କବିତା

ରାମକୃଷ୍ଣ କେତେ ବା ସମୟ ମୋତେ ଜନ୍ମ ନେବାକୁ ଘୃଣାରେ ଟିକେ ହଲଚଲ୍ ହେଲା ରକ୍ତ ତ ଲେଲିହାନ୍ ଭୋକପରି ଛିଡା ହୋଇ ପଡିଲି ତମର ଚରାଭୂଇଁରେ ପଥରେ ହେଉ ବା ନେପଥ୍ୟରେ ଯାହାର ହାତରେ ହ୍ବୁସିଲ୍ ସେ ହିଁ ମୋର ମାଲିକ ଆଉ ମୁଁ ତାର ବଶମ୍ବଦ ଭୃତ୍ୟ ଘୃଣାର ବିଷ୍ଫୋରଣ ମୁଁ ବାରୁଦର ହାତ ।…

ମଧୁସ୍ମିତା ନାୟକ ଏବେ ଜାଣି ଜାଣି ବେଶି ସୁନ୍ଦର ଦିଶୁଛି ମୋ ଗାଁ, ପଶ୍ଚିମର ଅସ୍ତରାଗ ଗୋଧୂଳୀ ବେଳାର ସଞ୍ଜୁଆ ଆକାଶ ଢଳି ପଡୁଥାଏ ଗେରୁଆ ବସ୍ତ୍ର ପିନ୍ଧି, ପକ୍ଷୀମାନଙ୍କର ଘର ବାହୁଡା, ପୁଣି ସକାଳର ଚିକ୍ ମିକ୍ କଅଁଳ ଖରା ପୂର୍ବରେ ଲାଲ୍ ଟହ ଟହ ଠିକ୍ ଚାଲୁଣୀ ପରି, ଖୁବ୍ ଅଳ୍ପ…

ସାଧନା ପଣ୍ଡା  ଆୟୁଷର କଅଁଳ ଡେଣାରେ ସମୟ ଅଜାଡି ଦିଏ କୁଢ କୁଢ ମୃତ୍ୟୁର ଅଙ୍ଗାର , କହି ହୁଏନା ଶେଷ କେଉଁଠି ! ଏଇ ତ ଆରମ୍ଭ ମାତ୍ର ବଞ୍ଚିବାର କୁହେଳିକା ଭିତରେ ଅନ୍ଧାରରେ ଦେଖେ ଆଜି ଆପଣାର ମୁହଁ ଆଉଥରେ ଆରମ୍ଭେ ସେଇଠି  !! ବନ୍ଦୀ ସେ ଚିରକାଳ ଏଇ ସମୟର କବର ତଳେ…

ପିନାକୀ ମିଶ୍ର ହଳେ ରବରଚପଲ ଭଲ ବଇଁତିରି ଯାଏ ପାଦକୁ, ପଥୁରିଆ ହୁଡିବାଟ ଦିହସୁହା ଝୁଣ୍ଟିବନି ଜମା ,କାମକୁ ରତରତ ହାତରେ ଟିଫିନିଭାତ ତା’କୁ ନିଇତି ଆଉଁସେ ନଇଁଁ ପଡିଥିବା ଗଛ । ରାତି ପାହିଲେ ପୋଖରୀ ଧାଏଁ ପଡିଥାଉ କନ୍ଥା ,ବେଲା ,ଚୂଲୀପାଉଁଶ, ବାପା ମାଆ ଚାଲିଲେ ଖାଦାନ୍,…

ସଂଘମିତ୍ରା ରାଏଗୁରୁ  ଧାରେ ଆଶା ବର୍ଷା ହେଲାପରେ ଫର୍ଚ୍ଚା ଦିଶେ ଆକାଶ କେବେ ହୁତୁହୁତୁ ନିଆଁରେ ଜଳିଯାଏ ସବୁ କେବେ ତରଲୁଥିବା ଆଖିରେ ପୃଥିବୀଟେ ଝାସ ଦେବାକୁ ବାଧ୍ୟ ତଥାପି ଥାପିବାକୁ ପଡେ ଭରସାର ପାଦ ପ୍ରତିଟି ରାସ୍ତାରେ ଭରସାକୁ ଆଖି ମୁଦି ଭରସା କରିବା ମରିଯାଇପାରେ…

