କବିତା

ଡମ୍ବରୁଧର ବେହେରା  ଦୁଇଟି ଚାଳଘର ଘର ଉପରେ ଆକାଶ ଚାଳଘର କୋଣରେ ଚୁଳିଆ ଚଢେଇର ବସା, ଶାବକ ଆସି ଅଣ୍ଡା ଦେଇ ପୁଣି ବଡ଼ ହେଇ ଉଡିଯିବା ପରେ ଗୋଟେ ସଫେଦ ଗୋଲାକୃତ ଆଙ୍କିଦେଲା ପରେ ତମକୁ ଦେଖେଇ କହିଲି ଦେଖ “ମଲା ଜହ୍ନ” ବଢିଆ ହେଇଛି ନା ? ତମେ ଅବିକଳ ସେମିତି ଆଙ୍କିଲ ଓ କହିଲ…

ସାଧନା ପଣ୍ଡା  କିଛି ଛାଇ , କିଛି ଖରାର ଜୀବନ ମୁନ୍ଦାଏ ଶୀତଳତା କିଛି ଛାଇରେ ବିଶ୍ରାମ ଅଟକି ଯାଏ ପ୍ରାଣ କିଛି କ୍ଷଣ….. ! ଥକି ପଡେ ପାଦ , ଝାଉଁଳି ଯାଏ ହୃଦ , ଶିଝିଯାଏ ପିଠି , ଶୁଖିଯାଏ ତଣ୍ଟି , ଲଟକେ ଜୀବନ ; ଖୋଜିଲା ଖୋଜିଲା ଭାବନେଇ ଥକି ପଡେ ପଲକ ତଳର ଆଖି … !…

ତେଜସ୍ଵିନୀ ପଣ୍ଡା ପ୍ରତି ରାତିରେ ଜର ହୁଏ ରାତି ପାହିଲେ ଜର ଛାଡ଼ିଯାଏ, ପ୍ରେମିକର ସ୍ପର୍ଶରେ ଜରର ତାପମାତ୍ରା କମେ ସିନା ଦେହରେ ଘନୀଭୂତ ଶିହରଣର ଉତ୍ତାପ କ୍ଷୀପ୍ରରୁ କ୍ଷୀପ୍ରତର ହୁଏ। ଜର କାହାଠୁ ଜନ୍ମ ନିଏ? ବିରହରୁ ନା ଘାତକର ଜ୍ଵାଳାରୁ, ଗର୍ଭରେ ଜର ନଷ୍ଟ ହେଲାପରେ…

ରାଜ କିଶୋର ଦାସ ଫେରେଇ ଦେବାର କଳା ଜାଣି ହୋଇନି ବୋଲିତ ଯେତେ ନିବୁଜ କରି ଆଖି ବନ୍ଦ କଲେ ବି ଭରିଯାଏ ଆଖିରେ ଆଖିଏ ସ୍ୱପ୍ନ । ଘର କେଉଁଠି ତା’ର ଯେ ବେଧଡ଼କ ଚାଲି ଆସେ ନିଦ, ଅଧାନିଦ, ବେ ନିଦ ଦି ନିଦ ଫରକ ପଡ଼େନି। ରାତି ପାହାନ୍ତା ସକାଳ ଯେତେବେଳେ , ସେତେବେଳେ ରାଜ…

ଗଦାଧର ସାହୁ ଆସ ଗୋ ।। ସାଙ୍ଗ ଆସ ଗୋ ଆସ ରଙ୍ଗ ଖେଳିବା ।। ନାନା ରଙ୍ଗ ଆସ ମିଶି କିଣିବା ରଙ୍ଗର ପସରା ଧରି ଖେଳିବା ଯେତେଯେତେ ରଙ୍ଗ ଦାଣ୍ଡୁ କିଣିବା ପିଣ୍ଡେ ସେହି ରଙ୍ଗ ଆସ ଦେଖିବା |୧| ରାଗି ଗଲେ ମୁହଁ ନାଲି ପଡଇ ଏହା ନାଲି ରଙ୍ଗ ଚିହ୍ନିଥା ତୁହି, ଯଦି ଦରକାର ମନେ…

