କବିତା

ଉଡାଣ ବେବିନା ରଥ ନିଜେ ନିଜକୁ ବାନ୍ଧିଥାଏ ବୋଲି ତ ଉଡି ପାରେନା । ଯେତେବେଳେ ଜହ୍ନ ଯାଇଥାଏ ତା ମାମୁଁଘରକୁ ତାରାମାନେ ଘୁମେଇଁ ପଡିଥାନ୍ତି ମେଘ ଉହାଡରେ ସେତେବେଳେ ମୁଁ ଆକାଶ ସହିତ କଥା ହୁଏ ଆକାଶ ପଚାରେ ଉଡିବୁ? ମୁଁ କିଛି କହେନି । ନିଜଠୁଁ ଫିଟିଲେ ତ ଉଡିବି! ବିନା…

ଜହ୍ନରାତି ଶ୍ରୁତିଶିଖା ମହାପାତ୍ର ଜହ୍ନ ଆସିବାର ଖବର କେମିତି କେଜାଣି ମୋ ପାଖରେ ପହଂଚିଯାଏ ରାତିର ଆଡମ୍ବର ସହିତ ଗୋଲ ଜହ୍ନ ଆସେ, ମୁଁ ନିରବରେ ମୋ ଆସ୍ଥାନ ଖୋଜିଲାବେଳେ ଓଃ... ମୋ ଚାରିପଟେ କେତେ କୋଳାହଳ, ଜହ୍ନରାତିକୁ ଦେଖି ଛାତିକୁ ଓହ୍ଲାଇ ଆଣେ ସାଇତିଥିବା…

ବାଟ ସିତାଂଶୁ ଲେଙ୍କା ଗୋଟେ କବିତା ଜନ୍ମଦିଅ ଏ ମାଟିକୁ, ପୁରୁଷ ପୁରୁଷ ଧରି ପୁରୁଷାର୍ଥକୁ ଜିଏଁଇ ରଖ । ଯେମିତିକି ପୋଷେ ଆଲୁଅର ସନ୍ଧାନରେ ବାହାରିଯିବେ ଦଳେ ମଣିଷ ଯେମିତିକି ସବୁ ସଜବାଜକୁ ଭୁଲି ବିହ୍ୱଳପଣରେ ଠିଆ ହେଇଯିବେ ପ୍ରେମିକା । ସୋରିଷ ଫୁଲର କ୍ଷେତରୁ ତଟସ୍ଥ…

ସାରା ରାତି ବର୍ଷା ହେବାବେଳେ ସରୋଜିନୀ ଶଙ୍ଖୁଆ କାଲି ସାରା ରାତି ବର୍ଷା ହେଲାବେଳେ ମୋ ଛାତରୁ ନିଗିଡ଼ି ପଡୁଥିଲା କିଛି ତରଳ ସ୍ୱପ୍ନ ଯାହାକୁ ମୁଁ ଆଞ୍ଜୁଳା ପାତି ତୋଳିଆଣିବାବେଳକୁ ସେ ଇଡି ଯାଉଥିଲା ମୋ ଅସହାୟତାର ଚଟାଣ ଉପରେ। ତମେ ଦେଇନଥିବା କିଛି ଯନ୍ତ୍ରଣାକୁ ମୁଁ ଭୋଗୁଥାଏ…

ଜନ୍ମଦିନ ମୌସୁମୀ ଦାସ କ୍ରମଶଃ ସରିସରି ଯାଉଥିବା ଜୀବନ, ସେର ମାଣ ହିସାବର କୋହ, ଲୁହ, ଉପେକ୍ଷା ହାରଜିତର ଚଟା ଖେଳ ଦୁଃସମୟର କୁହୁଡ଼ି ଅସହାୟ ଅବସୋସ । ପୁଣି ସରିଗଲା ଆଉ ଏକ ବର୍ଷ ତିନିଶହ ପଞ୍ଚଷଠି ଦିନ ତିନିଶହ ପଞ୍ଚଷଠି ରାତି ଝରିଗଲା ଆୟୁଷର ଝରାବାଲି ମୁଠାବନ୍ଦ…

