ଲକ୍ଷ୍ମଣ ସାହୁଙ୍କ ନିୟମିତ ସ୍ତମ୍ଭ
ଚଳିତ ଆର୍ଥିକ ବର୍ଷର ବଜେଟ୍ ନିକଟରେ ଆସୁଥିବାରୁ ଭାରତୀୟ ଅର୍ଥନୀତିର ଭଲ ଓ ମନ୍ଦ ବିଶ୍ଳେଷଣ କରିବାର ସମୟ ଆସିଛି । ଏହି ପୃଷ୍ଠଭୂମିରେ ଚଳିତ ଆର୍ଥିକ ବର୍ଷ ୨୦୨୨-୦୨୩ ଭାରତୀୟ ଅର୍ଥନୀତି ପାଇଁ ଏକ ଆହ୍ୱାନର ବର୍ଷ ହୋଇପାରେ । ଗତ ବର୍ଷ ଫେବୃଆରୀରେ ରୁଷ-ୟୁକ୍ରେନ ଯୁଦ୍ଧ ଯୋଗୁଁ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିବା ବିଶ୍ୱ ଅର୍ଥନୈତିକ ସଙ୍କଟ । ଏହି ଯୁଦ୍ଧ ଯୋଗୁଁ ଅଶୋଧିତ ତୈଳର ମୂଲ୍ୟ ବିଶ୍ୱ ସ୍ତରରେ ବୃଦ୍ଧି ପାଇଲା । ଯାହା ଫଳରେ ଭାରତରେ ସମସ୍ତ ପ୍ରକାର ଆମଦାନୀ ଦିନକୁ ଦିନ ମହଙ୍ଗା ହେଲା । ଘରୋଇ ସାମ୍ନାରେ ମୁଦ୍ରାସ୍ଫୀତି ବୃଦ୍ଧି ପାଇବାରୁ ଭୟଙ୍କର ପରିସ୍ଥିତି ଦେଖାଗଲା । ସାଧାରଣ ଭାରତୀୟ ଗ୍ରାହକ ଏସବୁ ଆଶା କେବେ କରିନଥିଲେ । କରୋନା ମହାମାରୀର ଦୁଇ କଠିନ ବର୍ଷ ପରେ, ସେମାନେ ସେମାନଙ୍କ ଆର୍ଥିକ ସ୍ଥିତିରେ କିଛି ଶକ୍ତି ଆଶା କରୁଥିଲେ, ଯାହା କ୍ରମାଗତ ଭାବେ ବୃଦ୍ଧି ପାଉଥିବା ମୁଦ୍ରାସ୍ଫୀତି ଏବଂ ବେକାରୀ କାରଣରୁ ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ । ଆମେରିକାର ଅର୍ଥନୈତିକ ନୀତି ଯୋଗୁଁ ଦ୍ୱିତୀୟ ପ୍ରଭାବ ଭାରତୀୟ ଅର୍ଥନୀତି ଉପରେ ପ୍ରଭାବ ପକାଇଲା । ମୁଦ୍ରାସ୍ଫୀତି ନିୟନ୍ତ୍ରଣ ପାଇଁ ଆମେରିକାର କେନ୍ଦ୍ରୀୟ ବ୍ୟାଙ୍କ ସୁଚିନ୍ତିତ ଭାବେ ସୁଧ ହାର ବଢାଇଲା । ଯାହା ଡଲାରକୁ ଭାରତୀୟ ଟଙ୍କା ତୁଳନାରେ ଅଧିକ ଶକ୍ତିଶାଳୀ କରିଥିଲା ।
ଫଳତଃ ଭାରତୀୟ ଟଙ୍କା ଦୁର୍ବଳ ହୋଇ ଐତିହାସିକ ସ୍ତରରେ ପହଞ୍ଚିଛି । ଟଙ୍କାର ଦୁର୍ବଳତା ଭାରତୀୟ ଅର୍ଥନୀତି ପାଇଁ ଏକ ବଡ ଝଟକା । କାରଣ ଏହା ଭାରତର ବିଶ୍ୱ କ୍ରୟକୁ ଅଧିକ ମହଙ୍ଗା କରିଦେଇଛି । ଫଳସ୍ୱରୂପ ଘରୋଇ ସାମ୍ନାରେ ମୁଦ୍ରାସ୍ଫୀତି ଘଟିଛି । ଏସବୁ ମଧ୍ୟରେ ଚଳିତ ଆର୍ଥିକ ବର୍ଷରେ ବିଶ୍ୱର ତଥା ଆଭ୍ୟନ୍ତରୀଣ ଅର୍ଥନୈତିକ ଅବସ୍ଥାକୁ ଦୃଷ୍ଟିରେ ରଖି ଭାରତୀୟ ଅର୍ଥନୀତିକୁ ମଜବୁତ କରିବାକୁ ରିଜର୍ଭ ବ୍ୟାଙ୍କ ବହୁତ ଭଲ ଉଦ୍ୟମ କରିଛି । ଉଦାହରଣ ସ୍ୱରୂପ ଚଳିତ ଆର୍ଥିକ ବର୍ଷରେ ସୁଧ ହାର ଚାରି ଗୁଣରୁ ଅଧିକ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରାଯାଇଥିଲା ଏବଂ ରେପୋ ହାର ଅପ୍ରତ୍ୟାଶିତ ଭାବରେ ବୃଦ୍ଧି ପାଇଲା । ବର୍ତ୍ତମାନ ପ୍ରାୟ ପନ୍ଦର ବର୍ଷ ପରେ ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇଁ ଭାରତରେ ରେପୋ ହାର ୬.