କବିତା

ପ୍ରସେନଜିତ ସେଠୀ  ନିଜ ରକ୍ତ ମାଂସ ଦେଇ ଅସହ୍ୟ ଯନ୍ତ୍ରଣା ସହି ନଅ ମାସ ଗର୍ଭେ ବୋହି ନବଜାତ ଜନ୍ମ ଦିଏ, ସେ ମାଆ। ଶିଶୁ ପାଳେ ଦୁଗ୍ଧ ଦେଇ, ପିଲା ସାଥେ ପିଲା ହୋଇ, ମନ ଭୁଲା ଗପ କହି, ମଳ ମୂତ୍ର ବାନ୍ତି ଧୋଇ, ଛୋଟରୁ ବଡ଼ କରିଥାଏ, ସେଇ ମାଆ। ଯଥାସାଧ୍ୟ ଜ୍ଞାନ ଦେଇ…

ଅମିୟ ଭାନୁ ଧଳ କାହ୍ନା ! ବସନ୍ତର ବାସନ୍ତିକ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ କୃଷ୍ଣଚୂଡ଼ାର ଗୁନ୍ଥାଗୁନ୍ଥା ଫୁଲରେ କଦମ୍ବମୂଳର ଅନାବନା ଘାସରେ କାହ୍ନା ! ବେଶ୍ ତମେ ଆଜି ମନେ ପଡୁଛ l ଜାଣିଛ କାହ୍ନା ! ଟିକେ ମନେପକାଅ ତ ! ହଠାତ୍ କଦମ୍ବଟେ ଗଛରୁ ନୀରବ ଯମୁନାର ପାଣିରେ ପଡିଲେ, ଆମେ ଚମକି…

ଡଃ କୁଳାଙ୍ଗାର  ମେସେଜ ଏବଂ ଇ-ମେଲରେ କୋଟି କୋଟି ଟଙ୍କା ଲଟେରୀ ଉଠିଚି ବୋଲି ଯେବେ ମୁଁ ଜାଣୁଛି; କେତେ ସଂଖ୍ୟା ସହ କେତେଟା ଶୂନ ଲାଗିବ ବୋଲି ମୁଁ ଗଣୁଛି! ସତେ ଯଦି ତାହା ଛାଣୁଛି, ଆମେରିକା ଯାଇ କନିଆ ଆଣନ୍ତି ମେଲିଣ୍ଡା ବିଲ୍-କୁ ଛାଡି ଦେବାର ମୁଁ ଶୁଣୁଛି!! ଝିଅଟିଏ…

ବିଶ୍ୱଜିତ ସାହୁ  ହଁ, ମୁଁ ନିଜ ଇଚ୍ଛାରେ ଆଦରି ନେଇଛି, ଏଇ ଅନ୍ଧାର କୋଠରୀ, ଏଇ ନୀରବତା, ଏଇ ନିଶ୍ଚଳତା... ଦିନେ ମୋର ବି ଇଚ୍ଛା ଥିଲା, ଦେଖିବାକୁ ସ୍ବପ୍ନର ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ, ଶୁଣିବାକୁ ପକ୍ଷୀଙ୍କ କୋଳାହଳ, ହେଲେ ସବୁ ସ୍ବପ୍ନ ଆଜି ଧୂଳିସାତ, ସବୁ ଆଶା ଆଜି ମୃତ.. ଏବେ କେବଳ…

ସୁପ୍ରିୟା ପଣ୍ଡା    ହା ହା କାର ଆଜି ଜନମାନସରେ ଦୁର୍ବିପାକର ସମୟ , ଦୂର ଦେଶୁ କେଉଁ କ୍ଷୁଦ୍ର କଣିକା ମାନବ ଜାତିର ଭୟ। ବ୍ୟାଧିର ରାକ୍ଷସ ବାହୁ ତଳେ ଆଜି ବିଶ୍ୱ କବଳିତ ହୁଏ, କୋଣ ଅନୁକୋଣେ କାୟା ବିସ୍ତାରି ସଭିଙ୍କ ପ୍ରାଣ ଥରାଏ । ପଶୁପକ୍ଷୀ ସବୁ ନିର୍ଭୟର ଚିତ୍ତେ…

