କବିତା

ବାଦଲ ମହାନ୍ତି ଟିକେ ଡେରିହବ କିନ୍ତୁ ପାଇଯିବ । କ’ଣ? କିଛି ଶୂନ୍ୟତା, ମୁଁ ଥିବା ଯାଏ ଯାହାକୁ ଆଦୌ ପାଇନଥିଲ! ଟିକେ ଡ଼େରିହବ କିନ୍ତୁ ବୁଝିଯିବ । କ’ଣ? ପରସ୍ପରର କିଛି ନିରବତା, ଯାହାକୁ ତମର ସଂଚିବାର ଥିଲା! ଟିକେ ଡ଼େରିହବ ଖୋଜ, କାଳେ ମିଳିଯିବ । କ’ଣ? ଛାଇ!…

ରାଜଲକ୍ଷ୍ମୀ ତ୍ରିପାଠୀ ଜୀବନ: ଏକ ନିଶ୍ବାସ ପ୍ରଶ୍ବାସ ଆଗମନ ଓ ପ୍ରତ୍ୟାଗମନ କିଛି ଦୃଶ୍ୟ କିଛି ଅଦୃଶ୍ୟ ମନ: ସେମିତି ରହିଥାଉ ନଯାଉ ଉପରକୁ ନଆସୁ ତଳକୁ । ସମୟ: ଆସିବ ଯିବ ଭୁଲିନି ଭୁଲିଛି ମୁଣ୍ଡ ଉପରେ ପାରାଭାଡି । ସ୍ବପ୍ନ: ଇଶ୍ବର ଦୋଳିରେ ଝୁଲୁଛନ୍ତି…

ସୂର୍ଯ୍ୟସ୍ନାତ ତ୍ରିପାଠୀ ନୂଆ ଓ ପୁରୁଣା ରକ୍ତ, ସବୁ ତୁମ ପାଇଁ ପିଆଲା ପିଆଲା ରକ୍ତ, ସବୁ ତୁମ ପାଇଁ । ଆଣିଛି ମୁଁ ଛାତି ଚିରି ମଂତୁରା ମାଟିର ଆଞ୍ଜୁଳା ଆଞ୍ଜୁଳା ରକ୍ତ, ସବୁ ତୁମ ପାଇ। ଅନ୍ତିମ ଜୋକର ଶୋଷ ମେଣ୍ଟିଗଲା ପରେ ଯେତିକି ବଳିଲା ରକ୍ତ, ସବୁ ତୁମ ପାଇଁ। ଫୁଲ ଓ…

ପ୍ରଣୟ ସୁଧା ହୃଦୟ ନିଖୋଜ ହେଲା ବେଳକୁ ପାହାଡ଼ ତରଳି ସାରିଥିଲା, ମନ ଝୁଣ୍ଟି ପଡିଲା ବେଳକୁ ନଦୀ ଉପରୁ ଶୋଷର ବିଶ୍ୱାସ ଭାଙ୍ଗିସାରିଥିଲା, ଆଖି ଝରିଲା ବେଳକୁ ସମୁଦ୍ରରୁ ମରା ସାରିଥିଲା ସବୁତକ ଲୁଣ , ଆଉ ଏତକ ହେଲା ବେଳକୁ ଅଙ୍କା ହୋଇ ସରି ଯାଇଥିଲା ଗୋଟେ କାନଭାସ । ତଦନ୍ତ…

ଅକ୍ଷୟ ବେହେରା କିଛି ଭୁଲ ରହିଗଲା କି କେଉଁଠି ସେମିତି କେବେ ମନ କରି ନ ଥିଲି ତ ଅବେଳର କାହିଁକି ମନ ବଳେଇଲି ନୀରା କଣ କିଛି ବିପଦକୁ ସାମ୍ନା କରିଛି କି? ଏତେ ଟିକେ ପ୍ରଲୋଭନ ମାତ୍ର କେତୋଟି ସେକେଣ୍ଡର କଥା, ଏତେ ବ୍ୟଥା ଦେଉଛି କାହିଁକି ମୁଁ ତ ସର୍ତ୍ତ ରଖିଥିଲି ଏ…