୦ ପ୍ରତିଶତ ରହିଛି । ଏହା ପଛର ମୁଖ୍ୟ କାରଣ ହେଉଛି ଆମେରିକାର ଫେଡ ଦ୍ୱାରା ସୁଧ ହାର ବୃଦ୍ଧି । ଯାହାର ଫଳସ୍ୱରୂପ ଭାରତୀୟ ଟଙ୍କା ଦୁର୍ବଳ ହୋଇ ଘରୋଇ ସାମ୍ନାରେ ମୁଦ୍ରାସ୍ଫୀତି ବୃଦ୍ଧି ପାଇଲା । ଯଦି ଏହା ହୋଇନଥାନ୍ତା ତେବେ ଅନେକ ନକାରାତ୍ମକ ପରିଣାମ ସାମ୍ନାକୁ ଆସିଥାନ୍ତା । ଯେଉଁଥିରେ ଅର୍ଥନୈତିକ ଅବନତି ମଧ୍ୟ ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ କରାଯାଇପାରେ ।
ଉଲ୍ଲେଖନୀୟ କଥା ହେଉଛି, ଆଜି ଭାରତ ବିଶ୍ୱର ପଞ୍ଚମ ବୃହତ୍ତମ ଅର୍ଥନୀତିର ରାଷ୍ଟ୍ର । ଏହି ଦିନ ଉଭୟ ଆମେରିକା ଓ ଚୀନ୍, ଭାରତୀୟ ଅର୍ଥନୀତିର ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ଭାଗୀଦାର । ଯାହା ଏକ ଆର୍ଥିକ ସଙ୍କଟ ଦେଇ ଗତି କରୁଛନ୍ତି । ଚାଇନାରେ କରୋନା ମହାମାରୀ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ ବାହାରେ ଏବଂ ଅର୍ଥନୀତି ପୁଣି ଏକ ସଙ୍କଟ ଦେଇ ଗତି କରୁଥିବାବେଳେ ୨୦୨୦-୨୦୨୧ ମସିହାରେ ଆମେରିକାର ଅର୍ଥନୀତିରେ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟମୂଳକ ଭାବେ ବୃଦ୍ଧି ହୋଇଥିବା ତରଳ ପଦାର୍ଥ ବର୍ତ୍ତମାନ ଘରୋଇ ସ୍ତରରେ ମୁଦ୍ରାସ୍ଫୀତି ଗତ ପଚାଶଟି ତୁଳନାରେ ଅଧିକ କରିଛି । ଏହାର ପରିଣାମ ସ୍ୱରୂପ ଉଭୟ ଦେଶ ସେମାନଙ୍କର ଆର୍ଥିକ ନୀତିରେ ମୂଳ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିଛନ୍ତି । ସେଥିପାଇଁ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଏହାର ଅର୍ଥନୈତିକ ପାର୍ଶ୍ୱ ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ଭାରତୀୟ ଅର୍ଥବ୍ୟବସ୍ଥା ଉପରେ ପଡ଼ିଲା । ତଥାପି ଆରବିଆଇର ସୁଦୂରପ୍ରସାରୀ ଚିନ୍ତାଧାରା ଯୋଗୁଁ ଭାରତ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଜଟିଳ ପରିସ୍ଥିତିରେ ନାହିଁ ।