ରାମକୃଷ୍ଣ  ହାଣକାଟ ସଇଲା ରକ୍ତସ୍ନାନ ସଇଲା ଏଥର ଫେରିବା କଥା ଘରକୁ ଘର କାହିଁ, ରାସ୍ତା କାହିଁ ଘରକୁ? ରକ୍ତନଦୀରେ ଭାସିଗଲା ସବୁ ମହଜୁଦ ସୁଖ ଆଉ ବେଳେ କାହିଁ ଫେରିବାକୁ ! ବେଳ ଗଡି଼ଗଲା ସାଉଁଟି ପାରିଲିନାହିଁ ଫୋପଡା଼ ସ୍ବପ୍ନଙ୍କୁ ଫେରାର୍ ନିଦକୁ, ନିଶ୍ବାସକୁ ସାଉଁଟି…

ଦେବାଶିଷ ସେନାପତି  ସାହିତ୍ୟ ସୁଶବ୍ଦ ମାଧୁର୍ଯ୍ୟ କବିଙ୍କୁ କରାଏ ଅଧୈର୍ଯ୍ୟ କିଏ ଲେଖେ ଏଠି ଶାନ୍ତିର ଗାଥା ଗଢିକାକୁ ସୁଖ ସମାଜ ବୁଝାଏ କେ କେତେ ତାତ୍ପର୍ଯ୍ୟ କିଏସେ ଝରାଏ ଭାବ ଭାଷାରସ ପାଠକ ହୁଅନ୍ତି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ।। ଆଙ୍କିଦିଏ କିଏ ଲେଖନୀ ମୁନରେ ଶୀତ ସକାଳର ସୂର୍ଯ୍ୟ…

ଦିଲୀପ କୁମାର ପଣ୍ଡା  ଜ୍ଞାନର ସ୍ରୋତସ୍ୱିନୀ ମୃତ୍ୟୁର ଆଲିଙ୍ଗନରେ ହୁଏ ବିଜୟିନୀ । ଓଁ କାର ସହ ଏକାତ୍ମ ହୁଏ ଅନ୍ତରଆତ୍ମା । ଅସୀମ ଜ୍ୟୋତି ଆହରଣ କରେ ଦେହାତୀତ ବିସ୍ତାରିତ ଆକାଶରେ ଦେହର ମୃତ୍ୟୁ ବିନା ଅସମ୍ଭବ ଅମରତ୍ୱ ଲାଭ। ଶାଶ୍ୱତ ଓଲ୍ହାଇ ଆସେ ସ୍ୱର୍ଗରୁ ମର୍ତ୍ତ୍ୟକୁ…

କବି କୁଳାଙ୍ଗାର  ସପନ ହଜୁଛି ଜୀବନ ବିନ୍ଧୁଛି କରୋନା ହସୁଛି ମଣିଷ କାନ୍ଦୁଛି ମୁଣ୍ଡ ହୋଇଯାଏ ଟିଣ ! ମୁଁ ଆଉ କବିତା ଲେଖିବି କ'ଣ ? ତଥାପି ଅଛନ୍ତି ଗାଲୁଆ ଅନେକ ମାନନ୍ତିନି କଟକଣା; ବୁଲନ୍ତି ନିର୍ଧୁମ ପକେଟରୁ ପଛେ ଜୋରିମନା ହେଉ ଗଣା ! ଠେଙ୍ଗାକୁ ଚଳାନ୍ତି ମାମୁଁ ଗଣ…

ବିଜୟ କୁମାର ପାତ୍ର  ଆସ ପୁଣି ବସି ଯିବା ଛାଇର ଦୂରତା ମାପି ଛୋଟ ଗଛ ତଳେ, ଭାଷା ଶୂନ୍ୟ ଶବ୍ଦହୀନ କଥା କିଛି କଥା ହେବା ପୁଣି ଏକ ସଞ୍ଜ ନଇଁ ଯିବ ଛାଇ ଗୁଡା ଅପସରି ଯିବେ, ଯେଝା ଯେଝା ବାଟେ । କହିନି ତ ମନ କଥା କାହା ଆଗେ ମୁଁ, ନିଶ୍ୱାସକୁ ଚାପି ଚାପି କେତେ ମୁଁ ଜଗିଛି,…