ଗଳ୍ପ : ଚିରକାଳର ମା’
ପ୍ରଦୀପ କୁମାର ରାୟ
ସେଦିନ କାହିଁକି କେଜାଣି ଭୀଷଣ ଉଦାସ ଲାଗୁଥାଏ । ଘରେ ମୁଁ ଏକା । ପିଲାମାନେ ହଷ୍ଟେଲରେ , ଶ୍ରୀମତୀ ବାପଘରକୁ ଯାଇଥାନ୍ତି । ସକାଳୁ ନିତ୍ୟକର୍ମ ସାରି କଲେଜକୁ ବାହାରିଲି । ବାଟରେ ଜଳଖିଆ ଖାଇବା ପାଇଁ ହୋଟେଲ ଭିତରକୁ ଯଦିଓ ପଶିଗଲି କିନ୍ତୁ କିଛି ଖାଇବାକୁ ଇଛ୍ଛା ହେଲା…