ଏସବୁ ମଧ୍ୟରେ ଏକ ସୁଖଦ ପରିସ୍ଥିତି ମଧ୍ୟ ଥିଲା ଯେ ଦୀର୍ଘ ସମୟ ପରେ ମୁଦ୍ରାସ୍ଫୀତି ହାର ନିୟନ୍ତ୍ରଣରେ ଥିବା ପରି ମନେହୁଏ । ନଭେମ୍ବର ୨୦୨୨ରେ ଗ୍ରାହକ ମୂଲ୍ୟ ସୂଚକାଙ୍କ ଯଥା ଏସବିଆଇ ଓ ହୋଲସେଲ ମୂଲ୍ୟ ସୂଚକାଙ୍କ ଯଥା ଡବ୍ଳୁପିଆଇ (WPI) ଯାହା ମୁଦ୍ରାସ୍ଫୀତି ହାର ନିର୍ଣ୍ଣୟ କରେ, ତାହା ଛଅ ପ୍ରତିଶତ ତଳେ ରେକର୍ଡ କରାଯାଇଥିଲା । ଜାନୁଆରୀ ସିପିଆଇ (CPI)ରେ ହ୍ରାସ ୨୦୨୨ ପରଠାରୁ ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇଁ ଦେଖାଗଲା । ଅନ୍ୟପକ୍ଷରେ ଡବ୍ଳୁପିଆଇ (WPI) ୫.୮୫ ପ୍ରତିଶତରେ ରେକର୍ଡ କରାଯାଇଥିଲା । ଯେଉଁଥିରେ ୨୦୨୧ ବର୍ଷ ପରେ ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇଁ ଏପରି ହ୍ରାସ ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଥିଲା । ଏହା ପୂର୍ବରୁ ୮.୩୯ ପ୍ରତିଶତ ଥିଲା । ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଚଳିତ ଆର୍ଥିକ ବର୍ଷରେ ଆରବିଆଇ ଦ୍ୱାରା ବୃଦ୍ଧି ହୋଇଥିବା ରେପୋ ହାର ଏହା ପଛରେ ଏକ ମୁଖ୍ୟ କାରଣ । କାରଣ ଏହା ଆର୍ଥିକ ସରଳତାକୁ ବହୁ ପରିମାଣରେ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରିପାରିବ ।
ଅବଶ୍ୟ ଏହି ଦିଗ ବିଶ୍ଳେଷଣରେ ମଧ୍ୟ ଉଭା ହୋଇଛି ଯେ ଆଜିକାଲି ଫଳ ଓ ପନିପରିବା ଦର ହଠାତ୍ ବୃଦ୍ଧି ପାଇଛି । ଯେଉଁ କାରଣରୁ ସେମାନଙ୍କର ମୂଲ୍ୟ ହ୍ରାସ ପଞ୍ଜିକୃତ ହୋଇଛି ଏବଂ ଏହି କାରଣରୁ ହ୍ରାସ ସିପିଆଇ (CPI) ଏବଂ ଡବ୍ଳୁପିଆଇ (WPI) ରେ ପଞ୍ଜିକୃତ ହୋଇଛି । ସେଥିପାଇଁ ଆଲୋଚନା କରିବା ମଧ୍ୟ ସାଧାରଣ କଥା ଯେ ମୁଦ୍ରାସ୍ଫୀତି ହାର ହ୍ରାସ ହେବା ନକାରାତ୍ମକ ମନେହୁଏ । କାରଣ ଏହା ସାଧାରଣ ଲୋକଙ୍କୁ ଅର୍ଥନୈତିକ ଗତିବିଧି ଦେଇ ନାହିଁ । ଏସବୁ ମଧ୍ୟରେ ଭାରତୀୟ ଗଣତନ୍ତ୍ରରେ ଜନପ୍ରିୟ ରାଜନୀତି ମଧ୍ୟ ଏଭଳି ପର୍ଯ୍ୟାୟରେ ପ୍ରବେଶ କରିଛି । ଯାହା ଅର୍ଥନୈତିକ ସଙ୍କଟ ଆଶଙ୍କାକୁ ଆହୁରି ଗଭୀର କରିଦେଇଛି ।
