୟ କରିଥିଲେ
ଇଣ୍ଡୋନେସିଆ ସହିତ ବନ୍ଧୁତା ଏବଂ ସାଂସ୍କୃତିକ ସହଯୋଗ ପାଇଁ ପ୍ରତିଷ୍ଠାତା ସଭାପତି |
ପ୍ରତିଷ୍ଠାତା ସଭାପତି, ପରିବାର ଏବଂ ଜନସଂଖ୍ୟା କଲ୍ୟାଣ ପାଇଁ ଜାତୀୟ ସଂଗଠନ (NOFAP)
ସେ ବିସ୍ଥାପିତ ଜନସଂଖ୍ୟାର ପୁନର୍ବାସ (୧୯୮୫-୮୮, ୧୯୯୫-୯୬) ରେ ଭାରତ ଏବଂ ଆମେରିକାର ପରାମର୍ଶଦାତା ଥିଲେ।
ଭାରତୀୟ ଆନ୍ଥ୍ରୋପୋଲୋଜିକାଲ ସୋସାଇଟି ୨୦୦୪ ଆନ୍ଥ୍ରୋପୋଲୋଜିରେ ଆଜୀବନ ସଫଳତା ପାଇଁ ପ୍ରଫେସର ମହାପାତ୍ରଙ୍କୁ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ ପଦକ ପ୍ରଦାନ କରାଯାଇଥିଲା। ତାଙ୍କୁ ୨୦୧୧ ମସିହାରେ ଟାଇମ୍ସ ଅଫ୍ ଇଣ୍ଡିଆ ଦ୍ୱାରା ଶିକ୍ଷାବାଦୀ ଭାବରେ ଥିଙ୍କ ଓଡିଶା ନେତୃତ୍ୱ ପୁରସ୍କାର ପ୍ରଦାନ କରାଯାଇଥିଲା। ୨୦୧୫ ରେ ଆନ୍ଥ୍ରୋପୋଲୋଜିଷ୍ଟ (INCAA) |
ସେ ଲୋକନୃତ୍ୟ ଏବଂ ଓଡିଶାର ଆଦିବାସୀମାନଙ୍କ ଉପରେ ଅନେକ ପୁସ୍ତକ ରଚନା କରିଛନ୍ତି:
କର୍ଣ୍ଣାଟକ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ, ୧୯୭୪ H H Marulsiddaih ସହିତ ମିଳିତ ଭାବରେ ସାମାଜିକ କଲ୍ୟାଣର ବିଷୟବସ୍ତୁ
କେ ବି ଦାଶ ସହିତ ଓଡ଼ିଶାର ଲୋକନୃତ୍ୟ, ନ୍ୟାସନାଲ ବୁକ୍ ଟ୍ରଷ୍ଟ, ୧୯୭୯
ଏସିଆରେ ସ୍ୱିଡେଡ୍ ଚାଷ, (ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ସହିତ), ୟୁନେସ୍କୋ, ବ୍ୟାଙ୍କକକ୍, ୧୯୮୩
ଓଡ଼ିଶାରେ ସ୍ୱିଡେଡ୍ କଲଭେସନ୍ ଏବଂ ଏହାର ପାରମ୍ପାରିକ ବିକଳ୍ପ, ଏନସି ସେଣ୍ଟର ଫର ଡେଭଲପମେଣ୍ଟ ଷ୍ଟଡିଜ୍, ୧୯୯୦
ଭାରତରେ ଆଦିବାସୀ ବିକାଶ: ପୁରାଣ ଏବଂ ବାସ୍ତବତା, ବିକାଶ ପ୍ରକାଶକ, ୧୯୯୪
ଭାରତରେ ବିସ୍ଥାପନ, ଦାରିଦ୍ର୍ୟ ଏବଂ ନିର୍ମାଣ: ବଞ୍ଚିତଙ୍କ ପାଇଁ ବିକାଶ, ପ୍ରକାଶକ, ୧୯୯୯
ରାଜ୍ୟ, ସମାଜ ଏବଂ ଧର୍ମ: ଦକ୍ଷିଣ ପୂର୍ବ ଏସିଆର ସଂସ୍କୃତି- historical ତିହାସିକ ତୁଳନାତ୍ମକ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣ, ଏମେରାଲ୍ଡ ପ୍ରକାଶକ, ୨୦୦୩
ଓଡ଼ିଶାର ଲୋକ ଏବଂ ସାଂସ୍କୃତିକ ପରମ୍ପରା: ସଭ୍ୟତା, ସମାଜ ଏବଂ ବିଶ୍ୱ ଦୃଶ୍ୟ, ନୂତନ ଯୁଗ, ୨୦୦୫
ସ୍ୱୟଂ ପରିଚାଳନା ବିକାଶର ଆହ୍ୱାନ: R P Mohanty, Mittal Publications, 2009 ସହିତ Fierce Hill Bonda Case
ବୋନାଇ ପାହାଡରେ ଆଦିବାସୀ କୃଷକ, SCSTRTI, ୨୦୧୨
ଭାରତରେ ଗଡ୍ସ, କିଙ୍ଗସ୍ ଏବଂ କାଷ୍ଟ ସିଷ୍ଟମ୍ ଏବଂ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ପ୍ରବନ୍ଧ, ଆମାଡେସ୍ ପ୍ରେସ୍, ୨୦୧୦
ଇଣ୍ଡୋନେସିଆରେ ସ୍ୱିଡେଡ୍ କୃଷକ, ଇନ୍ଦିରା ଗାନ୍ଧୀ ମନଭ ସାଙ୍ଗ୍ରାଲାୟା ଏବଂ SERIALS, ୨୦୧୧
ଆଦିବାସୀ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଏବଂ ସାଂସ୍କୃତିକ ଏକୀକରଣ: ଭାରତ ଏବଂ ଓଡିଶା, ମୟୂର ପ୍ରକାଶନ, ୨୦୧୨
କାହା ପାଇଁ ବିକାଶ: ଭାରତରେ ଥଇଥାନ ଏବଂ ପୁନର୍ବାସ ନୀତି, ମିତ୍ତଲ ପ୍ରକାଶନ, ୨୦୧୩
କାର୍ଯ୍ୟ ପାଇଁ ଜ୍ଞାନ: ଆନ୍ଥ୍ରୋପୋଲୋଜିରେ ଏକ ଚିକିତ୍ସା, ୨୦୧୬ ସହିତ ସମ୍ପାଦିତ