Sabu dina Sahitya

ସ୍ୱାଧୀନତାର ସ୍ୱାଦ ଓ ବିଭାଜନର ସ୍ମୃତି : ଗଳ୍ପ ୧୮  ମୂଳ ହିନ୍ଦୀ: ଯଶପାଲ  କର୍ଫ୍ୟୁଜାଲ ସାରା ସହରଟାକୁ ଗୋଟାପଣେ ଆବୋରି ବସିଥିଲା । ଚାରିଆଡ଼େ ଅନ୍ଧାର ଓ ନୀରବତା ବିରାଜମାନ କରୁଥିଲା । ଗଙ୍ଗୁ-କୀ-ଗଳିର ଦୁଇକଡ଼େ ଠିଆ ହୋଇଥିବା ଦୁଇ ତିନିମହଲା କୋଠାଘରଗୁଡ଼ିକର କବାଟ ଫାଙ୍କରୁ କେଉଁଠୁ…

ଲୋପାମୁଦ୍ରା ନାୟକ  ରାଜନୀତି ଏଠି ଲାଗେ ରଣନୀତି ସଭିଏଁ ସଭିଙ୍କ ଶତ୍ରୁ । ସତ୍ତ୍ୱା ପଛରେ ସଭିଏଁ ଉନ୍ମାଦ ବହିଯାଏ ରକ୍ତ ବିନ୍ଦୁ । ସଜା ହୋଇଲାଣିରଣକ୍ଷେତ୍ର ବାଜିଲାଣି ଯୁଦ୍ଧ ବିଗୁଲ୍ । ଦେଶ କଥା ଏଠି ଭାବେ ନାହିଁ କେହି ନିଜ ସ୍ବାର୍ଥରେ ସବୁ ମସଗୁଲ । ଗଣତନ୍ତ୍ର ଆଜି ପଛରେ…

ବିଷ୍ଣୁପ୍ରିୟା କରସୁଧା ପଟ୍ଟନାୟକ  ବହୁତ ଦିନ ପରେ ମନ କଥା ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେବାକୁ ଯାଉଥିଲା ସଂଗ୍ରାମର । କେତେ ଉତ୍ସାହ ଉଦ୍ଦୀପନା ରେ ଧାଇଁ ଯାଉଥିଲା ମନ । ଯେମିତି ଶୁଣିଲା ନିଜ ସମ୍ପର୍କୀୟଙ୍କ ପାଖରୁ ..ଜଣେ ଅଛି ଯାହାର ମୁହଁ ଅବିକଳ ସେ ଖୋଜୁଥିବା ସବୁଠୁ ପ୍ରିୟ ମଣିଷଙ୍କ ପରି ।…

ତପସ୍ୱିନୀ ଜେନା  ମନ ଦିନେ ସାଜିଥିଲା ସାହାରାର ମରୁ ମରୀଚିକା ତୁଲ୍ୟ, ବେଦନାର ମୌସୁମୀ ବୁଝୁଥିଲା ଅନ୍ତର୍ଦ୍ୱନ୍ଦର ମୂଲ୍ୟ। ମନ ଶରୀରରେ ନିଦାଘର ବହ୍ନି ଜାଳୁଥିଲା ହୃଦୟକୁ, ଦହନର ଜ୍ୱାଳା ଅଶ୍ରୁ ପାଲଟିକି ଭିଜାଉଥିଲା ଗଣ୍ଡକୁ। ବାରିଦ ଆସିବ ଆଶଙ୍କା ନଥିଲା ନକହିବି…

ଉର୍ମିଳା ମହାପାତ୍ର  ଅତୀତ ସ୍ମୃତିକୁ ମନେପକାଇଲେ ଆଜିବି ହୃଦୟରୁ ଦୀର୍ଘ ଶ୍ୱାସ ବାହାରି ଆସେ । ଝିଅଟିର ନାଁ ଜ୍ୟୋତି, ସେଦିନ ରେଲୱେ ପ୍ଲାଟଫର୍ମରେ ତା' ସହ ଦେଖା ହୋଇଥିଲା । ମୁଁ ଯାଉଥିଲି ସିକିମ ଅଫିସ କାମରେ, ଟ୍ରେନ ଅପେକ୍ଷାରେ ବସିଥିବା ବେଳେ ହଠାତ ଅଦିନିଆ ବର୍ଷା କେଉଁଠି ଥିଲା…

