Sabu dina Sahitya

ଅମିୟଭାନୁ ଧଳ  ଅସରନ୍ତି ଶୀତରାତି ଧିରେ ଧିରେ ବଢୁଥାଏ ବିଲ, ଖାଲ, ପଡ଼ିଆ, ଗଡ଼ିଆ ବାଡ଼ଡେ଼ଇଁ ବେଢିଯାଏ ଶୀତଳ ପ୍ରଲେପ ମୋ ତାଳୁରୁ ତଳିପା, ଉଷ୍ମତାର ଶିକୁଳିରୁ ମୁକୁଳି ଶବ୍ଦମୟ ଶୀତ ଭରିଯାଏ, କୋଠରୀର ପ୍ରତ୍ୟେକ ଶୂନ୍ୟତାରେ ରାତି ବଢିଲେ ଶୀତ ବଢେ ଶୀତ ବଢିଲେ ବଢିଯାଏ ତରଳ…

ଦାମୋଦର ପଣ୍ଡା ବାହାରେ ମେଘ ଓ ଅଦିନିଆ ବର୍ଷା , ଶେଯରେ ଗୋଟେ ଫୁଙ୍ଗୁଳା ଦେହ ଓ ନପୁଂସକ ରାତି । ଜଣେ ଜଳି ଯାଉଛି ଡହ ଡହ ନିଆଁରେ ଆଉ ଜଣେ ଶବ ପାଲଟି ଯାଉଛି ବରଫରେ । ପବନ ସାପ ପରି ରଙ୍ଗି ଯାଉଛି ଆମ ମଝିରେ ଛାଇ ନିଦରୁ ଉଠିବା ପରେ ଦି ଜଣ ମିଳିତ ହେଉଥିଲେ ଶୃଙ୍ଗାରରେ…

ମୂଳ ରଚନା : ଡେରେକ ୱାଲକର୍ଟ ମୋର ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କ ଭିତରୁ ଅଧେ ମରି ହଜି ଗଲେଣି । ପୃଥିବୀ କହିଲା, ମୁଁ ତୁମ ପାଇଁ ନୂଆ ବନ୍ଧୁ ଖୋଜିଦେବି ନା, ସେହିମାନଙ୍କୁ ହିଁ ଫେରାଇ ଦିଅ ସେମାନେ ଯେମିତି ଥିଲେ, ଠିକ ସେମିତି ମୁଁ ଅଳି କଲି । ଆଜି ରାତିରେ ସମୁଦ୍ର କୂଳର ବେତବଣ ଦେଇ ଭାସି…

ସ୍ୱାଧୀନତାର ସ୍ୱାଦ ଓ ବିଭାଜନର ସ୍ମୃତି : ଗଳ୍ପ ୧୪  ମୂଳ ପଞ୍ଜାବୀ : ଜ୍ଞାନୀ ଗୁରମୁଖ ସିଂହ ମୁସାଫିର  ସେତେବେଳକୁ ଜୋତା ହଳକ ଛିଣ୍ଡି ନ ଥାଏ । ବୈରାଗ ତାକୁ ପିନ୍ଧି ଯେଉଁଆଡ଼େ ଯାଏ, ତା’ ଜୋତା ହଳକୁ ଲୋକେ କଣେଇ କଣେଇ ଚାହାନ୍ତି । ଯେଉଁମାନେ ତାକୁ ଚିହ୍ନିଛନ୍ତି, ସେମାନେ ସେ…

ଗଦାଧର ସାହୁ  ଭିତରେ ଅଦୃଶ୍ୟ ଲମ୍ବା ପୋଡା ମାଟି ହାଣ୍ଡି, ଉପରେ ମାଳ ମାଳ ଚମଡା ଛାଉଣୀ ବାମ ଡାହାଣରେ ଗୋଲାକାର କଳାଦାଗ କିରଣ ସରିଛି, ଏବେ ବାଜିବାକୁ ସେ ପ୍ରସ୍ତୁତ ଆସ କିଏ ବଜାଇବ । ତା ଦେହରୁ ନାଦବ୍ରହ୍ମ ,ଶବ୍ଦବ୍ରହ୍ମ ବାହାର କରିବା କଳା, କୌଶଳ ସିଖିଛତ ? କେତେ…