ସବିତା ତ୍ରିପାଠୀ କବିତା ଗୋ ତୁମେ ମୋ ଚିନ୍ତା ଚେତନେ ହୃଦୟଟା କିଣି ଦେଲଣି, ମନ ଉପଵନେ ଗୋଲାପି ସ୍ପନ୍ଦନେ ହୃଦୟଟା ଚୋରି ହେଲାଣି......। ନିର୍ଜନ ବେଳାରେ ସାଥି ହୋଇ ତୁମେ ଯେବେ ଆସିଥାଅ ଚିନ୍ତା ଚେତନେ, ହୃଦୟ ବିଚରା ସ୍ତବ୍ଧ ହେଇଥାଏ ତମ ଗୁଣୁ ଗୁଣୁ କୁହୁକ ତାନେ....।…

ଶ୍ୱେତପଦ୍ମା ପାଢ଼ୀ କେବେ ଲକ୍ଷ୍ମୀ, ସରସ୍ଵତୀ, କାମିନୀ ତ କେବେ ଦୁର୍ଗା ଶତାବ୍ଦୀ ପରେ ଶତାବ୍ଦୀ ବିତିଗଲାଣି ପ୍ରଶଂସାରେ ଅଥଚ, ନାରୀର ଗୁଣ ଓ ସୈାନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ବର୍ଣ୍ଣନା ତୁମ ଭାଷାକୋଷ ବର୍ହିଭୁତ ! ଭୟ ଦେଖେଇ ମୋତେ ନୀରବ କରିଦିଏ ସମାଜ ସ୍ବପ୍ନ ଭାଙ୍ଗିଗଲେ ସଜେଇ ଦିଏ ମୋତେ ଚିର…

ଡଃ.କୁଳାଙ୍ଗାର ବିଶ୍ବର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଦେଶ ଅଟଇ ଉତ୍କଳ, ଜଗତର ଶ୍ରେଷ୍ଠଖାଦ୍ୟ ଅଟଇ ପଖାଳ ! ବିଦେଶୀଏ ମଦପିଇ କରନ୍ତି ବାନ୍ତି, ଓଡ଼ିଆଏ ପଖାଳ ଖାଇଦେଲେ ଶାନ୍ତି! ମଦ ସହ ପଖାଳର ସାମଞ୍ଜସ୍ୟ ଅଛି, ସେଥିପାଇଁ ଓଡ଼ିଆ ତା ନିଶାରେ ପଡିଛି! ପେଗ୍ ପ୍ରସ୍ତୁତ ଯେଵେ ମଦରେ ପାଣିଢାଳ,…

ଶୁଭ୍ରାଂଶୁ ଶେଖର ମାହୁନ୍ତ ଏଇ ଫଗୁଣରେ .... ଆଖିଯୋଡିକ ମୋର ଖୋଜୁଛି ତୁମକୁ ଅତି ନିକଟରେ, ତୁମ ଉପେକ୍ଷlରେ.... ସ୍ୱପ୍ନ ମୋର ସବୁ ମଉଳିଯାଇଛି ଅବଶିଷ୍ଟ ଅବସୋସରେ ....! ଭାଙ୍ଗିଯାଉ ତୁମ ପାହାଡ଼ର ନୀରବତା ମୋ ଗୋଟିଏ ଶବ୍ଦରେ , ହସର ଫୁଆରା ଖେଳିଯାଉ ମୋ ଓଠରେ ତୁମ…

ପ୍ରିୟମ୍ବଦା ସାମଲ  ଗାଆଁ ମୁଣ୍ଡ ଶେଷ ପୋଖରୀ କୂଳରେ କିଅବା ନଦୀ କୂଳରେ ତୁଠ ପଥରଟି ପଡ଼ି ରହିଥାଏ ନୀରବ ନିର୍ବିକାରରେ। ରୁଣୁଝୁଣୁ ଧ୍ଵନି ପାଦର ନୂପୁର ଯେତେବଳେ ଛୁଇଁ ଦିଏ ଏକଲା ପଣରେ ଜିଇଁ ଉଠେ ସତେ ମନ ତାର ଗୀତ ଗାଏ। ସୁକୁମାରୀ ବାଳା ପାଦର ପରଶେ ଲଭେ ସ୍ବର୍ଗ ସୁଖ…