ଲଳିତ ମୋହନ ମିଶ୍ରଙ୍କ ବିଶେଷ ସ୍ତମ୍ଭ ‘ଚେତନାର ଚୌହଦୀ’
ସତରେ କଣ ଭାଗ୍ୟ ବୋଲି କିଛି ଥାଏ? ନା ଭାଗ୍ୟକୁ ଦାୟୀ କରି ମଣିଷ ନିଜ ଦାୟିତ୍ୱ ଓ କର୍ତ୍ତବ୍ୟରୁ ଓହରି ଆସି ଥାଏ । ନା ଭାଗ୍ୟ ନାଁ ରେ ଏକ ବାହାନା ଖୋଜିଥାନ୍ତି । ସମୟେ ସମୟେ ମଣିଷ କୁହେ- କ\’ଣ କରିବା ମୋର ଭାଗ୍ୟ ରେ ନାହିଁ! ଗୀତାରେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କହିଛନ୍ତି – ସତ୍ କର୍ମ ହିଁ ଭାଗ୍ୟକୁ ବଦଳେଇ ଦେବାର ଯଥେଷ୍ଟ ସାମର୍ଥ୍ୟ ରଖେ । ତଥାପି ଏମିତି କିଛି ମଣିଷ ଅଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ ନିଜ ଭାଗ୍ୟକୁ ନିଜେ ବଦଳେଇବା ଆଶା ରେ କର୍ମ କରି ଚାଲନ୍ତି ।
ଗୋବିନ୍ଦ ଦିନସାରା ବୁଲି ବୁଲି ଭଙ୍ଗା ଅଳିଆ ଆବର୍ଜନା ସାମଗ୍ରୀ ସଂଗ୍ରହ କରୁଥିଲା । ତା’ପରେ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଏକ ବଡ ଗୋଦାମରେ ବିକ୍ରି କରି ପେଟ ଭରିବା ପାଇଁ ଟଙ୍କା ରୋଜଗାର କରୁଥିଲା । ଜଣେ ମାଲିକଙ୍କଠାରୁ ଭଙ୍ଗା ଭଙ୍ଗି ପୁରୁଣା ଜିନିଷ କିଣୁଥିଲେ । ଘର ମାଲିକ ତାଙ୍କୁ ଏକ ପୁରୁଣା ଡବା ଦେଇଥିଲେ, ଯାହାକୁ ସେ ଏକ ମାତ୍ର ଟଙ୍କାରେ କିଣିଥିଲେ । ଅନ୍ୟ ଏକ ଲୋକ ସେହି ଡବାଟିକୁ କିଣିବାକୁ ପସନ୍ଦ କଲେ ଏବଂ ପାଞ୍ଚ ଟଙ୍କାରେ କିଣିଲେ । ସେଦିନ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ସେ ଘର ଲୋକ ଡବାଟି ଖୋଲୁନାହିଁ କହି ଡବାଟିକୁ ଫେରାଇ ଦେଲେ ଏବଂ ପାଞ୍ଚ ଟଙ୍କା ନେଇଗଲେ । ଗୋବିନ୍ଦ ଖୋଲୁ ନ ଥିବା ସେ ଡବାକୁଏକ ବଡ ଦୋକାନୀକୁ ଦେବାକୁ ଇଚ୍ଛା କରିଥିଲା କିନ୍ତୁ ସେ କିଣି ନ ଥିଲେ । ପରଦିନ ରବିବାର ଥିଲା । ଗୋବିନ୍ଦ ରବିବାର ଦିନ ମାର୍କେଟ ଛକରେ ପୁରୁଣା ସାମଗ୍ରୀ ବିକ୍ରି କରୁଥିଲା । ସେଠାରେ ଜଣେ ଗ୍ରାହକ ତାଙ୍କଠାରୁ ପାଞ୍ଚ ଟଙ୍କା ଦେଇ ସେ ଡବାକୁ ନେଇଥିଲେ । କିନ୍ତୁ ଆସନ୍ତା ରବିବାର ଦିନ ଗ୍ରାହକ ସେହି ଡବାଟିକୁ ଫେରାଇ ଦେଇଥିଲେ କାରଣ ସେ ଏହାକୁ ଖୋଲି ପାରି ନଥିଲେ । ଗୋବିନ୍ଦ କ୍ରୋଧିତ ହୋଇ ତାଙ୍କ ନିକଟରେ ବାରମ୍ବାର ସେ ଡବାକୁ ଖୋଲିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଥିଲେ, ଶେଷରେ ତାଙ୍କୁ ଭୂମିରେ ପିଟି ଦେଇଥିଲେ ।
ଏଥର ଡବାଟି ଖୋଲି ଯାଇଥିଲା । ଡବାଟି ଖୋଲିବା ମାତ୍ରେ ଗୋବିନ୍ଦର ଆଖି ଖୋଲିଗଲା । ସେଥିମଧ୍ୟରୁ ଅନେକ ମୂଲ୍ୟବାନ ହୀରା ଭୂମିରେ ବିଛାଇ ପଡିଥିଲା । ସବୁଗୁଡିକ ଗୋଟାଇ ଥିଲେ । ପରଦିନ ସକାଳେ ସେ ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ଠାରୁ ଡବାଟି ଏକ ଟଙ୍କାରେ କିଣିଥିଲେ, ତାଙ୍କ ଘରକୁ ଯାଇଥିଲେ । ମାତ୍ର ସେ ବ୍ୟକ୍ତି ନିଜ ଘର ବିକ୍ରି କରି କୁଆଡେ ଚାଲିଗଲେଣି ବୋଲି ଲୋକ କହିଲେ । ଗୋବିନ୍ଦ ତାଙ୍କୁ ଖୋଜିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଥିଲେ ମଧ୍ୟ ବିଫଳ ହୋଇଥିଲେ । ପରେ ଗୋବିନ୍ଦ ସେହି ହୀରା ବିକ୍ରୟ କରି ଜଣେ ଧନୀ ବ୍ୟବସାୟୀ ହେଲେ । ସମୟ ପୂର୍ବରୁ କେହି ଭାଗ୍ୟଠାରୁ ଅଧିକ ପାଆନ୍ତି ନାହିଁ । ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କ ସହିତ ମଧ୍ୟ ଏହା ଘଟିଛି । ସେହି ଡବାଟି ତାଙ୍କର ଭାଗ୍ୟ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିଦେଲା ।