ODIA KABITA

ଆର ବର୍ଷକୁ ପ୍ରଭୁ ଦର୍ଶନ କରିବି ତୁମକୁ... ସନ୍ତୋଷ ମିଶ୍ର ପତିତ ଜନଙ୍କ ଉଦ୍ଧାର ପାଇଁ କି ପତିତପାବନ ହେଲ, ପତିତ ଦର୍ଶନ ଦେବା ପାଇଁ ପ୍ରଭୁ ରଥଯାତ୍ରା କରିଥିଲ, ଯେବେ ଥିବି ଯଦି ଆର ବର୍ଷକୁ ପ୍ରଭୁ ଦର୍ଶନ କରିବି ତୁମକୁ ...(୦) ବଡ଼ ଦେଉଳରେ ରତନ ବେଦିରେ ବସି ଥାଅ ସବୁ ଦିନ,…

ମହାବାହୁଙ୍କୁ ଚିଠି ଶ୍ୱେତା ରାଉତ ହେ'ମହାବାହୁ, ତୁମେ କେବେ ପଚାରିନ ସେ କେମିତିଅଛି କେଉଁ ପ୍ରାବଲ୍ୟତାକୁ ନେଇ ବଞ୍ଚିଛି କେବେ ଦେଖିନାହଁ ଜୀବନର ବାସ୍ତବ ସ୍ୱରୂପ ଖୋଜି ଖୋଜି ସେ କେମିତି ବନ୍ଦୀ ହୋଇଯାଇଛି ତମସାଚ୍ଛନ ମାୟା ସଂସାରରେ ! ପାରିବ ଯଦି ତୁମ ଦେବତ୍ବର ଦିବ୍ୟ  ଦୃଷ୍ଟି…

ଶୂନ୍ୟ ସହୋଦର ତାରକ ମହାନ୍ତି ହଜାର ହଜାର ବର୍ଷର ଗୋଟେ ଦୃଢ଼ ବିଶ୍ୱାସ କ'ଣ ଭାଙ୍ଗିପାରେ! ପରମ୍ପରାର ପ୍ରାଚୀରକୁ ଭାଙ୍ଗି ନୂଆ ଇତିହାସ ଲେଖିବା କ'ଣ ସହଜ ଯାହା ଲେଖି ହୋଇଯାଇଛି ରକ୍ତରେ ଭବିଷ୍ୟତର ଧମନୀ ଭିତରେ ସୂର୍ଯ୍ୟ,ଚନ୍ଦ୍ର ଓ କାଳର ଗତି ଅନୁସାରେ। ଦୁର୍ବୋଧ୍ୟ ହେଲେ ବି…

ଭିଜୁଛି ବର୍ଷାରେ, ତମ ସ୍ମୃତିରେ... ଅନୁପ ରଂଜନ ଧନୀ କେବେ ତୁମେ ସପ୍ତରଙ୍ଗୀ ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ପରି ଅବର୍ଣ୍ଣନୀୟ, ତ କେବେ ପୁଣି, ପ୍ରିୟା ବିରହର ବୁକୁ ଚିରା ଲୁହ। କେବେ ତୁମେ ଶୁଷ୍କ ଧରା ସବୁଜିମାର ହସ, ତ କେବେ ପୁଣି, ସବୁ କିଛି ପାଇଯିବାର ଗାଢ଼ା ବିଶ୍ବାସ। କେବେ ତୁମେ ବନ୍ୟା…

ହେ ଜଗନ୍ନାଥ... ସନ୍ତୋଷ କୁମାର ମିଶ୍ର ଭକ୍ତ ଦିଅଁ ଦରଶନେ ପଡିଲା ଫାଟ ମାଳିକା ବଚନ କଣ ହେବକି ସତ ହେ ଜଗନ୍ନାଥ..(୦) ମୁଖରୁ ବାହାରୁ ନାହିଁ କିଛି ସତ ବାଣୀ ସହଜରେ ପାପଟିକୁ ନେଉଅଛି କିଣି, ଭକତର ପୋଷାକରେ ହୃଦେ ଭକ୍ତି ଶୂନ୍ୟ ସେବାର ଡେଙ୍ଗୁରା ପିଟି ଅର୍ଥ ଉପାର୍ଜନ, ସତେ କି ଏ…

