translated odia poem

ମୂଳ ବଙ୍ଗଳା: ଶକ୍ତି ଚଟ୍ଟୋପାଧ୍ୟାୟ ବୁଢ଼ାବଳଙ୍ଗ ଜଳପ୍ରପାତ ଏଠି ନଦୀ ହୋଇ ବହି ଯାଉଛି ସାମନାରେ ଗଭୀର ଖାଲ ଆମେ ଅନ୍ୟ ଏକ ପାହାଡ ଚୂଡ଼ାରୁ ଦେଖୁଛୁ ବାଘର ମୁହଁ ପରି ଉଇଁ ଆସୁଥିବା ଜହ୍ନ ପବନର ହିଲ୍ଲୋଳରେ, ଥରି ଥରି କମ୍ପୁଛି ଝାଉଁ ଗଛର ଡାଳପତ୍ର ମାନ। ୟେ ଏକ ସହଜ ଦୃଶ୍ୟ…

ମୂଳ ବାଂଲା : ତସଲିମା ନାସରିନ ତୁମେ ଏଇ ସହରରେ ରହିବ କାମ ଅକାମରେ ଏଠାକୁ ସେଠାକୁ ଦୌଡ଼ିବ ଅବସର ପାଇଲେ କେଉଁଠି ଆଡ୍ଡା ମାରିବ ମଦ ପିଇବ, ତୁମୁଳ ହଇଚଇ କରିବ ରାତି ଶୋଇ ପଡ଼ିବ ତୁମେ ଶୋଇବନି । କେତେବେଳେ ଖାଲି ସମୟ ମିଳିଲେ ଏଘର ସେଘର ହେବ ଖାଇବା ଲାଗି, ଖେଳିବା ଲାଗି କିଏ…

ମୂଳ ବଙ୍ଗଳା : ସୁଭାଷ ମୁଖୋପାଧ୍ୟାୟ କି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ତୁମେ ତ କେବେ ହେଲେ କାନ୍ଦିଲନି ଥରେ। ଛୋଟ ଛୋଟ ପୁଡ଼ିଆ ବାନ୍ଧି ଏ ଘରର କୋଣ ଅନୁକୋଣରେ ଛାଡ଼ି ଯାଇଛ ଯେଉଁ ସବୁ ମନସ୍ତାପ। ମୁଁ ଜଳି ଯାଉଛି ତା' ଧାସରେ। ୟେ ଏକ ପ୍ରକାର ଭଲ କାନରେ ଠିକ୍ ଶୁଭୁନାହିଁ, କିଏ କଣ କହିଲା…

ମୂଳ ବଙ୍ଗଳା: ଆଲ୍ ମାହମୁଦ୍ ମୁଁ ପ୍ରକୃତିର ଭାଷା ବୁଝେ ଶବ୍ଦହୀନତା ମଧ୍ୟ ମୋ ପାଖରେ ବେଳେ ବେଳେ ବାଂମୟ ପିଲାଦିନେ ଗଛ, ମାଛ, ଚଢ଼େଇ, ଏବଂ ପତଙ୍ଗ ସହିତ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରିବାରେ ମୁଁ ଅଭ୍ୟସ୍ତ ଓ ସେଇଟା ମୋର ଖୁବ୍ ପ୍ରିୟ। କିନ୍ତୁ ଅସୁବିଧା ହେଉଛି ମଣିଷକୁ ନେଇ ମୋର ଧାରଣା…

ମୂଳ ବଙ୍ଗଳା: ବୁଦ୍ଧଦେବ ବସୁ  ଆକାଶରେ ମେଘ ଭର୍ତ୍ତି ଜନଶୂନ୍ୟ ରାସ୍ତା ଘାଟ ଚାରିଦିଗ ନୀରବ ନିଥର ରାସ୍ତାକଡ ଘର ସବୁ ନିବିଡ ଅନ୍ଧାର ନିଦ୍ରିତ ସହର। ମୋ ଦେହରେ କ୍ଳାନ୍ତି ଭରା ଅସୁମାରି ନିଦ ମୋ ଆଖିରେ ଚାଲିଚାଲି ଫେରୁଛି ଘରକୁ ଲାଗୁଛି ଆସିବ ବର୍ଷା ଖୁବ୍ ଶୀଘ୍ର ପହୁଣ୍ଡ…

