ସୌଭାଗ୍ୟ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ସେଠି
ଜହ୍ନ ଲୁଚିଲା ![]()
ଅନ୍ଧାର ଘୁଞ୍ଚିଲା
ସୂରୁଜ ପୁରୁବେ ଉଇଁଲା;
ଦୂର ପରବତ ମଥାନ ଉପରେ
କାଉ କାଆ ରାଵ ଶୁଭିଲା
ସକାଳ ଥିରି ଆସିଲା।।୧।।
କୁସୁମ ଫୁଟିଲା
ପାଖୁଡ଼ା ମେଲିଲା
ଆହାକି ସୁନ୍ଦର ଦିଶିଲା;
ଥିରିଥିରି ବାଆ ବାସ ଚାହଟାଇ
ଭଅଁରକୁ ପାଶେ ଡାକିଲା
ସକାଳ ଥିରି ଆସିଲା।।୨।।
କାକର ପଡ଼ିଲା
ଘାସରେ ଲୋଟିଲା
ଶେଫାଳୀ ମଉଳି ରୁଷିଲା;
ସୂରୁଜକୁ ଦେଖି ଲାଜେଇ ମଉନେ
ଅଭିମାନେ ଧରା ଛୁଇଁଲା
ସକାଳ ଥିରି ଆସିଲା।।୩।।
ଧରଣୀ ହସିଲା
ଶୋଭା ବିକଶିଲା
ଶାନ୍ତିର ପୀୟୂଷ ଖୋଜିଲା;
ଇତର ଜନର ମନକନ୍ଦରରେ
ସଂଜୀବନୀ ସମ ଝରିଲା
ସକାଳ ଥିରି ଆସିଲା।।୪।।
ନିଦ ହଜିଗଲା
ସପନ ଭାଜିଲା
ସୁପ୍ତପରାଣ ଜାଗିଲା;
କର୍ମ ଭାବଧାରା ଜୀବନ ସୁଅରେ
ଦିନତା ନଉକା ବାହିଲା
ସକାଳ ଥିରି ଆସିଲା।।୫।।