ଦେବଯାନୀ ତ୍ରିପାଠୀ ମୁଁ ଗୋଟିଏ କବିତାର ଜୀବନ ବଞ୍ଚୁଛି ମୋ ଆଖିରେ ଭଲପାଇବାର ସମୁଦ୍ର ସମୁଦ୍ର ଲହଡି ତଥାପି ତୁମେ ଦେଖିପାରୁଛ ସେଠି ଦରଫୁଟା ମଲ୍ଲୀର ଦୁଃଖ ଶୁଣିପାରୁଛ ଗୋଟେ ଏକଲା ସମୟର ଶୋକଗୀତ। ତୁମକୁ ଲାଗେ ସେଠି ଆଜିକାଲି ଉଜୁଡି ଯାଇଥିବା ସ୍ଵପ୍ନ ମାନଙ୍କ ଭିଡ ମୋ ମୋବାଇଲର…

 ଶୁଭଶ୍ରୀ ଶୁଭସ୍ମିତା ମିଶ୍ର ତାର ସେ ନିରୀହ ହଳେ ଆଖି ଯେ' ମୋତେ ଫ୍ରକ୍ ପିନ୍ଧା ଝିଅରୁ ଅପରାଜିତା ଫୁଲଟେ କରିଦିଏ , ତାର ସେ ସଶକ୍ତ ପାପୁଲି ଯେ ' ପେଣ୍ଡୁ ପରି ଫିଙ୍ଗି ମୋତେ ସମୁଦ୍ର ଫେଣକୁ ଆଉ ଛାଣିଆଣେ ଓଦା ରୁଟି ଟେ ପରି ତାର ସେ ଉତ୍ତପ୍ତ ଓଠ ଯେ' ତତଲା କଡେଇରେ ମାଛ…

ଦିପୁନ୍ ପୁହାଣ ଶେଷକୁ ମୁଁ ତା'ର ନାଁ ଦେଲି 'ନଦୀ', ସେ ଖାଲି ଅଳପ ହସିଲା ଓ ବୋଧ ଦିଆ କୁନି ଶିଶୁଟି ପରି ବହିଗଲା ମୋ ଅନୁର୍ବର ଭୂମିଖଣ୍ଡ ଉପରେ.. ଆରମ୍ଭରୁ ମୁଁ ତାକୁ 'ଜହ୍ନ' ବୋଲି ଡାକିଥିଲି, ଅତୁଟ ସ୍ନେହରେ.. ସେତେବେଳେ ସେ ସତେଜ ଦିଶୁଥିଲା, ତା' ଦେହଯାକ ଭରିଥିଲା…

ରାଜଲଷ୍ମୀ ତ୍ରିପାଠୀ ଫଳକ ଟି ଝୁଲୁଛି ଝଲସୁଛନ୍ତି ଦିବ୍ୟଚିତ୍ରମାନ କାଠ ଉପରେ କଟା ସରୁ ଲମ୍ବା ରାସ୍ତା କିଏ ଜାଣେ ମିଶିଛି ସେ କେଉଁଠି ଏକ ବୃତ୍ତାକାର ମଣ୍ଡଳ ରେ। ବାସନାରେ ରୁନ୍ଧିହୋଇ ଅନାଇଁ ରହିଛି ସେ ମୁକ ଏକ କକ୍ଷପଥକୁ ବଂଚି ରହିଛି ଝୁମ୍ପୁଡି ର ଭାଗ୍ୟ ପରି ଏକ ଦୁଃଖାନ୍ତ…

ବିନୟ ଭୂଷଣ ପାଣିଗ୍ରାହୀ(ମିଟୁ) ଶୁଣୁଛି ବୋଲିତ ତୁମକୁ ଫେରୁଛି ମୁଁ ପୃଥିବୀକୁ ବାରମ୍ବାର ଆଡେଇ ମୋକ୍ଷକୁ ଯୋଗାଡି ନେଉଛି ଦେହଟେ ନପଚାରି ଜାତି,ଧର୍ମ,ବର୍ଣ୍ଣ, ନବିଚାରି ପ୍ରାନ୍ତ ଓ ପ୍ରଦେଶ। ଶୁଣୁଛି ବୋଲିତ ତୁମକୁ ନିବିଷ୍ଟ ମଧୁମକ୍ଷୀଟିଏ ପରି ପଳପଳ ପିଉଛି ଜୀବନର ବିଷାକ୍ତ…