ସାହିତ୍ୟ

ଗାୟନ : ମହମ୍ମଦ ରଫି ସଙ୍ଗୀତ : ଶାନ୍ତନୁ ମହାପାତ୍ର ଗୀତ : ଗୁରୁକୃଷ୍ଣ ଗୋସ୍ୱାମୀ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର : ଅରୁନ୍ଧତୀ, ୧୯୬୯ ତୁମକୁ ପାରୁନି ତ ଭୁଲି ମୁହଁରେ ହସ ଏ ଛାତିରେ ଦରଜ ରଖି ମୁଁ ଯାଉଛି ଯେ ଚାଲି ତୁମକୁ ପାରୁନି ତ ଭୁଲି ବରଷା ନହେଲେ ଶୁଖେ ସିନା…

ଓଡ଼ିଆ ସାହିତ୍ୟର ଗଳ୍ପ ଓ କବିତା ବିଭାଗରେ ତାଙ୍କ ଲେଖନୀ ଖୁବ ଚଳ-ଚଞ୍ଚଳ । ଓଡ଼ିଶାର ଅନେକ ପତ୍ର-ପତ୍ରିକାରେ ତାଙ୍କ ସାହିତ୍ୟ କୃତି ପ୍ରକାଶିତ । ସାହିତ୍ୟ ସର୍ଜନା ଦିଗରେ ସେ ବାଲ୍ୟକାଳରୁ ସମର୍ପିତ । ଓଡ଼ିଆ ସାହିତ୍ୟ ଜଗତର ‘ନବ ପ୍ରତିଭା’ ସଞ୍ଜିତା ପ୍ରଧାନଙ୍କ ସହ ‘ସ୍ୱଳ୍ପ ଆଳାପ’…

ଅର୍ଚ୍ଚନା  ପ୍ରବଳ ବର୍ଷା ବାହାରେ ଘଡ଼ଘଡ଼ି ସହ। ନିଦ ଆସୁଥାଏ ପୁଣି ଭାଙ୍ଗୁଥାଏ ସେଇ ଶବ୍ଦରେ। ଏତେ ଜୋର୍ ଶବ୍ଦ ଯେ ଲାଗୁଥାଏ ଏଇ କାନ୍ଥ ଆର ପାଖେ କୋଉଠି ବିଜୁଳି ପଡ଼ିଲା କି। ସେଥିରେ ପୁଣି ଏ ବିଦ୍ୟୁତ୍ କାଟ। ଘରକୁ ତୁହାକୁ ତୁହା ଆଲୋକିତ କରିବା ସହ କିଛି କିଛି ନିର୍ଦ୍ଧିଷ୍ଟ ବସ୍ତୁ…

ତେଜସ୍ଵିିନୀ ପଣ୍ଡା ଜଣାନାହିଁ କାଲି ସକାଳେ କଣ ହେବ? ଶ୍ରାବଣୀ ଆସି ଭିଜେଇବ କି ବୈଶାଖୀ ଆସି ଜାଳିଦେବ, ପାପପୁଣ୍ୟ, ସୂର୍ଯ୍ୟଚନ୍ଦ୍ର କ'ଣ ସବୁ ମାଟିରୁ ଲିଭିଯିବେ, ଲିଭିଯିବ କ'ଣ ପଥରରେ ଲେଖା ଇତିହାସ। କିଏ ଜାଣେ, ସେ ତ ଆସନ୍ତା କାଲିର ଚରିତ୍ର । ଜଣାନାହିଁ କାଲି…

ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ତ୍ରିପାଠୀଙ୍କ ନିୟମିତ ବିଭାଗ ‘ଭାଷା ଭାଗବତ’ ଆତ୍ମସଂଦେହକାରୀ ବ୍ୟକ୍ତି ପାଇପାରେନି ସୁଖ, ଶାଂତି ସଂଦେହ ବର୍ଜିଲେ ତତ୍‌କ୍ଷଣେ ବିଶ୍ବକୁ ସ୍ବର୍ଗ ବୋଲି ଜାଣେ ରହିଲେ ହୋଇ କର୍ମରତ ମନକୁ ନ କରି ଆହତ କଳ୍ପିତ ସବୁ ପୀଡ଼ା, କଷ୍ଟ ସମୟ କ୍ରମେ ହୁଏ ନଷ୍ଟ ମନକୁ…

