କବିତା

ମୂଳ ବଙ୍ଗଳା : ସୁକାନ୍ତ ଭଟ୍ଟାଚାର୍ଯ୍ୟ ଆଜି ରାତି ଶ୍ରାବଣର ଏଇ ମେଘ ହଠାତ୍ ଯଦି ଫେରିଯାଏ ତେବେ ବି ପଡ଼ିବ ମନେ ଚଞ୍ଚଳ ପବନ ଯଦି ଫେରେ କେବେ ହୃଦୟର ଅଗଣାରେ ରଜନୀଗନ୍ଧାର ଅରଣ୍ୟରେ ତେବେ ବି ପଡ଼ିବ ମନେ । ଆଜି ବି ଯଦି ପକ୍ଷୀର ଡେଣା ଉଡ଼େ ସେଇ ଦୂର ଦିଗନ୍ତରେ ବନ୍ୟାର…

ତରୁଣ କୁମାର ମିଶ୍ର ଈଶ୍ବର ସୃଷ୍ଟିରେ କାଉ ଓ କୋଇଲି ଉଭୟଙ୍କ ରଙ୍ଗ କଳା , କାଉ ରାବ ଶୁଣି ବିରକ୍ତି ଆସଇ କୋଇଲିର ମଧୁବୋଳା । କାଉ ବସା ଦେଖି କୋଇଲି ତାହାର ଅଣ୍ଡା ଦେଇଥାଏ ରଖି , ଛୁଆ ବାହାରିକି କୁହୁ କୁହୁ କହେ କୁଆ ଦିଏ ତାକୁ ଖୁମ୍ପି । କୋଇଲି ସୁନ୍ଦର ଗୀତ ଗାଏ କିନ୍ତୁ…

ରାମକୃଷ୍ଣ ସାଦା କାଗଜ ଖଣ୍ଡେ ସତେବା ଉଡିଆସେ ଶୂନ୍ୟରୁ ପବନରେ ଜମାରୁ ଉତୁରେ ନାହିଁ ହୃଦୟ ଯେତେ ଚେଷ୍ଟା କଲେ ସେ କାଗଜରେ କେବଳ ତେଢା ବଙ୍କା ଗୋଟେ ଚିତ୍ର ଆବୁରୁ ଜାବୁରୁ କିଛି ଶବ୍ଦ ମନ ତ ସମୟ ପରି ପିଚ୍ଛିଳ ଗଳିଯାଏ ଶବ୍ଦର ଆଙ୍ଗୁଠି ଫାଙ୍କରେ କେତୋଟି ଅଙ୍କ ବିଶିଷ୍ଟ…

ମଞ୍ଜୁ ରାଣୀ ବେହେରା ମୋ ଭିତରେ ଅନେକ ଭାଗରେ ବଣ୍ଟା ଏ ପୃଥିବୀ ପ୍ରତିଟି ଭାଗରେ ବିଭକ୍ତ ମୁଁ ନିଜ ସନ୍ଧାନରେ। ବିକଳ ହୋଇ ଖାଲି ଦୌଡୁଥାଏ ମୋ ଭିତରେ ସରି ସରି ଆସୁଥିବା ମୁଁକୁ କେବଳ ଡରୁଥାଏ। ସେମାନେ ଛାଡ଼ି ଯିବେ ମୋ ଠୁ ଦୂରେଇ ଯିବେ ଏଇ ଭୟରେ ଖୁବ୍ କମ୍ ସଂପର୍କ ଗଢିଲି।…

ଶୈଳେନ୍ଦ୍ର ନାରାୟଣ ବେହେରା  ସେ ତ ମୋରି ସୃଷ୍ଟି ମୋ ଚେତନାର କମଳିନୀ , ମୋ ଅନୁଭୂତିର ସ୍ପର୍ଶକାତର ବିପ୍ଲବିନି ମୋ କଳ୍ପନାର ସମାନ୍ତରାଳ ଚୌହଦୀ ମୋ ଆବେଗର ରଞ୍ଜିତ ବର୍ଣ୍ଣାବଳୀ ମୋ ଡାଏରୀ ! ଉଦ୍ଭ୍ରାନ୍ତ ପଥିକ ତ ନୁହଁ ମୁଁ ! ଦିଗହଜା ନାବିକର ମଜବୁରି ତ ନାହିଁ ମୋଠି !…

