କବିତା : ରାଗି ପୁଅ
ସଞ୍ଜିତା ପ୍ରଧାନ
ରାଗି ପୁଅ ଯେବେ ରାଗେ
ମରୁଭୂମିଟେ ସୃଷ୍ଟି ହୁଏ
ସରୁ ନଥିବା ନିର୍ଜନତା ମାଡ଼ି ବସେ
ଭୂଇଁରୁ ଆକାଶ ତାତି ବ୍ୟାପେ
କିଛି ଜଳେ
କୁହୁଳେ
ଭୁସ୍ ଭୁସ୍ ଧୂଆଁ ବାହାରେ
ସବୁଆଡେ ଧୂଆଁ !
ତେବେବି; ଚେହେରା ସଫା ଦିଶେ ।
ଫୁଲିଲା ନାକ
ଶୁଖିଲା ମୁହଁ
ଲୁହ ଭରା ଲାଲ ଆଖି…