କବିତା : ତୁଠ ପଥର
ପ୍ରିୟମ୍ବଦା ସାମଲ
ଗାଆଁ ମୁଣ୍ଡ ଶେଷ ପୋଖରୀ କୂଳରେ
କିଅବା ନଦୀ କୂଳରେ
ତୁଠ ପଥରଟି ପଡ଼ି ରହିଥାଏ
ନୀରବ ନିର୍ବିକାରରେ।
ରୁଣୁଝୁଣୁ ଧ୍ଵନି ପାଦର ନୂପୁର
ଯେତେବଳେ ଛୁଇଁ ଦିଏ
ଏକଲା ପଣରେ ଜିଇଁ ଉଠେ ସତେ
ମନ ତାର ଗୀତ ଗାଏ।
ସୁକୁମାରୀ ବାଳା ପାଦର ପରଶେ
ଲଭେ ସ୍ବର୍ଗ ସୁଖ…