ଆଜିକାଲି ଭାରତୀୟ ଅର୍ଥବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ଆୟ ଖର୍ଚ୍ଚ ସହିତ ସମାନ ବୋଲି କୁହାଯାଉଛି । ମୁକ୍ତ ବିତରଣର ରାଜନୀତି ଏତେ ବ୍ୟାପକ ହୋଇଛି ଯେ ଭୋଟ୍ ପାଇବା ପାଇଁ ରାଜନୈତିକ ଦଳ ଅର୍ଥନୈତିକ ସଙ୍କଟର ପୂର୍ବାନୁମାନକୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ଅଣଦେଖା କରୁଛନ୍ତି । ଏକ ରିପୋର୍ଟର ସଦ୍ୟତମ ତଥ୍ୟ ଅନୁଯାୟୀ ଆଜିକାଲି ଭାରତର ସମସ୍ତ ରାଜ୍ୟର ଆର୍ଥିକ ଋଣ ଭାରତୀୟ ଅର୍ଥନୀତିର ଜିଡିପିର ତିରିଶ ପ୍ରତିଶତରୁ ଅଧିକ ଅଟେ । ଏହି ପରିପ୍ରେକ୍ଷୀରେ ଏହା ମଧ୍ୟ ସ୍ପଷ୍ଟ କରିବା ଆବଶ୍ୟକ ଯେ ୨୦୧୮ରେ ସଂସଦ ଦ୍ୱାରା ପାଳିତ ହୋଇଥିବା ଆର୍ଥିକ ଦାୟିତ୍ଵ ଓ ବଜେଟ୍ ପରିଚାଳନା ଅଧିନିୟମ (FRBM) ଅଧିନିୟମ ଅନୁଯାୟୀ ଅର୍ଥନୀତିରେ ଋଣ ସୀମା ଷାଠିଏ ପ୍ରତିଶତ ହେବା ଉଚିତ । ଜିଡିପି, ଯେଉଁଥିରେ କେନ୍ଦ୍ରୀୟ ଅଂଶ ଚାଳିଶ ପ୍ରତିଶତ ଏବଂ ବାକି ରାଜ୍ୟଗୁଡିକର ଅଂଶ ରହିବା ଉଚିତ୍ । ବର୍ତ୍ତମାନ ରାଜ୍ୟଗୁଡିକର ଅଂଶ ବହୁ ବୃଦ୍ଧି ପାଇଛି, ଯାହା ଏକ ଚିନ୍ତାର ବିଷୟ । ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଏହି ପ୍ରସଙ୍ଗରେ, ରାଜ୍ୟଗୁଡିକ ଆଗାମୀ ସମୟରେ କେନ୍ଦ୍ରରୁ ଅଧିକ ସାହାଯ୍ୟ ଆବଶ୍ୟକ କରିବେ । ଯାହା ଫଳରେ ଏହାର ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ପ୍ରଭାବ ଅଭିବୃଦ୍ଧି ହାରରେ ଦେଖାଯିବ ।
ଦିନକୁ ଦିନ ବଢୁଥିବା ଦଳ ଅଧୀନରେ ରାଜ୍ୟଗୁଡିକ ଦ୍ୱାରା ମୁକ୍ତ ବଣ୍ଟନ ରାଜନୀତି ଚାଲିଛି । ରୋଜଗାରର ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ସମ୍ବଳ ବିକାଶ କରିବା ଏବଂ ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳ ଓ ଛୋଟ ସହରଗୁଡ଼ିକୁ ଅର୍ଥନୈତିକ ବିକାଶର ମୁଖ୍ୟ ସ୍ରୋତକୁ ନେବା ପରିବର୍ତ୍ତେ, ଚଳିତ ଆର୍ଥିକ ବର୍ଷ ୨୦୨୨-୦୨୩ ଭାରତ ପାଇଁ ପଡୋଶୀ ଦେଶଗୁଡିକର ବିଫଳତା ସହିତ ଯଥେଷ୍ଟ ହୋଇଛି । ସମସ୍ତେ ଶ୍ରୀଲଙ୍କାର ଆର୍ଥିକ ଦୁଃଖ, ବାଂଲାଦେଶ ତଥା ପାକିସ୍ତାନରେ କ୍ରମାଗତ ଭାବେ ହ୍ରାସ ପାଉଥିବା ଅର୍ଥନୀତିକୁ ଅନୁଭବ କରିଛନ୍ତି । ବିଶେଷକରି ଏହା ଭାରତୀୟ ଅର୍ଥନୀତି ପାଇଁ ଚିନ୍ତାର ବିଷୟ । କାରଣ ଜଗତୀକରଣ ଯୁଗରେ ପଡୋଶୀ ଦେଶର ଆର୍ଥିକ ଦୁର୍ବଳତାକୁ ଛୁଇଁବା ସହଜ ନୁହେଁ । ବର୍ତ୍ତମାନ ଭାରତୀୟ ଅର୍ଥନୀତିରେ ମୁଣ୍ଡପିଛା କ୍ରୟ କ୍ଷମତା, ଆର୍ଥିକ ଋଣ ଓ ବୈଦେଶିକ ମୁଦ୍ରା ସଂଗ୍ରହ ଏକ ସମ୍ମାନଜନକ ସ୍ଥିତିରେ ଅଛି । ଯେଉଁ କାରଣରୁ ଆସନ୍ତା ଆର୍ଥିକ ବର୍ଷରେ ଭାରତୀୟ ଅର୍ଥନୀତି ପାଇଁ କୈାଣସି ସୁଯୋଗ ମିଳିବ ଏଥିରେ ସନ୍ଦେହ ନାହିଁ ।
