ବେଙ୍ଗାଲୁରୁରେ ନିର୍ମାଣ ସ୍ଥଳରେ କାମ କରୁଥିଲେ ଖୋର୍ଦ୍ଧାର ଆଦିବାସୀ ଯୁବକ; ଫୋନ୍ ଆସିଲା, ‘NEET ପାସ୍ କରିଛ’

ଭୁବନେଶ୍ୱର: ନିଷ୍ଠା ଥିଲେ ପ୍ରତିଷ୍ଠା ଆସେ। ଆଜିର ପରିଶ୍ରମ ନିର୍ଭର କରେ ଆସନ୍ତାକାଲିର ଫଳାଫଳ ଉପରେ। ହଁ ଆଜ୍ଞା ଅନେକ ଯଦିଓ ବର୍ତ୍ତମାନର ସ୍ଥିତିକୁ ଭାବି ଭାବି ଭବିଷ୍ୟତ ଖରାପ ବୋଲି ଭାବନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଶୁଭମଙ୍କ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଓଲଟା କିଛି ଘଟିଛି। ଯିଏକି ପାଠ ପଢି ସାରି ନିଜ ରାଜ୍ୟ ଛାଡି ବାହାର ରାଜ୍ୟରେ ମୁଲ ଲାଗୁଥିଲେ ଆଉ ଏହି ସମୟରେ ଫୋନ୍ ଆସିଥିଲା ଯେ ସେ ମେଡିକାଲରେ ପାଠପଢିବା ପାଇଁ ଯୋଗ୍ୟ ବିବେଚିତ ହୋଇଛନ୍ତି। ଏହା ଶୁଣି ଶୁଭମ ସ୍ତବ୍ଧ ହୋଇଗଲେ। ଘଟଣାଟି କୌଣସି ପ୍ରେରଣାଦାୟୀ ବହିର ଗପ ଭଳି ଲାଗିଲେବି ଏହା ସତ। ଆମ ରାଜ୍ୟର ଘଟଣା। ଯାହା ସେଭଳି ଲୋକଲୋଚନକୁ ନଆସିଲେ ବି ଅନେକଙ୍କ ପାଇଁ ପ୍ରେରଣା।

ଖୋର୍ଦ୍ଧା ଜିଲ୍ଲାର ମୁଦୁଲିଢିଆ ଗାଁର ଶୁଭମ ସବର। ୧୯ ବର୍ଷୀୟ ଏହି ଆଦିବାସୀ ଯୁବକ ବେଙ୍ଗାଲୁରୁରେ ନିର୍ମାଣ ସ୍ଥଳରେ କାମ କରୁଥିଲେ। ହଠାତ୍‌ ଏକ ଫୋନ୍‌ ଆସିଲା। ସେ ଡାକ୍ତରୀ ପରୀକ୍ଷା NEET ପାସ୍‌ କରିଛନ୍ତି। ଏହା ଶୁଣି ଶୁଭମଙ୍କ ଆଖିରେ ଲୁହ ଆସିଗଲା।

ଜୁନ୍‌ ୧୪ରେ ଶୁଭମ ବେଙ୍ଗାଲୁରୁରେ ନିର୍ମାଣ କାମରେ ବ୍ୟସ୍ତ ଥିଲେ। ସେତେବେଳେ ଓଡ଼ିଶାରୁ ତାଙ୍କର ଜଣେ ଶିକ୍ଷକଙ୍କ ଫୋନ୍‌ ଯାଇଥିଲା। ସେ କହିଲେ, “ଶୁଭମ, ତୁମେ NEET ପାସ୍‌ କରିଛ! ଅଲ ଇଣ୍ଡିଆରେ ୪,୦୦୦ ରାଙ୍କ ରଖିଛ।” ଶୁଭମ ଖୁସିରେ କାନ୍ଦି ପକାଇଲେ। ସେ ତୁରନ୍ତ ବାପା-ମା’ଙ୍କୁ କହିଲେ, “ମୁଁ ଡାକ୍ତର ହେବି!” ଏହାପରେ ସେ ବ୍ରହ୍ମପୁରର ମେଡିକାଲ କଲେଜରେ MBBS ପାଇଁ ନାମ ଲେଖାଇଲେ।

