ସ୍ପର୍ଶ

ସ୍ପର୍ଶ

ଅସୀମା ସାହୁ

ଯଦି କୋମଳ ସ୍ପର୍ଶ ଚର୍ମ ଛୁଇଁ
କହିଦେଇ ପାରୁଛି ମନର କଥା
ଆଉ ଆଙ୍ଗୁଳିମାନେ ଦେହସହ
ଟୁପୁର୍ ଟାପୁର୍ କଥା ହୋଇପାରୁଛନ୍ତି
ତେବେ ଏତେ ଉଚ୍ଚାରଣର କୋଳାହଳ
କଣ ଦରକାର !

ଯଦି ବିନା ଶବ୍ଦରେ ମୁଁ
ମୋ ପ୍ରିୟତମଙ୍କ ନାଲିଜାଇଭରା
ମସୃଣ ପିଠିରେ କବିତା ଲେଖିପାରୁଛି,
ଆଉଁଶିଦେଲେ ଡରୁଆ ପକ୍ଷୀ
ନିର୍ଭୟରେ ଆଖିବୁଜି ଶୋଇଯାଉଛି
ତେବେ ଶବ୍ଦ ତ ନିଷ୍ପ୍ରଭ, ନିଷ୍ପ୍ରୟୋଜନ !

କଲମର କାଳିଆ ନାଲିଆ କାଳି
ଗୋରା କାଗଜକୁ ଅସନା କରି
ଲାଭ ବା କଣ
ମୁଁ ଶିଖିସାରିଛି ତେଣୁ
କେମିତି ଛୁଇଁଦେଇ କହିହୁଏ ମନର କଥା

ଶିଖିଛି ବୋଲି ତ
ପ୍ରିୟତମ ମୋ ଆଡେ ପଛକରି ଦେଇଥିବା ପିଠିରେ
ଅନୁଚ୍ଚାରିତ, ଅତୃପ୍ତ ଆତ୍ମଦହନକୁ ମୁଁ
ଅନୁବାଦ କଲାବେଳେ
ସ୍ନପ୍ନଭଙ୍ଗର ସରୁ ଆଙ୍ଗୁଳିରେ
ଲେଖି ହେଇଯାଉଛି ଧାଡିଏ କବିତା-

ବାହୁ ଗ୍ରୀବା ଓଠ
ଧୀରେଧୀରେ
ଉଠାଣି ଗଡାଣିର ଦେହ
ଧୀରେଧୀରେ …

ହାଡମଞ୍ଜ
ସୁକ୍ଷ୍ମତନ୍ତ୍ରୀ ସ୍ନାୟୁର ସହରେ
ମିଳନ-ବିଚ୍ଛେଦ
ଜୁଆର ଆଉ ଭଟ୍ଟା ଧୀରେଧୀରେ…
………………….
ଅଧ୍ୟକ୍ଷା, ଶ୍ରୀରାମଚନ୍ଦ୍ର ଭଞ୍ଜ ଡିଗ୍ରୀ ମହାବିଦ୍ୟାଳୟ
ରାଗ୍ଧା, ମୟୂରଭଞ୍ଜ-୭୫୭୦୨୯
ଦୂରଭାଷ: ୯୪୩୭୩୮୦୭୭୦