ମୂଳ ବଙ୍ଗଳା: ସୁକାନ୍ତ ଭଟ୍ଟାଚାର୍ଯ୍ୟ ଅଦ୍ଭୁତ ଶ୍ୱାପଦ ଆଖି ଅହରହ ଜଳୁଅଛି ଅଚଳ ଅନ୍ଧାରେ। ହେ ବନ୍ଧୁ, ପଛରେ ରଖି ଅନ୍ଧ ହିମଗିରି ଅନନ୍ତ ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ ତୁମ ନେଉ ଏକ ନୂଆ ଜୀବନ୍ୟାସ ରକ୍ତେ ଭିଜା ଯୌବନର ଅନ୍ତିମ ପିପାସା ନିଷ୍ଠୁର ଗର୍ଜନେ ଆଜି ଅରଣ୍ୟ ଧୁଆଁରେ ହେଉ…

ମୂଳ ବାଂଲା : ସୈୟଦ ଶାମସୁଲ୍ ହକ୍ ଏହାଠାରୁ ବି ଅଧିକ ଖରାପ ହୋଇ ପାରିଥାନ୍ତା ମୋର ସମୟ, ମୋ କବିତା ବି ହୋଇ ପାରିଥାନ୍ତା ଏହାଠାରୁ ହେୟ। ଗ୍ରେନେଡ ଦ୍ୱାରା ଛିନ୍ନଛତ୍ର ଓ ରକ୍ତାକ୍ତ ହୋଇପାରିଥାନ୍ତା ମୋର ଭାଷା ବିସ୍ଫୋରଣରେ ଉଡ଼ିଯାଇ ପାରିଥାନ୍ତା ଶବ୍ଦମାନ ସଙ୍କଳିତ ଥିବା…

ମୂଳ ବଙ୍ଗଳା: ଜୟ ଗୋସ୍ୱାମୀ ଚନ୍ଦ୍ର ଦେହରେ ଉଲକା ମାଡ଼ର ଗାତ ଚନ୍ଦ୍ର ଉପରେ ବହୁବର୍ଷର ଉଲକା ଗୁଣ୍ଡର ଧୂଳି ଶରୀରରେ ହଜାର ମାଇଲର କଟା ଦାଗ ଏବଂ ତା ମସ୍ତିସ୍କରେ ଶୁଖି ବାଲି ହୋଇଯାଇଥିବା ସମୁଦ୍ର। ଛାତ ଉପରେ ଚନ୍ଦ୍ରାହତ ମଣିଷ ତାର ନାକ, କାନ, ମୁହଁ ଦେଇ କ୍ରମାଗତ ବହି…

ମୂଳ ବଙ୍ଗଳା : ଶକ୍ତି ଚଟ୍ଟୋପାଧ୍ୟାୟ ପୁରୀ ସମୁଦ୍ରକୁ ଛାଣି ଆଣିଛି ମୁଁ ଶାମୁକା ଗୋଟାଇ ଶଙ୍ଖ, ତାରା ମାଛ, ସାଗରର ଘୋଡ଼ା ଫେଣର ମଧୁରତା ଆଣି ବିଛଣାରେ ଦେଇଛି ମେଲାଇ। ପାତିଛି ଶିମୁଳି ତୁଳା, ବରଫ ଓ ଲୁଣ ପିଠି ଓ ହାଡ଼ରେ ଯେହ୍ନେ ଲାଗିବନି ଅବା ଲାଗି ରହିବନି କଳାଦାଗ କିଛି…

ମୂଳ ବଙ୍ଗଳା: ପ୍ରେମେନ୍ଦ୍ର ମିତ୍ର ତା'ପରେ ବି ବାକିଥାଏ କିଛି କଥା, ବର୍ଷା ହେଇ ଗଲାପରେ ଭିଜାଥଣ୍ଡା ପବନରେ ଓଦା ମାଟିର ଗନ୍ଧ ପରି ଝାପସା ଝାପସା ମେଘେ ଭିଜା କଥା। କିଏ ଜାଣିଛି ସେଇଟା କଥା ଅବା କମ୍ପି ଉଠୁଥିବା ରଙ୍ଗୀନ ସ୍ତବ୍ଧତା! ସେ କଥା ତାକୁ କହି ହୁଏ ନାହିଁ କେବଳ…