କାଳିଆ ତୋ ପ୍ରତୀକ୍ଷାରେ... ସୁସ୍ମିତା ମହାପାତ୍ର  ଧନ୍ୟ ତୋର ଲୀଳା ଖେଳାରେ କାଳିଆ ଧନ୍ୟ ତୋ କପଟ ଛଳ, ନିୟତିର ଦାଉ ସବୁ ସହୁଥାଉ ଚାହିଁ ରହି ଜଳଜଳ l ତୋ ପରି ଠାକୁର ଜଗତେ ବିରଳ ପଡୁଛି ସବୁଠି ହୁରି, ଭକତ ଜଣାଣେ ଆପଣାର ପଣେ ଧାଇଁ ଆସୁ ବେଗେ ବେଦି, ଗାଦି ପରିହରି l ଦୁଃଖ…

ବଡ଼ଦାଣ୍ଡ ତୋତେ ଡାକୁଛି... ସନ୍ତୋଷ କୁମାର ମିଶ୍ର ବଡ଼ ଦାଣ୍ଡ ତୋତେ ଡାକୁଛି ନନ୍ଦିଘୋଷ ରଥ ଡାକୁଛି ଆରେ କାଳିଆ ରଥ ଯାତରାକୁ ମାଉସୀ ମା ତୋତେ ଡାକୁଛି.....(0) ପହଣ୍ଡି ବିଜେ ରେ ହଟ କରିବୁନି ସହଳ ସହଳ ଆସିବୁ, ମଥାରେ ଟାହିଆ ନ ଝୁଲୁ ପଛକେ ନନ୍ଦିଘୋଷ ରଥେ ବସିବୁ, ଭକ୍ତ…

ଭାବନାର ଭସାମେଘ ପ୍ରକାଶଚନ୍ଦ୍ର ପାଣିଗ୍ରାହୀ ଅଜଣା ଆଶଙ୍କାରେ ଜୀବନ ଭାରତ ନିର୍ମାଣର ବିଶ୍ୱକର୍ମା ରାଜରାସ୍ତାରେ । ଦାଦନର ଦୁଃଖରେ ଜର୍ଜରିତ ମା’ ମାଟି । ମନର ମାନସୀ ଅପହଞ୍ଚ ଇଲାକାରେ । ଅନ୍ଧାରୀ ଭବିଷ୍ୟତ ଆଡକୁ ଶୈଶବ ଓ ଶିକ୍ଷା । ଆଗାମୀ ଚିନ୍ତା ରେ ଅସ୍ତବ୍ୟସ୍ତ ଜନ ମାନସ…

ମାଆ ଶ୍ୱେତା ରାଉତ ଛୁଆର ଭୋକିଲା ପେଟରେ ହାତ ବୁଲାଇ ତୁ ଯେମିତି ବିବ୍ରତ ହୋଇପଡୁ ମୁଠେ ଖୁଆଇଦେଇ ଆଶ୍ୱସ୍ତ ହେଉ ଭଲ ନିଦଟେ ଭିଡ଼ିଆଣି ଖଞ୍ଜିଦେଉ ଆଖିରେ ତୋ ପଣତ ତଳୁ, ମଥାରେ ଗେଲକର ଯେମିତି ଅଜାଡ଼ି ଦେଉ ସାରା ପୃଥିବୀର ସୁଖ । ମୁଁ ସେମିତି କରିପାରେନି ମା’ ଦେଖିପାରେନି କୌଣସି…

ନଦୀ ଆଉ ନାରୀ... ଶ୍ରୀକାନ୍ତ ଜେନା ଯେଉଁ ନଦୀ କଳ କଳ ଛଳ ଛଳ ହୋଇ ବହୁଥିଲା ପାଣିମୁନ୍ଦେ ଦୁଶେନାହିଁ ତପ୍ତ ବାଲୁକାରେ ଭରାଶଯ୍ୟା, ନଦୀବି ମଣିଷ ପରି ସଂଖୋଳିଛି ସୁଖ ସାଥେ ଦୁଃଖ ନିରୋଳା ସୁଖରେକା’ର ଦିନବିତେ ନପାଇକି ସଜ୍ଜା ? ପରବତେ ପିତ୍ରାଳୟ ଭୁଲିଯାଇ ଅଛିଏ ତଟିନୀ…