ବର୍ତ୍ତମାନ ସରକାର ଅର୍ଥନୈତିକ ନୀତିରେ ଏପରି କିଛି ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିବା ଉଚିତ୍, ଯାହାର ପ୍ରଭାବ ସାଧାରଣ ଲୋକଙ୍କ ଜୀବନରେ ଦେଖିବାକୁ ମିଳିବ । ମୁଖ୍ୟତଃ ସମାଜର ଛୋଟ ବେତନ ପ୍ରାପ୍ତ ଲୋକଙ୍କୁ ଟିକସରୁ ମୁକ୍ତି ଦିଆଯିବା ଉଚିତ୍ । ବ୍ୟାଙ୍କିଙ୍ଗ ନୀତିରେ ମଧ୍ୟ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରାଯିବା ଉଚିତ । ଏଭଳି କରାଯିବା ଉଚିତ୍ ଯେଉଁଥିରେ ନିର୍ମାଣ କ୍ଷେତ୍ର ଅନ୍ତର୍ଗତ ପିଏଲଆଇ (PLI) ଯୋଜନା ମାଧ୍ୟମରେ ସର୍ବାଧିକ ସଂଖ୍ୟକ ନିଯୁକ୍ତି ପ୍ରଦାନ କରୁଥିବା ଶିଳ୍ପକୁ ଆର୍ଥିକ ରିହାତି ପ୍ରଦାନ କରାଯିବା ଉଚିତ । ଏହା ବ୍ୟତୀତ ଗ୍ରାମୀଣ ଅର୍ଥନୀତିରେ ଅଧିକ ନିଯୁକ୍ତି ସୃଷ୍ଟି ପାଇଁ ଆବାସିକ ଏବଂ ନିର୍ମାଣ କ୍ଷେତ୍ରକୁ ଆହୁରି ବିସ୍ତାର କରାଯିବା ଉଚିତ୍ । ଫଳସ୍ୱରୂପ ସମସ୍ତ ମୁଖ୍ୟ କାରଣଗୁଡିକର ଚାହିଦା ବୃଦ୍ଧି ପାଇବ ଓ ଅର୍ଥନୀତି ମଧ୍ୟ ବୃଦ୍ଧି ପାଇବ । ଏହା ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ ଏକ ମୁଖ୍ୟ ଆବଶ୍ୟକତା ମଧ୍ୟ ରହିଛି ଯେ ଅର୍ଥନୈତିକ ନୀତି ଅନୁଯାୟୀ ଘରୋଇ ସଞ୍ଚୟକୁ ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ଉତ୍ସାହିତ କରାଯିବା ଉଚିତ । ଏସବୁ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଭିତ୍ତିଭୂମିର ବିକାଶ ପାଇଁ ନୂତନ ସରକାରୀ ଆବଣ୍ଟନ ଘୋଷଣା କରାଯିବା ଉଚିତ । ଏହା ସରକାରୀ ବିନିଯୋଗ ସହିତ ଘରୋଇ ପୁଞ୍ଜି ବିନିଯୋଗକୁ ସିଧାସଳଖ ଲାଭ ଦେବ । ଅର୍ଥନୈତିକ ବିକାଶ ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସ୍ରୋତରେ ରହିବ..!!!
ଅଧ୍ୟକ୍ଷ , ମହାନଦୀବିହାର ମହିଳା ସ୍ନାତକ ମହାବିଦ୍ୟାଳୟ , କଟକ – ୪
ଦୂରଭାଷ : ୯୦୪୦ ୧୫୧୪୭୫
Email : Laxmansahoo9040@gmail.com