ମୂଳ ରଚନା : ଖାଲିଲ ଜିବ୍ରାନ୍ ଲୋକମାନେ କହିବାର ଶୁଣାଯାଏ ନଦୀଟି ସମୁଦ୍ରରେ ପଶିବା ପୂର୍ବରୁ ଥରିଉଠେ ଭୟରେ । ସେ ପଛକୁ ଅନାଇ ଚାଲି ଆସିବା ବାଟକୁ ଚାହେଁ, ପର୍ବତର ସୁଉଚ୍ଚ ଶୃଙ୍ଗରୁ ଅଙ୍କା ବଙ୍କା ପଥ ଚାଲି ଜଙ୍ଗଲ ଓ ଗାଁମାନଙ୍କ ଭିତରେ । ଏବଂ ନିଜ ସାମନାରେ ଦେଖେ ଏତେ ବିଶାଳ…

ରଂଜିତା ରାଣୀ ହୋତା  ମଗ୍ନ ହୃଦୟେ ମହୁ ପ୍ରାୟେ ତୁମେ ମାଦକତା ଭରା କବିତା, ରମ୍ୟ ଭୁବନେ ନନ୍ଦନବନେ ତୁମେ ସୁରଭିତ ଯୂଥିକା ଜୀବନ ଅୟନେ ତୀବ୍ର ଦହନେ ସତେ କି ସଞ୍ଜ ସଳିତା ଭଲ ପାଇବାର ଭାଲଦେଶେ ଚାରୁ କୁଙ୍କୁମ ତୁମେ ପ୍ରେମିକା । ନାରୀ ଜୀବନର ସୁମଧୁର ରୂପ ତୁମ ବିନେ ଲାଗେ ଅଧୁରା…

ସ୍ୱାଧୀନତାର ସ୍ୱାଦ ଓ ବିଭାଜନର ସ୍ମୃତି : ଗଳ୍ପ ୧୭ ମୂଳ ବଙ୍ଗଳା: ସତୀନାଥ ଭାଦୁଡ଼ି  ପୂର୍ଣ୍ଣିଆର ଗୋପାଳପୁର ପୁଲିସ ଜିଲ୍ଲା ଓ ଦୀନାଜପୁରର ଶ୍ରୀପୁର ମଧ୍ୟ ଦେଇ ନାଗର ନଈଟି ପ୍ରବାହିତ । ପାହାଡ଼ୀ ଝରଣାଟି ଏ ଅଞ୍ଚଳରେ ବେଶୀ ବେଗରେ କି ଅଙ୍କାବଙ୍କା ହୋଇ ବହୁ ନ ଥିଲା । ସେଇଥିଲାଗି…

ସୁଷମା ପରିଜା  କାହିଁକି ଯିବି ମୁଁ ଗୋପ, ବୃନ୍ଦାବନ ଦ୍ୱାରକା ,ମଥୁରା ଅବା ଶ୍ରୀ କାଶୀ କାହିଁକି ବା’ ଯିବି ଗଙ୍ଗା ଗୋଦାବରୀ , ପ୍ରୟାଗ ରାଜ କି ଶ୍ରୀ ବାରାଣସୀ ହେ କଳା ସାଆନ୍ତ, ମୁଁ ମୋ’ ଖୁସିରେ ହୋଇଛି ଶ୍ରୀ କ୍ଷେତ୍ରବାସୀ ।। ଜାଣେ ନାହିଁ ବେଦ ଅବା ପୁରାଣ ଉପନିଷଦରେ…

ମାନସ ରଞ୍ଜନ ନାୟକ  ଘୂର୍ଣ୍ଣାୟମାନ ପୃଥିବୀ କେଉଁ ଏକ ଅଦୃଶ୍ଯ ଅକ୍ଷ ଚାରିକଡେ ପୁଳାଏ ଆତ୍ମଗର୍ବେ ବିଚରା ମେରୁଦଣ୍ଡୀ ମାନବ ନଇଁପଡେ ଭୂମି ସ୍ପର୍ଶ ମାତ୍ରେ ଆସ୍ଥାବାଦୀ ଶିଶୁ ଚିରାଡି କୁଆଁ ଡାକ ଦିଏ ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟରେ ସ୍ବାଭିମାନୀ ପିତାଟିଏ ବାଧ୍ଯରେ ସ୍ବାବଲମ୍ବୀ ହୁଏ। ଜୀବନ ଆଗେ…