ମୂଳ ବଙ୍ଗଳା : ଶ୍ୟାମସୁର ରାହମାନ ମଣିଷଟେ ଯେତେ ବି ଖିଆଲି ନିର୍ବିକାର ବା ଉଦାସୀ ହୋଇଥାଉ ଯେତେବେଳେ ସେ ନିଜ ନିବାସ ଛାଡ଼ି ଦୁରକୁ ବହୁ ଦୁରକୁ ଚାଲିଯାଏ ଅବା ତାକୁ ଅନ୍ୟ କେଉଁ ଦେଶକୁ ଯିବାକୁ ପଡ଼େ, ତେବେ ସେ ମ୍ଳାନହସ ସହ କ'ଣ ଚିନ୍ତା କରେ କହିବା ମୁସ୍କିଲ୍ ସତରେ। ସେ କଣ…

ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି ପଣ୍ଡା  ଭିଡ ଭିତରେ ଜାତୀୟ ସଙ୍ଗୀତର ଧାଡିସବୁ ଉଚ୍ଚାରଣ କରି...ଦେଶ ଭାବୁଛି ସେ କାଳେ ପ୍ରାପ୍ତି କରିଛି ସ୍ୱାଧୀନତାର ବୀଜମନ୍ତ୍ର ।। ଲ୍ୟାଣ୍ଡ ମାଇନ୍ ଉପରେ.... ତାର ହଳେ ପାଦକୁ ଥୋଇଦେଇ ସେ ଖୋଜୁଛି ସଫଳତାର ଶୀର୍ଷକୁ ପହଞ୍ଚିବାର ରାସ୍ତା ।। ଜଞ୍ଜିର…

ଡମ୍ବରୁଧର ବେହେରା ତୁମ ନୀରବତାର ଅକୁହା କଥା ମୋ ହୃଦୟରେ ଭରଦିଏ ଅନେକ ବ୍ୟଥା ଯେମିତି ଛୁଇଁଦେଲେ ମଉଳି ଯାଏ ଆମ ବାରିପଟେ ଥିବା ଲାଜକୁଳୀ ଲତା... ଏହାର ମାନେ ନୁହଁ ଯେ ତୁମେ ଶବ୍ଦର ଶତାବ୍ଦୀ ରୀତି,ନୀତି, ରତି ଆଦି ଅନ୍ତର,ବହିର୍ଗତ ବୁଦ୍ଧି ରକ୍ତ,ହାଡ଼,ମାଂସ ଗଢା ଆମ ଅଗଣାର…

ଚନ୍ଦ୍ରକଳା ଦେବୀ ସମୟ ଅଟଇ ବଡ ବଳବାନ ଚାଲିଥାଏ ନିରନ୍ତର କାହାକୁ କେବେବି କରେନି ଅପେକ୍ଷା ଜନ୍ମ-ମୃତ୍ୟୁ ତାରଖେଳ । ସୁଖ ଦୁଃଖ ସମ୍ମିଶ୍ରଣେ ଏ ଜୀବନ ଛାଇ ଆଲୁଅର ଖେଳ ସମୟର ତାଳେ ଚାଲିଲେ ପଥରେ ବିପଦ ହୋଇବ ଦୂର । ଚାଲି ଯାଉଥିବା ସମୟଟି ଭାଇ କେବେ ଫେରିଆସେ ନାହିଁ ତେଣୁ…

ସୁଜାତା ମିଶ୍ର  ବିନା ଶବ୍ଦରେ ସବୁରି ଅଲକ୍ଷ୍ୟରେ ପାଦ ଥାପି ଥାପି ତୁମେ ଆସ.. ଫୁଲ ପାଖୁଡ଼ାରେ କାକରର ମହୁ ଝରିଲା ବେଳେ.. ଅରଣ୍ୟର ଘଞ୍ଚ ସବୁଜିମା ଅନ୍ଧାରର ପଣତ ବିଛେଇବା ବେଳେ.. ଘୁମନ୍ତ ପ୍ରହରେ ଝିଁକାରିର ସ୍ୱର ନୀରବି ଗଲା ପରେ ତୁମେ ଆସ..। ମହାମାରୀର ଆତଙ୍କମୁଖର…