ମୂଳ ରଚନା : ଉଆନ ରମୋନ ହିମେନେଜ ମୋ କବିତା ଗୁଡ଼ିକ ଯଦି ହୋଇ ପାରନ୍ତା ଏଇ ରାତ୍ରିର ଆକାଶ ଭଳି ଖାଲି ମୁହୂର୍ତ୍ତର ସତ୍ୟ ,                                                                                ବର୍ତ୍ତମାନର ଆଉ ତା'ର ନଥାନ୍ତା କିଛି ଇତିହାସ ! ଏବଂ ଏଇ…

ଗଜାନନ ମିଶ୍ର ଦେଖ, ଦେଖ ମନ୍ଦକୁ ଅଲଗା କରୁଛି, ମହଜୁଦ ପୁଣି ସବୁଠି କବିତାର ଶକ୍ତି। ଯିଏ ଯାହାର ଯେମିତି କହିବାର ଅଛି କହିବେ, ଯିଏ ଯାହାର ଯେମିତି କରିବାର ଅଛି କରିବେ କବିତାକୁ ନିଜ ବାଟରେ ଯିବାର ଅଛି ଆଉ ଯେମିତି ହେଉ ଯିବ ହିଁ । ଭାବନି ଏଣୁତେଣୁ, ହେବାର ନାହିଁ…

ଚାରୁଦତ୍ତ ପାଣିଗ୍ରାହୀ  ପ୍ରାୟ ଭାବେ କଟକର ପାଗଳାମି ବା ଖାମଖିଆଲି ଟା କଣ ଏତେ ଯୁଗାନ୍ପୁଯୋଗୀ ବା ଏତେ ଅଦରକାରୀ ଯେ ନିଜତ୍ବ ଲୋପ ପାଇବାଟା ପୁଣି ଗୋଟାଏ ପ୍ରବୃତ୍ତି !! ପ୍ରାୟତଃ ନିର୍ଭିକ ପ୍ରେମିକ ଟିକେ ବେକାର ଟିକେ ନାଚାର ଆଉ ମସ୍ତ କଳାକାର !! କେବେ ନିଜ କଥା…

ରାମକୃଷ୍ଣ    ତମର ସବୁ ଅଭିଯୋଗ ସତ ସ୍ବୀକାର କରୁଛି ତମର ସବୁ ଆକ୍ରୋଶ , ନିଜେ ନିଜର ଆଲୁଅରେ ଛାଇଟିଏ ହୋଇ ଛିଡାହେବା ନିଆଁ ଆଉ ପାଣି, ବାୟୁ ଆଉ ବସ୍ତୁରେ ଶୂନ୍ୟତାକୁ ଘେରିବା କେଡେ କଠିନ ସତରେ, ଆଉ କେଡେ ମାରାତ୍ମକ ବି ନିଜସହ ଲୁଚକାଳି ଖେଳିବାକୁ ଟୁକୁଡା ଟୁକୁଡା ହୋଇ…

ସ୍ମୃତି ରଂଜନ ତ୍ରିପାଠୀ  ଗୋଟେ ଶୁନ୍ୟତାକୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ନାମ ଦେବା ସେ ଶେଯରେ ଆଉ କୋଉ ଜହ୍ନ ବିଛଣା ପାରୁ କିନ୍ତୁ ସ୍ବପ୍ନ ସବୁକୁ ତୋର ମୋର କହିବା ଡରି ଯିବୁନି ମିତ ସକାଳର ଫର୍ଚ୍ଚା କବାଟ ଶବ୍ଦରେ ବୋଧେ ଅବୋଧ ପ୍ରେମଟେ କିଏ ଅଳସ ଭାଙ୍ଗୁଥିବ।। ହଁ, ଗୋଟେ କବିତା ଲେଖିବା ସବୁ…