Odia Poem

ବାସନ୍ତୀ ଲତା ଜେନା  ପ୍ରକୃତି ରାଣୀ ସ୍ରଷ୍ଟାଙ୍କର ସୃଷ୍ଟି ଅତୁଳନୀୟ ସୁଷମା ଶୋଭା ଭଣ୍ଡାରର ଗନ୍ତାଘର ସେତ ତାକୁ ଦେବା କି ଉପମା ll ସବୁଜିମା ଭରା ଏ ସାରା ଧରଣୀ ସତେ କି ପିନ୍ଧିଛି ପାଟ ବନ ଉପବନ ମନୋହର ଦିଶେ ଦିଶୁ ଥାଏ ଝଟ ଝଟ ll ପାହାଡି ଝରଣା କୁଳୁ କୁଳୁ ନାଦେ ତଳକୁ…

ଗଦାଧର ସାହୁ  ଜୀବନ ଦୀପର ଆୟୁସ ସଳିତା ଦିବା ନିଶି ଜଳୁଥାଇ। କିଏ ସେ ଜାଣିଛି କେତେସେ ଜଳିବ କେତେ ଦିନ କେତେ ରାତି ।। ଜୀବନ ପ୍ରଦୀପ ଜଳିବା ଭିତରେ ଯେତେ ବାଧା ବିଘ୍ନ ଆସେ । ସବୁକୁ ଟାଳିଛି ତଥାପି ଜଳିଛି ଅବଶେଷ ସ୍ଥିତି ଯାଏ ।। କିଏ ବା କଳିବ କେତେ ସେ ଜଳିବ ଅବଶେଷ…

ଦେବୀ ପ୍ରସନ୍ନ ନନ୍ଦ ଶାନ୍ତ ଶୀତଳ ପୂର୍ଣ୍ଣମୀ ରାତିରେ କେହିଜଣେ ସବାର ହୁଏ ମୋ ଭିତରେ ତ କିଛି ଦିବ୍ଯଶକ୍ତି ଜାଗ୍ରତ ହୁଏ ମୁଁ ଉଡିବୁଲେ ଉଲମ୍ବ ମୁଦ୍ରାରେ। ମତେ ଲାଗେ ଅନନ୍ତ ଆକାଶ ମୋ ହାତମୁଠାରେ , ଅନାୟାସେ ଛୁଁଇଯାଏ ଗ୍ରହରୁ ଗ୍ରହାନ୍ତର ଉଲ୍ଲସିତ ହୁଏ ମଧୁର ଆଘାତରେ କୁନି…

ମାନସ ରଂଜନ ମହାପାତ୍ର  କାଲିଠୁ ବେମାର ଥିଲ କେଉଁ ଡାକ୍ତରଖାନାରେ ଏବେ ଖବର ଆସିଲା ,ଚାଲିଗଲ ଅନନ୍ତ ଯାତ୍ରାରେ ମତେ ଜାଣିଥିବା ଲୋକମାନେ ଏବେ ଉଭାନ ହେଇଯାଉଛନ୍ତି ଅଚାନକ ପୃଥିବୀରୁ କେଉଁ ଅଜଣା ଟାଉନବସରେ ଗୋଟେ ଦିନ ଆସିବ,ମତେ ଚିହ୍ନିପାରିବେ ନାହିଁ କେହି ପରିଚିତ…

ପ୍ରିୟମ୍ବଦା ସାମଲ  ପ୍ରଚଣ୍ଡ ଗ୍ରୀଷମରେ ଉତ୍ତପ୍ତ ଧରା ଧରଣୀ ରାଣୀ ଫେଡି ନେତ୍ର ଅଧିରା। ଗବାକ୍ଷ କୋଣୁ ଚାହେଁ ସୁପ୍ତ ଜଳଦ କେବେ ସେ ଭିଜାଇବ ହୋଇ ବାରିଦ। ସୁଷ୍ମ ଧୂଳିକଣା ଉଡ଼ଇ ନଭରେ ଉତ୍ତପ୍ତ ବାୟୁ ଜୀବନ ବ୍ୟସ୍ତ କରେ। ପ୍ରବଳ ଘର୍ମ ଅସ୍ତବ୍ୟସ୍ତ ଜୀବନ କାଳ ବୈଶାଖୀକୁ…