ଶୁଭମଙ୍କ ବାପା ସହଦେବ ଓ ମା’ ରଙ୍ଗୀ ଶବର ଛୋଟ ଜମିରେ ଚାଷ କରନ୍ତି। ଘର ଚଳାଇବା ପାଇଁ ସେମାନେ କଷ୍ଟ କରନ୍ତି। ଶୁଭମ ତାଙ୍କର ଏକମାତ୍ର ପୁଅ। ଅର୍ଥର ଅଭାବ ରହିଛି, କିନ୍ତୁ ସେମାନେ ଶୁଭମଙ୍କ ପାଠପଢ଼ା ବନ୍ଦ ହେବାକୁ ଦେଇନଥିଲେ। ମା’ ରଙ୍ଗୀ କହିଛନ୍ତି, “ଆମେ ଜାଣିଥିଲୁ, ପାଠପଢ଼ା ତାର ଜୀବନ ବଦଳାଇବ।” ଶୁଭମଙ୍କ ବାପା ଜଣେ ଛୋଟ ଚାଷୀ। ଖୋର୍ଦ୍ଧାର ମୁଦୁଲିଢିଆ ଗାଁରେ ପରିବାର ସହ ରହୁଥିଲେ। ଘରର ଆର୍ଥିକ ସ୍ଥିତି ଖୁବ୍‌ ଦୁର୍ବଳ। କିନ୍ତୁ ଶୁଭମ ପାଠ ପଢ଼ିବାକୁ ଛାଡ଼ିନଥିଲେ। ସେ କହିଛନ୍ତି, “ମୁଁ ଆମ ଅବସ୍ଥା ଜାଣିଥିଲି। ତଥାପି ମୁଁ ପାଠପଢ଼ା ଜାରି ରଖିଥିଲି।”

ଶୁଭମ ନିଲାଦ୍ରୀପ୍ରସାଦ ସ୍କୁଲରେ ପାଠ ପଢ଼ିଥିଲେ। ଦଶମ ଶ୍ରେଣୀରେ ଶୁଭମ ୮୪% ନମ୍ବର ପାଇଥିଲେ। ଶିକ୍ଷକମାନେ ତାଙ୍କୁ ଭୁବନେଶ୍ୱରର BJB କଲେଜରେ ପାଠ ପଢ଼ିବାକୁ ପରାମର୍ଶ ଦେଇଥିଲେ। ସେଠାରେ ସେ ପ୍ରଥମ ବର୍ଷ ନିଜେ ପଢ଼ିଥିଲେ। ଦ୍ୱିତୀୟ ବର୍ଷରେ ଗଣିତ ଓ କେମେଷ୍ଟ୍ରି ପାଇଁ ଟ୍ୟୁସନ ନେଇଥିଲେ। ପ୍ଲସ ଟୁରେ ସେ ୬୪% ନମ୍ବର ପାଇଥିଲେ। ଶୁଭମ କହିଛନ୍ତି, “ମୁଁ ପୋଲିସ ହେବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲି। କିନ୍ତୁ ଶିକ୍ଷକଙ୍କ ପରାମର୍ଶ ମୋ ମନ ବଦଳାଇ ଦେଲା।” ଏହି ସମୟରେ ସେ ଡାକ୍ତର ହେବାକୁ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଇଥିଲେ।

NEET ପରୀକ୍ଷା ଦେବା ପରେ ଶୁଭମ ବେଙ୍ଗାଲୁରୁ ଗଲେ। ସେଠାରେ ସେ ମାସକୁ ୧୫ ହଜାର ଟଙ୍କା ରୋଜଗାର କରୁଥିବା ଶ୍ରମିକ ହିସାବରେ କାମ କଲେ। ସେ କହିଛନ୍ତି, “ମୁଁ ଜାଣିନଥିଲି ଫଳାଫଳ କ’ଣ ହେବ। ତେଣୁ ପରିବାର ପାଇଁ କିଛି ରୋଜଗାର କରିବାକୁ ଚାହିଁଥିଲି।”

ଶୁଭମଙ୍କ ସଫଳତା ଶୁଣି ତାଙ୍କ ବାପା-ମା’ଙ୍କ ଆଖିରେ ଲୁହ। ମା’ ରଙ୍ଗୀ କହିଛନ୍ତି, “ଆମେ କେବେ ତାକୁ ଅର୍ଥର ବୋଝ ଅନୁଭବ କରାଇନୁ। ସେ ନିଷ୍ଠାର ସହ ପାଠ ପଢ଼ିଥିଲା।” ବାପା ସହଦେବ କହିଛନ୍ତି, “ଟଙ୍କାର ଅଭାବ ଥିଲା, କିନ୍ତୁ ତାର ପାଠପଢ଼ାକୁ ରୋକିନଥିଲୁ।”

ଶୁଭମଙ୍କ ଗାଁରେ ଚାରି ବର୍ଷରେ କେହି ଡାକ୍ତର ହୋଇନାହାନ୍ତି। ସେ ଏହି ସଫଳତା ପାଇ ଖୁସି। ସେ କହିଛନ୍ତି, “ମୋ ସଫଳତା ମୋ ପରିବାର ଓ ଗାଁ ପାଇଁ ଗର୍ବର କଥା।”

ଶୁଭମ ଏବେ MKCG ମେଡିକାଲ କଲେଜରେ ପାଠ ପଢ଼ୁଛନ୍ତି। ସେ କହିଛନ୍ତି, “ମୋ ଉପରେ ବଡ଼ ଦାୟିତ୍ୱ। ମୁଁ ଏହି କୋର୍ସ ଶେଷ କରିବି। ପରେ ଲୋକଙ୍କ ସେବା କରିବି ଓ ମୋ ବାପା-ମା’ଙ୍କୁ ସହଯୋଗ କରିବି। ରାସ୍ତା କଠିନ, କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଜିଣିବି।”