ଖରାକୁ ପଛ କରିଥିବା ଜଣେ ଲୋକ ଯାଦବେନ୍ଦ୍ର ସାହା ଖଏନୁ ରଣାଙ୍କୁ ଜାଣନ୍ତି ! ମୁଁ ଜାଣେ ପରା ହୁଏତ, ଆପଣ ଜାଣି ନ ଥିବେ । ଦି’ ଦିନ ତଳେ ନିର୍ଘାତିଆ ଖରାରେ ତାକୁ, ଖରାକୁ ପଛ କରିଥିବାର ଦେଖିଲି ! ପେଟ ଭିତରେ ଦପଦପ୍ ଜ୍ୱାଳା ପାଇଁ ନିଆଁ ସହ ଯୁଦ୍ଧ କରିବା ଦେଖିଲି ଅନ୍ୟର…

ବାଣୀବିହାରରେ ବର୍ଷା ଶତ୍ରୁଜିତ୍ ସେ ଯେଉଁ ଯୁଗଳ ସେଠି ଭିଜୁଛନ୍ତି ଝର ଝର ବର୍ଷାର ଜଳରେ ସେ ଯେଉଁ ଯୁଗଳ ସେଠି ଛପିଛନ୍ତି ରଙ୍ଗୀନ ସେ ଛତାର ତଳରେ ସେ କିବା ପାଗଳ ସେଠି ସନ୍ତର୍ପଣେ ଭସାଉଛି କାଗଜର ଡଙ୍ଗା ସେମାନେ କି ଜାଣିଛନ୍ତିି ଏ ମାଟିରେ ବର୍ଷା ମଧ୍ୟ ପାଲଟଇ ଗଙ୍ଗା । ଏ ଏମିତି…

ଅଜାତି ବିଶ୍ୱନାଥ ସାହୁ ମୁଁ ଏତେ ଅଭାଗା ଯେ ମୋ ଅବକ୍ଷୟକୁ ବି ଦୁନିଆଁ ଉପଭୋଗ କରେ । ଈଶ୍ୱରଙ୍କୁ ଉପସର୍ଗରେ ରଖି ମତେ ଅହରହ ଚେତାଇଦିଆଯାଏ ନା ତୁ ଦେଶର ନା ପୃଥିବୀର । ଛି' କଲେ କ'ଣ ହେବ ? ତୁମର ଯେତେକ ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁ ଆମ ରକ୍ତକଣିକାରେ ଜମାଟ ବାନ୍ଧି ବସିଛି । କପାଳରେ…

ସ୍କେଚ୍ ଶରତଚନ୍ଦ୍ର ଆଚାର୍ଯ୍ୟ ଅନେକ ଅଙ୍କାବଙ୍କା, ମୋଟା-ସରୁ ପେନସିଲ ଗାରରେ ଜୀବନ୍ୟାସ ମିଳିଛି ଯେ କୋଉ ଭାଗ୍ୟର ପୁଣ୍ୟଫଳ ଭୋଗ କରୁଛି । ଟଂଗାହୋଇ ରହିଛି କାନ୍ଥରେ ସାମ୍ନାରେ ମୋର ଜୀବନ୍ତ ଚିତ୍ରମାନେ କେତେ ଠାଣି, ଭଙ୍ଗିରେ ଆକଳନ କରୁଛନ୍ତି ମୋ ମୂଲ୍ୟ । ମୂଲ୍ୟାୟନ ମୋ…

ଜାତକ ବିପିନ ନାୟକ ଏବେ ଆଦର ନୁହେଁ ଅବଜ୍ଞାର କଠୋରତାରୁ ଜନ୍ମ ନେଉଛି ମୁଁ ରାତି ରିକ୍ତତା ସ୍ଵେଦ ଫୁଲ ପରି ପାପମାନଙ୍କୁ କାକର ଖିଅକରେ ଗୁନ୍ଥୁଚି ଯେ ଗୁନ୍ଥୁଚି କାଳେ ସୁଗନ୍ଧିତ ହେବ ସମୟ, ଝଲସିଯିବ ଶବ୍ଦ ମୁହୁର୍ତ୍ତେ ଅକ୍ଷରର ମୁହଁରୁ ଫିଟି ପଡିବ ମେଘ ମହୁ ଗୁଞ୍ଜନ,…