ଡମ୍ବରୁଧର ବେହେରା  ଯେତେ ଦୁଃଖ ଅଛି ଦୁନିଆ ବୁକୂରେ ଦେଇ ଦିଅ ପ୍ରଭୁ ମୋତେ ଜଗତର ଲୋକ ରୁହନ୍ତୁ ସୁଖରେ ଦେଇ କି ପାରିବ ସତେ ! ସଂସାର ଭିତରେ ଦୁଃଖ ଦୁର୍ଦ୍ଦଶାକୁ ପାରୁନାହିଁ ଦେଖି ସହି ନିରାକାର ତୁମ୍ଭେ ଅନାଦି ଅନନ୍ତ ନେଇ ଯାଅ ମୋତେ ବୋହି । ଭବ ସାଗରରେ ଆଜନ୍ମର ନାବ…

ସରୋଜ କୁମାର ପଣ୍ଡା  ମୁଁ ତ ଆଖି ବନ୍ଦ କରି ବାହୁ ବନ୍ଧନରେ ବାନ୍ଧି ହୋଇଥିଲି ପ୍ରସ୍ତୁତ ଥିଲି ନିଜକୁ ସମର୍ପି ଦେବାକୁ ଶୁନଶାନ ରାତିର ବନ୍ଦ କୋଠରୀରେ, ତମେ ଥିଲ , ମୁଁ ଥିଲି ଆଉ ଥିଲା ଏକ ଏକାନ୍ତ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ହୃଦ-ସ୍ପନ୍ଦନ ବଢ଼ୁଥିଲା ନିଶ୍ୱାସର ଶବ୍ଦ ସହ ଥରୁଥିଲା ଓଠ ଆଉ…

ସୁବ୍ରତ ଜେନା  ତୁ ସେଇ ସଜ ସ୍ବପ୍ନ, ତତେ ବାରମ୍ବାର ଦେଖିଲା ପରେ ଲାଗୁ ନୂଆ, କେମିତିକା ସେ ପୁଲକ, ପ୍ରତି ରାତିର କୋଳରେ ଆସି ଦେଉ ତୋ ଛୁଆଁ, ହସି ହସାଉ କାନ୍ଦି କନ୍ଦାଉ, ଜା ତୁ ସେମିତିକା... ଗୋଟେ ଅବୁଝା ଚିତ୍ରକରର ଚିତ୍ର, ସତେ ଯେମିତି ଖାଲି ତୁ , ଗୋଟେ ଜଟିଳ ଗଣିତର ଜଟିଳ…

ଆରତୀ ପଟ୍ଟଯୋଷୀ ଶୁଣ, ମୁଁ ଜଣେ ଓଡ଼ିଆ କହୁଛି ବାପାଙ୍କୁ ଡାକେ ମୁଁ "ଡାଡି" ବୋଲି ଆଉ ମାଆଙ୍କୁ "ମମି" ମୁଁ ଡାକୁଛି ମୋ ଦେହେ ଉତ୍କଳ ବହୁଛି ମୁଁ ଜଣେ ଓଡ଼ିଆ କହୁଛି। ଦାଦା-ଖୁଡି ମାମୁ-ମାଇଁ ଡାକୁନାହିଁ ଅଙ୍କଲ ଆଣ୍ଟିରେ ଚଳୁଛି ଆତ୍ମୀୟ ସ୍ୱଜନ ଭୁଲି ମୁଁ ଗଲିଣି ମୁଖ…

ପିନାକୀ ମିଶ୍ର  ବିବେକ ତ ବାଟ ଭାଙ୍ଗେନା ଛାତି ସବୁ ଦରଜ ଟାଣିପାରେ , ସୂର୍ଯ୍ୟଠୁ ଆଲୋକ ନେଇ ମାଟିରେ କେହି ବି ସୂର୍ଯ୍ୟ ବନିପାରେ । ଦେହର ଛାଇ, ପାଦର ଧୂଳି ସେମିତି ବିଚାରରେ ବି ତ୍ରୁଟି, ବିବେକର ନିଷ୍ପତ୍ତି ସମୟକୁ ସମର୍ପିତ ଯେ' ଅର୍ଦ୍ଧାଙ୍ଗିନୀର ହୃଦୟ ବି ଅଛି…