ବିନୋଦିନୀ ଦାଶ ଗାଉଥାଏ ନିତି ଏ ମଣିଷ ଜାତି ତା'ର ଜୀବନ ସଙ୍ଗୀତ ସୁଖଦୁଃଖ ବୋଳା ଲହରୀର ମାଳା ହୃଦୟକୁ ହିଲ୍ଲୋଳିତ ସମ ବିଷମ ଗତି ଜନମୁ ମରଣ ତାଳ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ଦେଇ ଚାଲଇ ନିୟତି ସେଠୁ ଲଭଇ ତୃପ୍ତି ଅତୃପ୍ତି । ବୁଝିଥାଏ ମନ ମାଟିଦେହ ଲୀନ ହୋଇବ ଦିନେ ମାଟିରେ ତଥାପି ଲୋଭରେ…

ରାଜ କିଶୋର ଦାସ ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଗଲା ମାତ୍ରେ ତୁ ମୋ ପାଖରେ ଥାଉ, ଦୁଆରରେ କର ମାରିବାର ତୋ’- ଧୀର ଓ ମଧୁର ଶବ୍ଦ ତରଙ୍ଗାୟିତ ହେଇଯାଇଥାଏ ବନରେ, ପରଦା ଆଡ଼େଇ ଆସିଥାଉ ଯେ ଦୋହଲୁ ଥାଏ ଭିତର ବାହାର । ଦେହରୁ ତୋ’ ଉକୁଟୁ ଥିବା ମହମହ ବାସ୍ନାରେ ବିଭୋର, ଝରକା ଖୋଲି ଚାହିଁଦେଲେ…

ରାଜଲକ୍ଷ୍ମୀ ତ୍ରିପାଠୀ ସେ ଭାରି ନିଜର ଲାଗନ୍ତି କହିହୁଏ ମନଖୋଲି ସବୁ ନୀରବରେ ଶୁଣନ୍ତି ସିଏ ତାଙ୍କ ମୃଦୁ ହସର ଅସଂଖ୍ୟ ଦ୍ୟୁତି ରେ ଝଲସି ଉଠେ କାନ୍ଥ ବାଡ଼ ମଣ୍ଡପ ଆସର ମନ୍ଦିରର ସାନ ବେଢା ଭିତର ଅଳପ ଓ ନିବୁଜ ଯାଗାରେ ଆବିର୍ଭୁତା ଦେବୀ । ସିଡ଼ି ଚଢ଼ୁଥିବା ମଣିଷ କିଏ…

ଶୁଭ ନାରାୟଣ ସ୍ବାଇଁ କାଲି ଫେରିଲା ବେଳେ ପୁଣିଥରେ ମେଢ଼ ପାଖକୁ ଗଲି ଦେବୀଙ୍କୁ ଦେଖିଲି ଯେ ଝୁଣା ଧୂଆଁ ଭିତରେ ଥରିଲା ଭଳି ଦିଶୁଥିଲା ଦେବୀଙ୍କ ହାତ, ପାଦ ଓ ଦେହ ମଳିନ ଦିଶୁଥିଲା ଦେବୀଙ୍କ ମୁହଁ ! କେଜାଣି କାହିଁକି ମୋତେ ଲାଗିଲା ଇଏ ଜମାରୁ ଦେବୀ ନୁହଁ ।। ଫେରିଲା ବେଳକୁ…

ସୁଜାତା ମିଶ୍ର ଦେବୀ ଆସିଲା ବେଳକୁ ଫେରି ଯାଇଥିଲା ମୌସୁମୀ, ଧଳା ମେଘର ଓଢଣୀ ତଳେ ମୁହଁ ଲୁଚାଇଥିଲା କୁଆଁରୀ ଜହ୍ନ, ବିଜୁଳି ଯାଉ ଥିଲା ଫେରି ପାଦ କଚାଡ଼ି .. । ପୁଳାଏ ଆଣ୍ଟକୁ ଗଣ୍ଠି କରି ଫେରୁ ଥିଲା ଘଡ଼ଘଡ଼ି.. ସବୁଜ ପଣତ ମେଲାଇ କାଚକେନ୍ଦୁ ପାଣିରେ । ମୁହଁ…