ଅନୀତା ପାଣି ଶ୍ରାବଣର ଶେଷେ ଧୋଇ ନେଲା ଯେତେ ସୁଖର ସୁରଭି ବାସ, ଆଖିରେ ଆଖିଏ ଭରିଥିଲି ଯେତେ ସପନର ଅଭିଳାଷ । ଭାଗ କରିଦେଲା ଅଯୋଡା ଅକ୍ଷର ଆଦ୍ୟ ଅନ୍ତ ସୀମାରେଖା, ଆର ଶ୍ରାବଣରେ ଶ୍ରାବିତ ନୟନ ଏମିତି ପଡିବ ସୁଖା । ମନା ଆଉ ଥରେ ଖୋଜିବା ସପନେ ଉଜୁଡା ମରମ ମୂଲ, ମନା ଆଉ ଥରେ…

ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ତ୍ରିପାଠୀଙ୍କ ନିୟମିତ ବିଭାଗ ‘ଭାଷା ଭାଗବତ’ ମୋ ମନେ ଥାଏ ଯେଉଁ ଚିଂତା ମୁଁ କରେଁ ତାହାକୁ କବିତା ସେ କରେ ଗପ କିଂବା ଗାଥା ସୁଧୁରେ ଭାଷାର ଅବସ୍ଥା ଚିଂତାକୁ କରିଦେଲେ କଥା ଶୁଣିବା ଲୋକ ପାଏ ବ୍ୟଥା ଭଦ୍ରତା ରଖି ସିନା ଶୁଣେ କିଛି ରଖିପାରେନି ମନେ ଚିଂତାକୁ…

ରାମକୃଷ୍ଣ  କେଉଁଠି ସେ ପକ୍ଷୀର ବସା ମରୁନଦୀର ଶୁଖିଲା ମୁହାଣରେ ନା ଆଗ୍ନେୟଗିରି ଗର୍ଭର ବିପୁଳ ଶୂନ୍ୟସ୍ଥାନରେ ଧୂ ଧୂ ଖରା ଓ ଝଡ଼ ବର୍ଷାର ରାତିରେ ଭୟର ଅରଣ୍ୟ ପାରି ହେବା ବାଘ ପିଠିରେ ମୈଥୁନର ଚିତ୍ର ଆଙ୍କିବା ନିଜକୁ ଚିହ୍ନିବାର କେବଳ ଗୋଟେ ଗୋଟେ ସଙ୍କେତ ଠିକ୍ ବେଳରେ…

ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ତ୍ରିପାଠୀଙ୍କ ନିୟମିତ ବିଭାଗ ‘ଭାଷା ଭାଗବତ’ ଲିଖିତ ପାଠ ସଂପାଦନ ପୂର୍ବରୁ କରିଲେ ମୁଦ୍ରଣ ତହିଁର ବହୁବିଧ ତ୍ରୁଟି ପୃଷ୍ଠାରେ ଦିଶଇ ଉକୁଟି ତ୍ରୁଟି-ପୂରିତ ଛାପା ପାଠ ପହଂଚେ ପାଠକ ନିକଟ ଏପରି ତ୍ରୁଟିର ପ୍ରସାର ଭାଷା ପାଇଁ ଅହିତକର କରିଲେ ଆତ୍ମସଂଶୋଧନ…

ନରେନ୍ଦ୍ର ମୋଦୀ ‘ବସୁଧୈବ କୁଟୁମ୍ବକମ୍’- ଆମ ଭାରତୀୟ ସଂସ୍କୃତିର ଏହି ଦୁଇଟି ଶବ୍ଦରେ ଏକ ଗଭୀର ଦାର୍ଶନିକ ବିଚାର ସମାହିତ ହୋଇ ରହିଛି । ଏହାର ଅର୍ଥ ହେଉଛି, ‘ସାରା ବିଶ୍ୱ ଏକ ପରିବାର’। ଏହା ଏପରି ଏକ ସର୍ବବ୍ୟାପୀ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣ ଯାହା ଆମକୁ ଏକ ସାର୍ବଜନୀନ ପରିବାର ଭାବେ ପ୍ରଗତି ହାସଲ…