କବିତା : କର୍ମପଥ

ସମ୍ବିତ୍ ମିଶ୍ର

ଅଜଣା ପଥରେ ଚାଲୁଅଛି ମୁହିଁ
ମିଳୁନାହିଁ ଲକ୍ଷସ୍ଥଳ,
ମରୀଚିକା ଏଠି କର୍ମପଥ ମୋର
ଖୋଜୁଛି ଗନ୍ତବ୍ୟ ସ୍ଥଳ ।

ବାଧାବିଘ୍ନ କେତେ ଚଲାପଥେ ମୋର
ଆସୁଛି ଲହଡି ନେଇ,
ଝୁଣ୍ଟି ପଡି ଉଠି ପୁଣି ଚାଲୁଥାଏ
ଜୀବନ ପଥଟି ଏଇ ।

ବାଟର କି ଦୋଷ ଚାଲି ନ ଶିଖିଲେ
ଚାଲିବା ନୁହେଁ ସହଜ,
ଚାଲୁଥିଲେ ଖାଲି ଚାଲୁଥିବୁ ଏଠି
କରିବୁ କେବେ ମଉଜ।

ଅଙ୍କାବଙ୍କା ଏଇ ଜୀବନ ପଥରେ
କେତେ ଯେ ଆସୁଛି ମୋଡ,
ନିରାଶ ନ ହୋଇ ଆଗକୁ ବଢୁଛି
ଆଶା ମୋ ବହୁତ ବଡ ।

ଉଚ୍ଚା ଖାଲ ଭରା ଏ କର୍ମ ପଥଟି
ରୋକି ଦେଉଛି ମୋ ଗତି,
ଚାଲିବାକୁ ଅଛି ବହୁ ଦୂର ଯାଏଁ
ଅଟକିବି ମୁଁ କେମିତି ?

ଦିନ ପରେ ଦିନ ଗଡି ଚାଲୁଥାଏ
ହିସାବ ନାହିଁ ତାହାର,
ସମୟର ତାଳେ ଚାଲିବାକୁ ହେବ
ଜୀବନ ପଥରେ ମୋର ।